Mardi Himal trekking

Pokhara, Pothana, Lwang Ghalel, 17.03.2019

Dinsdag hebben we ons de tassen gepakt en de laatste benodigdheden gekocht. Waaronder mutsen, deze moesten van die gekke kleuren hebben. In Pokhara heb je onder de toeristen namelijk 3 groepen, hippies, trekkers en vrijwilligers. Elke groep heeft zijn eigen kenmerken. De hippies lopen in wijde kleurrijke kleding, het liefst van wol. De trekkers lopen in een sportlegging of wandelbroek, met een sportief shirt of jasje (het liefst The North Face). Vrijwilligers zijn de overige groep mensen, die dus niet sportief of wollig gekleed gaan. Wij horen dus bij de vrijwilligers, maar op trekking, zijn wij ook sportief gekleed. En om de hippies niet buiten te sluiten hebben we dus kleurige wollen mutsen gekocht.

Woensdagochtend waren we om kwart voor 9 bij Karma Flights. Na een kop milk tea, werden we opgehaald door een pick-up. Samen met onze guide, Raju, gingen we onderweg. In de auto vroeg hij ons of we hem wilden helpen. Dat wilden we wel en hoorden zijn plan aan. Er moest een boekenkast van de meubelmaker naar zijn oude basisschool. Klinkt niet zo moeilijk. De meubelmaker was in een klein dorpje. De pick-up bracht ons zo dichtbij mogelijk, maar door het drassige gras konden we niet echt dichtbij komen. Dus een stukje lopen. Om vervolgens met een loodzware kast terug te moeten. De kast was 2 meter bij 2 meter en paste niet goed op de pick-up. Met wat touw en bijzondere knopen werd alles vast gezet. Toen vervolgde onze rit. Het was erg hobbelig, maar de kast bleef op z'n plek. De pick-up kon ons wel dichtbij de school afzetten, dus dat stukje tillen ging wel. Toen de kast in een lokaal stond, liepen we achter Raju aan naar het kantoor van de directeur. Daar kregen we een sjaaltje en teeka. Ik vond het leuk dat Yannick dit ook mee heeft gemaakt. Toen Raju aan het praten was met de directeur kwamen er super schattige kindjes in de deur opening staan. Ze zeiden van alles tegen ons, maar in het Nepalees. Uiteindelijk werd ons duidelijke dat ze een mandarijn in mijn tas zagen die ze graag wilden hebben. We gaven hen de mandarijn. Toen was Raju ook klaar om te gaan. We liepen naar zijn ouderlijk huis waar zijn schoonzus Dal Bhat voor ons maakte. Het was echt een heel leuk huis. Op de rand van een berg helling, met dus echt prachtig uitzicht op de Himalaya. Er waren geiten en kippen en een stukje land wat van hen is. Vanaf dit punt gingen we verder. Onze eerste stop was Pothana, een dorpje op de route. Hier hebben we weer Dal Bhat gegeten en konden we lekker douchen, naar een normale wc en slapen.

Mijn benen waren de vorige dag nog niet vergeten of we gingen al weer verder. Na een ontbijt met Tibetaans brood (een soort platte oliebol, maar minder zoet) vervolgde onze trek. Na de lunch (curry met chapati) bij forrest camp zijn we door gelopen tot rest camp. Ik had inmiddels de eerste blaren op mijn voeten. Bij rest camp sloeg het weer om en kwam het met bakken uit de hemel en daarna hagel. Gelukkig zaten we binnen waar de houtkachel aanstond. En voor de verandering aten we Dal Bhat. Er was ook een ander groepje aangekomen om hier te verblijven. Twee Deense meisjes, Sofie en Caroline, en hun Nepalese guide. Onze guides kennen elkaar en zijn bevriend. Met de meisjes klikte het ook leuk en samen hebben we een beetje afgesproken om onze trek samen voort te zetten. De nacht in rest camp was minder. Er was geen douche en de wc was zo’n hurktoilet. Ik kreeg ’s avonds last van mijn buik en moest vaker dan gehoopt naar dat hurktoilet.

De volgende ochtend voelde ik me niet erg goed. Een gebroken nacht en nog steeds vermoeide benen. Na een ontbijt met een soort havermout en fruit. Zijn we verder gegaan. We deden een soort haasje over met de Deense meisjes. We liepen we gelijk op maar niet echt samen, dus daar waar zij pauze hielden deden wij dat niet en als wij pauze hadden haalden zij ons weer in. Al snel kwamen we sneeuw en ijs tegen. Tijd om onze crampons aan te doen, dit zijn een soort sneeuwkettingen voor onder je schoenen. Ik was sceptisch of we dat nodig zouden hebben en of het zou werken. Ik ben overtuigd het werkt. In de modder en op het ijs heb je veel meer grip. En zo kwamen we aan bij de eind bestemming, high camp, op 3550 meter hoogte. Wat een fantastisch mooi uitzicht, eerst de Mardi Himal en daar achter de Fishtail. Het was koud, erg koud. Binnen stond wel weer lekker de houtkachel aan en er waren allemaal mensen die graag een gesprekje met me aanknoopte. Na dat we de prachtige zonsondergang hebben bewondert en ons buikje hadden gevuld zijn

we lekker naar bed gegaan. In de slaapzak, onder een deken en nog een extra deken over onze voeten konden we lekker warm in slaap vallen.

We hadden onze kleren van de volgende dag onder onze slaapzak gelegd, zodat die niet zo koud waren de volgende ochtend. Ik vond het slim bedacht van mezelf, want het werkte. Als twee mummies zijn we naar buiten gegaan. Ik voelde me zo’n kind die met de eerste vorst door zijn moeder wordt aangekleed. Koud had ik het in elk geval niet. Na nog geen half uur lopen gingen de eerste lagen al uit. Tot ik uiteindelijk in mijn sportlegging en lange mouwen shirt liep. Yannick zelfs in zijn t-shirt. Afdalen ging veel makkelijker dan omhoog! Al snel waren we weer bij forrest camp, waar we een andere afslag namen. Dit pad werd minder bewandeld en dat was goed te merken. Geen enkele trekker tegen gekomen, tot we bij een klein dorpje kwamen (Lwang Ghalel). Een super leuk ecologisch hotel, waar we ook eindelijk weer een warme douche konden nemen. Vanaf het hotel was er ook weer een prachtig uitzicht op de vallei. Na het eten hebben we nog een potje mens erger je niet gedaan met de Deense meisjes en onze guides. Het was toch de laatste avond en de volgende dag zouden we niet ver meer lopen, dus besloten we een klein feestje te vieren. Raju bestelde een typisch Nepalees drankje, rocky. Het is met rijst, Ghee (iets van boter), bergkruiden en dus alcohol. Het rook een beetje al witte wijn, het proeft een beetje al tequila, maar wel zachter. Hoe dan ook, niet mijn smaak, gelukkig vond Yannick het wel lekker dus die heeft mijn mok ook leeg gedronken. We hadden gezellig een muziekje op gezet en waren gezellig aan het kletsen. Nadat de rocky op was hebben we nog een biertje besteld en zijn we daarna gaan slapen.

De volgende dag had een spierpijn! Berg af is toch anders dan berg op en dat merkte mijn lichaam ook. Gelukkig hoefden we maar een klein stukje te lopen naar de pick-up. Die eerst de Deense meisjes heeft afgezet toen de guides en toen ook ons. Ik was blij om weer terug te zijn en de was te kunnen doen. Ik had niet veel kleren mee, dus mijn t-shirt en sokken zijn meer dan één keer gedragen.. Yannick is overtuigd, hij komt nog eens terug naar Nepal. Zo’n trekking ligt natuurlijk ook helemaal in zijn straatje. Ik ben vooral blij dat ik deze heb gedaan en zie wel of ik dit nog eens ga doen als de spierpijn en de blaren weg zijn.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.