Christchurch & Tekapo

Christchurch/Tekapo, 06.12.2017

Op maandagochtend héél vroeg was het dan zo ver. Om 5.00 ging m’n wekker, waarna ik de laatste spulletjes uit m’n kamer moest halen en QMB toch echt ging verlaten. Ik vertrok al vroeg naar het vliegveld, waar ik wat vertraging had, maar daarna stond me de beste vlucht OOIT te wachten. De vlucht was slechts drie uurtjes, maar Emirates verzorgde eten, beenruimte (!!), films, en het mooiste uitzicht dat ik maar kon wensen terwijl we langzaam Nieuw-Zeeland binnen vlogen. De timing was wat dat betreft perfect: ik vertrok uit Sydney terwijl de lucht grauw was en de regen met bakken uit de hemel kwam, en eenmaal geland bleek het in het zonnige Christchurch maar liefst 27 graden te zijn. Nog voordat ik uit het vliegtuig stapte, wist ik dan ook al dat het een foute keuze was om mijn dikke regenjas mee te nemen, waar ik de rest van m’n reis mee zal moeten zeulen. Maar who cares!? Ik ben in Nieuw-Zeeland!!!!!

Naast 1,5 uur vertraging stond ik ook haast een uur in de rij bij de paspoort controle, waar een heleboel Koreanen om me heen zwermden (naar de wc gaan vóór de controles was waarschijnlijk niet het beste plan), en tegen de avond kwam ik pas bij mijn hostel in Christchurch aan. Mijn plan was om daar richting het centrum te gaan en wat te eten, maar eenmaal in mijn hostel sloot ik bij een groepje aan, waarmee ik uiteindelijk op pad ging voor wat te eten en later op de avond nog een biertje ging drinken. Christchurch zelf heb ik dus niet echt gezien, maar ik heb me prima vermaakt. Mijn trip eindigt ook weer hier, dus dan heb ik nog een tweede kans om de binnenstad te verkennen.

Ook op dinsdag moest ik alweer vroeg uit de veren om de bus op te gaan zoeken en richting Tekapo te gaan! Onderweg genoot ik van de Nieuw Zeelandse landschappen, waar de vlakke landschappen langzaam overgingen in gebergten. Daar kwam ook eigenlijk pas het besef binnen dat dit land meer schapen dan mensen als inwoners heeft. Op het ruim 150.000km2 (zo’n 3,75 keer zo groot als Nederland) oppervlak wonen slechts 1 miljoen mensen. Dat is wel even wat anders dan in ons kikkerlandje!

Lake Tekapo is de grote hotspot van het kleine dorpje dat mijn tweede bestemming was, en dat is haar roem ook wel waard. Het meer is helderblauw en omgeven door prachtige gebergten. Daarnaast bloeien er rond deze tijd van het jaar bloemen in roze en paarse kleuren die het plaatje helemaal af maken. Ik besloot wat rondom het meer te dwalen en wat boodschappen te doen, waarna ik richting Mount John ging: een berg van waaruit ik een mooi uitzicht zou krijgen over Lake Tekapo en het landschap aan de andere kant van de berg. Het was behoorlijk warm, de hike duurde nét iets langer dan verwacht, en was daarnaast ook net iets steiler dan verwacht. Zo in m’n uppie in die grote bergen had ik het halverwege bijna opgegeven, maar gelukkig wist ik genoeg doorzettingsvermogen op te brengen om tot het topje door te gaan. Daar was namelijk een cafétje! En er was op dat moment niets wat ik liever wilde dan een glas ijskoud water. Na zo’n 1,5 uur klauteren kwam ik bij dit punt aan, waar me een prachtig uitzicht te wachten stond. Daar op een bankje met mijn welverdiende flesje water in m’n hand, en dit uitzicht voor m’n neus, was ik toch wel blij dat ik de hike had afgemaakt. Al moest ik natuurlijk wel nog terug. Ook dat duurde weer even, en met mijn fantastische richtingsgevoel lukte het me zelfs om te verdwalen (terwijl ik gewoon dezelfde route als op de heenweg hoefde te volgen, maar oké), maar gelukkig hielden de schapen me op het juiste pad. Want die zitten hier écht een heleboel! Zij waren verbaasder dan ik en ze maakten dan ook allemaal dat ze weg kwamen zodra ik eraan kwam, maar na heel wat slalommen tussen de schapen-, konijnen- en paardenpoep, kwam ik ’s avonds weer bij mijn hostel aan. Waar bij aankomst het hele hostel leeg was, waren alle kamers gevuld toen ik terug kwam van mijn tripje. Hier was het nu dan ook een heel stuk gezelliger, en na wat praatjes hier en daar ging ik m’n bed in (waar ik overigens geen oog heb dicht gedaan door mijn bovenbuurman die snurkte als een gigantische brombeer en iedereen hiermee wakker hield).

Vandaag, woensdag, dwaalde ik ’s ochtends nog wat rond langs het meer. Ik was toch wel blij dat ik hier gisteren al geweest was; vandaag was het namelijk behoorlijk bewolkt en dat maakte Lake Tekapo dan ook meteen net iets minder magisch. Het water leek niet meer zo blauw, de bloemen staken niet meer zo fel af tegen de rest van de omgeving, en met mijn jas aan was het allemaal net iets minder mooi dan gisteren. Niet alleen de lucht was grauw, ook mijn humeur was niet al te best vanochtend. Het alleen reizen zorgt diep van binnen wel voor een klein beetje paniek dat af en toe de kop opsteekt. Het tijdsverschil maakt het daarnaast toch wat lastig om contact te hebben, maar gelukkig was vriendjelief aan de andere kant

van de wereld wakker om me wat op te vrolijken. Met een humeur dat een stuk beter was dan toen ik wakker werd, stapte ik rond het middaguur de bus in om naar Queenstown te rijden.

Nu zit ik nog ongeveer een uurtje in de bus tot ik mijn laatste bestemming van vandaag heb bereikt. De eerste paar uur zat ik naast twee Nederlanders, waardoor de tijd aardig vlotte, maar ook dat laatste uurtje houd ik het prima vol met het mooie uitzicht dat het busraampje me biedt. Daarnaast kwam ik er net achter dat er Wifi in de bus is, en dat geeft mij natuurlijk de ideale gelegenheid om weer even een verhaaltje te uploaden! Hoe lang dit goed gaat is echter maar de vraag, aangezien typen en naar een scherm staren niet al te bevorderlijk blijkt te zijn voor mijn wagenziekte, maar dat gaan we nog wel zien. Ik ben erg benieuwd naar Queenstown. Ik heb er veel goeds over gehoord: het zou hét backpackersoord moeten zijn vol feestjes en leuke activiteiten. Voor nu is het fingers crossed dat ik wat mensen ontmoet waarmee ik mijn tijd daar door kan brengen, want ik merk dat dat me toch wel erg goed doet. Zo niet, dan heb ik verder natuurlijk nog genoeg leuke dingen in het vooruitzicht!

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.