's Nachts is het rond de 15 graden, dus we slapen heerlijk, maar overdag wordt het vandaag 35 graden. Daar zullen we weinig last van hebben want we gaan naar de andere kant van het eiland, Ucluelet, Tofino en het Pacific Rim national park. Dat ligt aan de oceaankant, het regent er 300 dagen en er valt 305 cm regen per jaar. We rijden eerst, via een schitterende weg, naar Ucluelet. Een leuk vakantiedorp waar we verder niets te zoeken hebben. We kopen wat lekkere dingen voor een picknick en rijden naar het K'wisitis visitor center. Omdat het ons eerste Canadese national park is en er nog meer zullen volgen deze vakantie kopen we een Discovery Pass, waarmee je een jaar lang alle National Parks van Canada in mag. Vanaf 8 dagen entree is zo'n jaarpas goedkoper. Het visitor center ligt aan een prachtig strand en heeft een deck met uitzicht over de oceaan. We hopen op walvissen maar die laten zich niet zien. Terwijl we er zijn worden er bordjes opgehangen: er zijn de afgelopen dagen twee beren op het strand geweest die aan menselijk voedsel zijn gekomen, je mag wel het strand op maar dan zonder eten. Dat wordt moeilijk picknicken. Dus rijden we verder, naar de rainforest trails. Er zijn twee loops van elk een kilometer over prachtige houten boardwalks, dwars door het regenwoud. Hier heeft een timmerman zich enorm uitgeleefd, sommige stukken zijn in visgraat gelegd, andere als een zon, en er is een deel van een brug op een hele grote omgevallen boom gebouwd. Op de tweede loop spot Tinka de 'banana slug', een grote gele slak met bruine vlekken, als een rottende banaan. Ze zijn heel zeldzaam. Minder zeldzaam zijn de beren, maar die zien we juist niet. En ook geen wolven en cougars, terwijl die ook in dit gebied voorkomen. Maar als ze recent waren gezien was het pad dicht geweest. Even verderop is wel een pad gesloten vanwege een aggressieve beer, ze houden het hier goed in de gaten. Dat stelt ons gerust. Na een vorige wandeling waar Tinka om elke hoek een beer verwachtte hebben we een bear-bell gekocht, maar die ligt nog in de auto. Het regenwoud is prachtig, de planten op de bodem zo glanzend en felgroen dat het bijna lijkt alsof ze van plastic zijn. En de bomen zijn reusachtig, sommige ceders zijn 800 jaar oud. Na de trails rijden we door naar Long Beach, een prachtig 16 km lang zandstrand met heftige golven (dus geliefd bij surfers) dat vol ligt met drijfhout. Hier mag wel eten mee op het strand dus we maken onze picknick af. Het is hier geen 35 graden zoals de voorspelling was in Port Alberni waar onze tent staat, maar slechts 16 graden. Er hangt een laag wolkendek, als een deken over het strand, wat het extra mooi maakt. Boris is vanochtend zijn lange broek vergeten dus die heeft het koud in de oceaanwind. We rijden verder naar Tofino, aan het einde van de bewoonde wereld aan deze kant van Vancouver Island. Dat is eigenlijk het leukste dorp van het eiland, dus als we hier ooit nog eens terugkomen weten we waar we iets moeten reserveren. Dat is namelijk wel nodig in de zomer, alles zit hier vol. En toch is het niet overdreven druk. Veel mensen komen hier whalewatchen, bearwatchen, of zeekayakken. De kust is prachtig, overal zijn groene eilanden en inhammmen met mooie stranden. We lopen wat rond en kopen een mooi souvenir voor in onze tuin. Het is nog te vroeg om te eten en we moeten nog anderhalf uur terugrijden, dus halen we spullen om te bbq-en bij de supermarkt en rijden gauw terug naar de camping. Als 'nagerecht' hebben we bbq-popcorn. We weten uit ervaring dat er een smalle grens is tussen goed en zwartverbrand, en deze keer lukt het prima. Rond tien uur gaan we voor de laatste keer op Vancouver Island onze tentjes in.