3. Varanasi & Hyderabad

Na een nacht in een snikhete kamer werden we op maandagochtend wakker, klaar voor Varanasi. We zochten onze weg zwetend naar een ontbijt tentje en het was gelijk duidelijk hoe hektisch alle kleine straatjes met heel veel mensen zijn. Iedereen is bezweet, het is heel druk dus je glibbert langs elkaar door de niet al te schone straten. Er ligt veel koeienpoep en ander vuilnis en het ruikt ook niet al te aangenaam. Er zijn heel veel koeien op straat en honden en geiten. Niet bepaald wat je je voorstelt bij een 'heilige plek'. Je kunt maar één ding en dat is je overgeven aan de stank en de hitte, dus dat probeerden we. We liepen na het ontbijt een stuk naar het zuiden aan de kant van de rivier en zagen diverse ghats. Dat zijn de plekken waar mensen de heilige rivier Ganges in gaan en op een aantal ghats vinden de crematies plaats (burning ghats). Er is overdag niet veel leven, je ziet slechts een aantal mensen zwemmen. Wel zagen we hoe er een lichaam op een stapel hout lag te branden. We liepen het stuk door het islamitische gedeelte terug en kwamen in een airco

hotel/restaurant even bij van de hitte met een colaatje (de gevoelstemperatuur is 50 graden en het zweet klotst continue uit je lijf). Via het hostel hadden we een boottocht geregeld over de Ganges om de ceremonie bij zonsondergang te zien. Om 18.15 uur werden we opgehaald door de boatman en woonden vanaf het water de hele drukke ceremonie bij. De ceremonie houdt het rinkelen van bellen en het branden van wierook en kaarsen op muziek in en wordt voornamelijk opgevoerd om de heilige rivier te eren. Veel mensen laten boterkaarsjes het water opgaan en er komt een vuur langs dat iedereen aan wil raken. 's Avonds aten we op een rooftop curries maar echt afkoelen deden we niet. We waren een kamer naar beneden verhuisd, waar het koeler zou zijn en dat was het ook wel een beetje.

We sliepen beter maar kort, want om 5 uur 's ochtends werden we weer opgehaald door de boatman voor een tocht bij zonsopkomt. Hij kwam helaas niet opdagen, dus om half 6 lagen we weer in bed. Om tien uur hadden we afgesproken met de zoon van de hosteleigenaar, Suraj, die ons wandelend door de stad meenam. We zaten dichtbij de Ganges en de burningghat. We bezochten eerst een (Shiva)tempel en hij vertelde ons dingen over de stad en het hindoeïsme. We kwamen langs divere ashrams en toen keken we naar een 'crematie', waar een lijk gewikkeld in een wit doek (wit is hun kleur van verdriet) op en onder zo'n 150 kilogram hout ligt. De vrouwen nemen thuis afscheid nadat ze de overledenen hebbe gewassen en in een doek hebben gewikkeld (hun emoties verstoren de geesten en het verhaal gaat dat er een vrouw haar overleden man achterna is gesprongen in het vuur). Vier mannen uit de familie dragen het lichaam op een zelfgemaakte ladder met veel oranje, rode en gele versieringen naar de burning ghat. De oudste zoon (vader) of jongste zoon (in geval van de moeder) steekt het hout aan. Hiervoor wordt zijn hoofd kaal geschoren en hij draagt een wit doek. Een bundel gedroogd gras steekt hij aan bij het vuur dat altijd brand en na vijf rondjes om de overleden, steekt hij het hout aan. Er zijn een aantal uitzonderingen op de crematie, zoals kinderen onder de tien jaar. Zij worden met een steen aan hun lijf in de Ganges gelaten, omdat hun lichaam al gereinigd is en dus geen vuur nodig heeft. De stad die de dag ervoor nog alleen maar chaos was, krijgt met de verhalen van Suraj meer betekenis. We bezoeken nog de Golden Temple, wat een mega chaotische bedoeling was. Met heel veel mensen tegelijk duwen we ons door de straatjes er naar toe en door de tempel heen, waar we onze mand met bloemen als offers afgeven en gezegend worden. De geur is intens en de marmeren vloer waar we op blote voeten op lopen glad en bedekt met bruine smurrie. We zoeken snel weer een weg naar buiten. Tot slot gaan we langs bij zijn opa die handelt in zijde en we laten ons verleiden tot het kopen van twee shawls. Halverwege de middag nemen we afscheid van Suraj

en we gaan naar een restaurant waar we Pao Bhaji ontdekken, we noemen het de Indiase variant van broodje frikandel. Het is in boter gebakken kleine witte broodjes met een groentecurry en rauwe rode uitjes, heel lekker! We kunnen verhuizen naar een kamer met airco en daar relaxen we even voordat we 's avonds nog een hapje gaan eten.

Op woensdag proberen we het nog een keer met de boatman, maar wederom is hij er om tien over vijf nog niet. We besluiten zelf naar de ghat te lopen en vragen daar iemand ons rond te varen. We varen richting het noorden terwijl we de zon op zien komen. Er is al veel leven en mensen zijn al volop aan het zwemmen en wassen. Ook varen we nog langs een (boven komen drijven) lijk en na een uur staan we weer aan de kant. We slapen nog verder en na het inpakken van onze tassen en uitchecken gaan we lunchen bij het Gateway hotel. Daarvoor moeten we eerst door de kleine straatjes

naar de hoofdweg lopen (zo'n tien minuten), waardoor je zelfs na dit kleine stukje al weer compleet doorweekt bent. Met de tuktuk gaan we heen en weer en we genieten van Rogan Josh en Murg Rezala met raita en paratha. Doorweekt komen we aan in het hotel, waar we onze tassen pakken en de laatste keer door de hitte naar de hoofdweg lopen voor een taxi naar de airport. Het is een bijzondere plek om geweest te zijn, maar we vinden het niet erg dat we door gaan. We vliegen naar Haiderabad, waar weer nieuwe dingen op ons te wachten staan. Na aankomst in het hotel gaan we er nog snel op uit voor wat te eten. Het tentje uit de Lonely Planet blijkt helaas niet meer te bestaan, maar de local die net zijn auto in wil stappen, tipt ons een restaurant iets verderop. Dat blijkt een goede tip te zijn en we eten onze eerste Biryani!

Op donderdag werden we wakker in het modernere en schonere Hyderabad. Het is meer een stop om door te reizen naar het zuiden van India, maar we blijven er eventjes hangen voor het lekkere eten. De temperatuur is er aangenamer, zo'n 32 graden. We liepen eerst naar de waterkant waar we een kop koffie dronken en daarna gingen we met de tuktuk naar een ander gedeelte van de stad. Daar zien we dat het hyperislamitisch is en alle vrouwen lopen in niqaab. We lopen tussen de vele marktstalletjes naar Charminar, een monument dat werd gebouwd omdat de pest was bedwongen. We lopen verder de straat af en stopten bij een restaurant voor lunch, waar we heel veel aten (chicken biryani, kebab, chicken 555 en egg masala). Het eten is een stuk pittiger in het zuiden! We liepen nog wat rond in een ander gedeelte van de stad en gaan dan terug naar het hotel. 's Avonds aten we een traditionele maaltijd die tijdens de ramadan wordt gegeten. Het was heel druk bij het restaurant en er stonden rijen. We begonnen met haleem, een stoof van vlees, linzen en granen, oftewel een hele voedzame maaltijd die je na het vasten wel kunt gebruiken. Daarna volgde een hele dierlijk soep van schapenvlees. Als hoofdgerecht aten we chicken akbari, biryani en (heel lekker) fry keema (lamsgehakt). We sloten af met een typisch abrikozentoetje.

Op vrijdagochtend startten we langzaam op en als eerste gingen we naar Lamakaan, een soort buurthuis waar ook optredens zijn en waar mensen studeren, lezen en samenkomen. Je kunt er ook eten bestellen en we drinken er lekkere chai. Het is een relaxte plek. We wandelden wat rond door de buurt en bezochten wat kledingwinkels. Daarna gingen we naar het Golkonda fort, iets meer aan de rand van Hyderabad. We eindigen de middag bij Karachi bakery waar we allerlei zoetigheden die er mooi uitzagen maar minder lekker smaakten (allemaal rozenwater) en wel lekkere koekjes probeerden. We aten nog wat biryani en bloemkool voordat onze foodtrip in Hyderabad eindigde. De nachtbus haalde ons om 21:00 uur op bij de halte 'Near Redrose restaurant and Indian Oil Petrol Bunk'. De volgende ochtend om half 7 komen we aan in Kamalapur, drie kilometer van Hampi. Hampi is een van de redenen waarvoor we terug wilden naar India. De vorige keer was elke bus en trein er naar toe uitverkocht.