11. Los Angeles, Joshua Tree, Grand Canyon & Zion

Na zes uur vliegen kwamen we aan in Los Angeles. Na het ophalen van onze tassen en een shuttlebus, konden we onze huurauto uitzoeken uit een rijtje 'compact' auto's. De auto was groter dan we dachten en zo reden we weg in onze witte Nissan Sentra. We reden naar Venice Beach, waar onze hostel zich bevond. Aangezien het zondag was en er veel mensen op het strand waren, duurde het even voordat we een parkeerplek wisten te vinden. Aangezien we nog niet konden inchecken, aten we eerst bij de Mexicaan. Daarna konden we inchecken en kleedden we ons om, ready for the beach! Zo lagen we nog een uurtje op het strand voodat het begon af te koelen en de wind het te koud maakte om lekker in je bikini op het strand te liggen. We wandelden naar de Santa Monica pier, zo'n drie kilometer, waar we mensen weer massa's fastfood en gefrituurde wafels met ijs weg zagen werken. Het was al 20 uur en we liepen terug naar het hostel tussen de vele hippies en junks. Er lopen een

hoop gekkies rond en iedereen kan helemaal lekker zichzelf zijn op Venice Beach. 's Avonds koelde het flink af en aten we bij een Italiaan.

Op maandag na het ontbijt in het hostel, liepen we naar de Venice Canals. Daar troffen we huizen in allerlei kleuren en stijlen aan tussen grachten met bruggetjes. Na een rondje liepen we naar de auto en begonnen we aan onze tour door Beverly Hills. Na zo'n drie kwartier rijden, reden we meer de heuvel in en zagen we de eerste kasten van huizen verschijnen. Na een rondje door de buurt lunchten we een salade vlakbij de Farmers Market, waar we daarna een bezoek aan brachten. Daar scoorden we een kilo aarbeiden (voor maar twee dollar) en super lekkere perzik. Het was national cheesecake day, dus we konden de dag niet voorbij laten gaan zonder cheesecake. We aten bij de Cheesecake Factory een mega machtige red velvet cheesecake, die we maar net met z'n tweeën op konden. Daarna reden we naar het Hollywood Sign, dachten we... het bleek de Observatory te zijn. Vanaf daar hadden we uitzicht op de letters en over de stad. Daarna reden we naar een punt vanaf waar je het Hollywood Sign echt goed kunt zien. Toen reden we door de file terug naar het hostel. Inmiddels was het al lekker afgekoeld en besloten we te gaan rennen. Hardloopschoenen aan en gaan, ook al was het al half 8. We liepen zo'n 7 kilometer en na 2,5 maand niet sporten ging dat niet meer zo snel als voorheen. Het was wel lekker om even echt te zweten van de inspanning in plaats van de warmte of vochtigheid. Na een snelle douche waren we in de veronderstelling dat we nog wel wat konden eten, maar dat viel vies tegen. We liepen eerst een kilometer de boulevard af waar we lekkere hamburgers hadden gezien, maar dat restaurant was net gesloten en tegen de tijd dat we terug waren, serveerden de bars ook geen eten meer. De enige optie die we nog hadden was het afhalen van een zompige burger, die we in het hostel op aten.

Na het uitchecken op dinsdag lagen we nog een uurtje op het strand, voordat we om 12 uur wegreden in de richting van Joshua Tree. Na een half uur rijden stopten we bij een grote mall waar we bij de Sprouts bagels en roomkaas en komkommer kochten voor lunch, een aantal schoenenwinkels bezochten en nog wat shopten bij de Abercrombie. Daarna vervolgden we onze weg. Na drie uur rijden kwamen we aan bij Pioneertown, een dorpje dat er uit ziet als in een Western film, maar helaas was op dinsdag alles gesloten. Het landschap zag er in ieder geval wel uit alsof we in het wilde westen waren beland. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan bij ons motel, waar we een duik namen in het kleine zwembad. 's Avonds aten we pulled pork met barbecuesaus en coleslaw en mac 'n cheese voor Daan. Daarna liepen we een uur rond in de Wallmart, waar we ontbijt en lunch kochten en ons verbaasden over de grootte van de verpakkingen. Wie heeft er nou geen kilo creme fraiche nodig?! De zakken chips zijn drie keer zo groot en er zijn heel veel smaken m&m's. De amandel m&m's mochten mee!

Na een ontbijt met yoghurt, blauwe bessen, bramen, muesli en banaan waren we good to go for Joshua Tree National Park. Even tanken en bij het visitor centre haalden we een kaart en een pas voor alle nationale parken. Het westen van het park, waar wij het betraden, is onderdeel van de Mojave dessert en bekend om de

Joshua Trees, die wel 1000 jaar oud kunnen worden. Deze 'bomen' zijn onderdeel van de Agave familie. Na een klein stukje rijden stopten we eerst bij de Hidden Valley waar we een loop van 1,6 km liepen. Het was super warm (zo'n 38-42 graden) en de zon was fel. Na een broodje uit de achterbak, koel gehouden door onze tank ijswater uit de vriezer, liepen we de loop bij Barker Dam van zo'n 1,8 km. Er is al heel lang geen water meer, maar er is meer wildlife te zien. We zagen kleine eekhoorntjes en de big horn sheeps boven op de rotsen. We maakten nog een aantal stops op de weg naar het oosten van het park, wat onderdeel is van de Colorado dessert. Deze kant kent een andere begroeiing, zoals bij onze laatste stop in de Coachella Valley duidelijk te zien was: cactussen! Na een paar laatste foto's reden we via een andere weg het park uit en reden over de weg terug naar Joshua Tree. Na een koffiestop met een goede cappuccino gingen we even terug naar het motel, waar we rond half 5 aankwamen en zochten even verkoeling. Tegen half 7 gingen we naar Joshua Tree saloon, wat om de hoek van het motel en bij de ingang van het park zat, waar we ribbetjes en salade (met heel veel saus...) aten. Het duurde iets langer dan gedacht, dus toen we even voor half 8 terug in de auto waren, moesten we opschieten voor de zonsondergang, die we in het park mee wilden maken. De echte zonsondergang zagen we niet, maar we reden wel een stuk het park in en zagen prachtige luchten met roze, rode en oranje kleuren. Aangezien het bewolkt was en er geen sterren te

zien waren, besloten we niet verder te rijden naar het uitzichtpunt waar we eerder die dag waren geweest. Tegen negen uur waren we weer terug in het motel.

Op donderdag reden we na hetzelfde yoghurtontbijt en een koffiepitstop in de richting van Flagstaff. We reden een klein stukje om via de oude Route 66 en hadden onderweg heel uitgestrekt landschap. We reden lang door cowboyland waar het droog, warm en weinig was. Daarna kwamen we weer op de Route 66 wat hele gave uitzichten gaf. We stopten regelmatig om foto's te maken. Op een gegeven moment was het zelfs 47 graden! We lunchten in Kingman en reden door de harde regen weer verder. Tegen het eind van de dag kwamen we aan in Flagstaff. Na onze spullen naar het motel te hebben gebracht, reden we naar de Sprouts, onze favoriete supermarkt, omdat ze veel versproducten hebben. Daar kochten we fruit, lunch voor de dag er na en schepten we avondeten op uit de saladbar. Nog even tanken en bij een goedkope supermarkt water inslaan en we waren klaar voor de Grand Canyon. Met een koud biertje (0,7 liter, een hele normale hoeveelheid...) aten we in ons motel en keken een film op HBO.

Op vrijdag reden we naar de Grand Canyon, die nog zo'n anderhalf uur rijden van Flagstaff ligt. We parkeerden de auto en wandelden een stuk over het geasfalteerde pad waar de meeste mensen zich bevinden tijdens hun bezoek aan de South Rim. Na een picknick met onze broodjes met humus en avocado en komkommer uit de achterbak, namen we de shuttlebus naar een niet met de auto toegankelijk punt. Vanaf daar hikten we naar Ooh aah point, waar we een heel gaaf uitzicht hadden over een ander gedeelte van de canyon. Hier was het ook een stuk rustiger. We liepen het stuk weer omhoog, wat een stuk zwaarder was in de hete zon. We namen de bus weer terug en gingen vanaf daar met de auto meer naar het oosten. We reden door naar Desert View Tower, waar de canyon weer een ander beeld geeft. Aangezien we nog zo'n 2,5 uur hadden voordat de zon onderging, reden we nog naar een aantal andere tussenstops en probeerden we in te schatten waar de zonsondergang het mooiste zou zijn. Na een paar keer heen en weer, keken we de zonsondergang bij Lipan Point. Eigenlijk wilden we de sterren daarna ook nog wel zien, maar het was inmiddels kwart voor 9 en we hadden nog even te gaan. Na nog een snelle blik geworpen te hebben bij de Desert View Tower, reden we via de oostkant het park uit. Na een tussenstop bij de Burger King in Cameron - er was helaas geen andere keuze - reden we terug naar Flagstaff, waar we voldaan om 11 uur 's avonds aankwamen.

Op zaterdag reden we 300 miles via de Horseshoe Bend naar St. George. We stopten ook nog bij de Antelope Canyon, maar we vonden het weer te wisselvallig en de prijs te hoog om de gok te wagen. De Horseshoe Bend was heel gaaf met het groen/blauwe water en hoewel het nog regende toen we de auto uit gingen, klaarden het na de korte wandeling en even wachten toch nog op. Na een tijdje daar van het uitzicht genoten te hebben, reden we via de Glen Canyon door. Daar stopten we even bij de Glen Canyondam en Lake Powell. Uiteindelijk kwamen we tegen het eind van de middag aan in St. George, waar we nog wat research deden voor de dag erna. 's Avonds aten we met prachtig uitzicht boven op een berg een hamburger (het beste restaurant van Utah...). Na een bezoek aan het tankstation en de supermarkt, vielen we moe in slaap.

Om half 8 ging de wekker zodat we op tijd konden vertrekken naar Zion National Park. Dat was nog zo'n drie kwartier rijden en we konden gelukkig nog in het park parkeren. Al gauw hoorden we dat de meest populaire en uitdagende hike, Angel's Landing, niet toegankelijk was door landslides. We namen de bus naar boven en deden een korte hike naar de Lower Pools. Het was ontzettend druk en niet echt aangenaam. Na een stukje verder met de bus omhoog, besloten we de hike naar het Observation Point te doen. Een hike van zo'n 6,5 kilometer heen en 6,5 kilometer terug. Het was erg warm en je loopt continue omhoog en bijna altijd in de zon. In totaal klommen we 655 meter! De uitzichten waren het absoluut waard en het was een stuk rustiger. Eenmaal boven heb je heel mooi uitzicht en wij smeerden onze broodjes in de beschutting van de bomen. We liepen de hike in twee uur naar boven en anderhalf uur naar beneden. Daarna gingen we met de bus terug naar het museum, omdat we door onze vijf liter water heen waren en nieuwe wilden halen uit de auto. Ik had een beetje last van de warmte, dus kwamen we even bij in de airco van het museum. Tot slot namen we de bus helemaal naar boven, waar we al veel mensen het park zagen verlaten. We hadden goede hoop dat de drukke Riverside Trail rustiger zou zijn. Helaas was dit niet waar. Na de 1,5 kilometer over het geasfalteerde pad, liepen we een stuk door de rivier, maar het was nog steeds druk. We baanden een weg door het water en het was een lekkere verkoeling. Uiteindelijk keerden we na anderhalf uur maar weer om en namen rond half 8 de bus naar de auto. We reden het park uit en waren allebei doodop. Rond kwart over 9 kwamen we bij de supermarkt, waar we salade haalden en ingrediënten voor een nachoplatter. Na een douche, begonnen we aan een serie op Netflix in bed, toen we er al snel achterkwamen dat er flinke bosbranden waren in Yosemite. We baalden ontzettend en hadden nog 2 uur voordat we onze overnachtingen niet meer gratis konden annuleren. We bedachten snel een alternatief plan, waar Death Valley helaas ook niet meer in zat (er is maar 1 weg open die niet handig ligt). Niet echt waar je zin in hebt na een intensieve dag, maar het moest even gebeuren.