20. Huaraz & Lima

Maandagochtend stonden we om half 7 op om te ontbijten en onze tassen te pakken. Rond 8 uur gingen we de deur uit en hielden een taxi aan naar het vliegveld. Het vliegveld van Cusco bleek heel klein te zijn en uiteindelijk hingen we er bijna drie uur rond, omdat onze vlucht later vertrok dan gepland. Na een uurtje vliegen haalden we onze tassen op en gingen met de taxi naar het hostel waar we eerder hadden verbleven. Aangezien we hier het aankomende weekend nog een nacht zouden verblijven, mochten we onze tassen hier voor de middag en avond stallen. We liepen naar het restaurant Maido om te informeren of ze nog een plekje voor de lunch hadden, dat hadden ze alleen voor het à la carte gedeelte dus wij bedankten. We liepen nog een flink stuk naar een café waar ze hun eigen brood bakken. Goede koffie hadden ze er ook en zo genoten we van een focaccia met burrata. Daarna sloten wij aan in de rij bij cevicheria La Mar, waar we buiten in het zonnetje wachtten. Het was heel druk en rond vier uur konden we aan tafel. De combinatie van zoete aardappel met de zure vis is heel lekker. We besloten op de terugweg nog een keer langs Maido te lopen om te proberen of ze een tafel voor ons hadden zodat we het menu konden eten en na even wachten bleek dat zo te zijn! We bestelden een kopje thee en een fles water en genoten van het Japans-Peruaanse eten: alvast een klein feestje voor Daan's verjaardag... Na heel wat smaaksensaties, zoals sushi, guinea pig en twee prachtige desserts, liepen we snel terug naar het hostel. We pakten onze tassen en probeerden een taxi aan te houden, maar dat ging lastiger dan gedacht. Uiteindelijk waren we precies op tijd voor de bus die stipt om half 11 vertrok.
Na een hele comfortabele busreis in ruime stoelen kwamen we om kwart over 6 dinsdagochtend aan in Huaraz. We liepen met onze tassen naar het Akilpo hostel dat we hadden geboekt. Helaas bleek bij het inchecken dat onze kamer (drie keer) was overboekt en we daar niet konden verblijven. Daar werden we een beetje chagrijnig van zo vroeg in de ochtend en het hostel staat bekend om zijn goede wandelingen. We konden een hotel twee blokken verderop in, maar daar waren niet echt andere jonge mensen. We mochten gebruik maken van het ontbijt en daarna liepen we weer terug naar Akilpo om te informeren over de hikes voor de komende dagen. Met de info in ons achterhoofd namen we een collectivo naar het startpunt van de hike naar Laguna Wilkacocha. In de zon liepen we anderhalf uur omhoog. Het meer zelf was niets bijzonders, maar we zagen vee rondhuppelen en aten een banaan bij het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Daarna liepen we weer terug naar beneden en gingen met de collectivo terug. Een prima hike op de aankomstdag. Na de nachtbus en hike was de warme douche heel welkom en daarna gingen we naar Cafe Andino voor lekkere koffie en (vroeg) avondeten, wat zonder lunch lusten we inmiddels wel wat. We hadden besloten met Akilpo de hike naar Laguna 69 te doen, omdat deze niet zo vaak worden georganiseerd. Dat betekende dat we die nacht alweer om 3 uur klaar moesten staan. We haalden nog wat bananen, water en mueslirepen en brachten nog wat warme kleding en ondergoed naar de wasserette.

Om half drie op Daans verjaardag stonden we naast het bed en liepen naar Akilpo. Daar stond de bus al klaar met de meeste mensen er in. De twee gidsen hadden er ook op dit tijdstip al zin in, maar we probeerden de komende drie uur nog zo veel mogelijk slaap te pakken. Om kwart over 6 stonden we ergens op een berg waar je prachtig uitzicht zou hebben. Helaas voor ons geen zichtbare zonsopgang vanwege de wolken. Toch maakten we wat foto's en strekten we even onze benen. We kregen een ontbijtbox uitgedeeld in de bus met yoghurt en granola, banaan en een halve roll met spinazie en kaas: een stevig ontbijt voor de wandeling van ongeveer 15 kilometer die ons die dag te wachten stond. We liepen door de bergen en de groep bleek heel gezellig. We hadden veel lol. Bij het uitzichtpunt waar we de dertien bergtoppen zouden kunnen zien, waren er nog steeds te veel wolken. We wandelden verder richting Laguna 69 en het laatste stuk voegden we in op het pad dat de klassieke route er naar toe wordt genoemd en de standaard route is. We waren als eerste groep bij het helderblauwe meer wat een prachtig gezicht was tegen de sneeuwtoppen aan. Met een paar andere mannen en één gids liepen we nog een half uurtje steil omhoog naar een uitzichtspunt. Daarna aten we de quinoasalade met zoete aardappel uit de lunchbox die we hadden gekregen en liepen zo'n drie uur terug naar beneden. Daar wachtten de bus op ons en een emmer vol met koude biertjes en een zakje chips! In de bus barstte de meligheid vanwege iedereens stinksokken uit en al kletsend en lachend reden we terug naar Huaraz. Het gedeelte van de groep dat al langer met elkaar optrekt ging met elkaar eten en wij spraken af later aan te sluiten. We boekten transport voor de volgend dag, pinden, haalden de was op en douchten. Daarna liepen we naar het restaurant waar zij zaten en na een biertje en pasta was iedereen wel goed op. De groep had een relaxdag de volgende dag, maar wij wilden toch iets doen. De gletsjer Pastoruri stond op ons programma.

Gelukkig hoefden we ons pas om 9 uur te melden bij Akilpo hostel en konden we iets langer slapen. Er was geen eten inbegrepen en dus haalden we broodjes en varkensvlees van een kraampje op de markt bij ons voor de deur. Dat is trouwens een prachtige markt met veel versproducten, vis, vlees en prachtig fruit en groenten. Tijdens het wachten op het busje ontmoetten we Dana uit Amsterdam. De busmeneer was zo gestresst dat ie het bij het ophalen een sprintje trok en ons kwijt was, omdat Dana nog even een broodje halen was. Het was allemaal heel chaotisch en uiteindelijk kregen we na een telefoontje het voor elkaar dat ie nog een keer langs kwam. We voegden ons bij de Israëliërs en Amerikanen in het busje en begonnen aan de hobbelrit naar de gletsjer. Tussendoor werd er nog duizend keer gestopt om foto's te maken, koffie te drinken en naar de wc te gaan. Uiteindelijk kwamen we om half 2 aan bij de gletsjer. We aten onze broodjes en liepen daarna in een half uurtje met zijn drieën naar de gletsjer op 5000 meter. De gletsjer is al flink gesmolten en komt veel minder ver dan eerst. We maakten foto's en liepen terug naar de minivan die er twee uur over deed om naar een restaurantje te rijden, zodat mensen konden lunchen om 5 uur. Uiteindelijk waren we weer pas om half 7 in Huaraz. We probeerden nog mensen bij elkaar te krijgen in het hostel om een door Akilpo georganiseerde trek naar Laguna Paron te doen, maar iedereen had al plannen. De groep van de dag er voor zat wijn te drinken in het hostel en wij sloten aan. Daan en ik besloten niets voor de volgende dag te boeken en op eigen houtje naar Laguna Churup te gaan. We hadden geen zin weer met een geboekte chaotische tour naar Laguna Paron te gaan en aangezien die van Akilpo niet mogelijk was, gingen we voor de collecivo van 7 uur naar Pitec. We aten met de hele groep nog bij een 'pollo a la brasa' restaurant: kippetjes van het spit en dat smaakten erg goed! Uiteindelijk was het elf uur voordat we terug waren in het hotel.

Toen de wekker om 6 uur ging op vrijdagochtend, konden we het allebei niet opbrengen om op te staan. We werden om kwart over 8 pas weer wakker. De groep was klimmen en Dana had een regeldagje. Het was onze laatste dag in Huaraz, dus we wilden nog wel wat actie! Na het ontbijt kochten we twee bananen en twee mandarijnen. Samen met het water en vijf mueslirepen gingen we op zoek naar een taxi die ons naar Pitec wilde brengen, het startpunt van de hike naar Churup. Na wat rondvragen wilde iemand ons wel brengen. Na een half uur stuitten we op werkwerkzaamheden in Llurpa waar we niet langs mochten. Later bleek dat er nog een omweg voor de auto was, maar we betaalden de helft en gingen de auto uit. In de felle zon begonnen we aan de wandeling naar Pitec. Onderweg vroegen we steeds de weg aan lokale 'omaatjes'; oude vrouwtjes die traditioneel gekleed waren in gekleurde doeken en met een mooie hoed. Het was alleen maar omhoog lopen en de wandeling bleek later 7 kilometer te zijn. Na anderhalf uur kwamen we bij de trailhead en zo begonnen we om tien voor half 1 aan de hike. Het eerste gedeelte was zwaar en met een soort trappen steil omhoog. We hadden allebei geen goede benen en de mueslirepen vlogen er doorheen. We liepen verder en kwamen alleen maar mensen naar beneden tegen. Bij de trailhead is helemaal niets, er stonden alleen twee collectivo's waarvan er eentje vroeg terug zou gaan naar Huaraz en de ander om half 4, 4 uur of 5 uur volgens andere mensen. We wisten dus niet hoe we terug zouden komen, maar konden altijd nog terug naar Llupa lopen dachten we. We klommen verder en kwamen bij de grote rotsblokken waar we met behulp van kabels omhoog klauterden. We hadden het allebei zwaar en er leek geen einde aan te komen. Na de laatste klim over de rotsen, volgde nog een klein stukje pad en toen kwamen we bij het meer. Het uitzicht was het waard! Er waren alleen twee andere mensen en we namen foto's en aten wat fruit. In twee uur waren we naar boven gekomen en om kwart voor drie begonnen we aan de

afdaling terug in de hoop nog met de collectivo mee te kunnen. Na iets meer dan een uur waren we beneden en het busje plus een groep mensen zat er nog. We wachtten nog ruim een half uur voordat het andere koppel dat tegelijktijd met ons naar beneden was vertrokken er ook was en toen vertrok het stampvolle kleine busje aan de hobbelomweg naar Huaraz. Het was tegen 6 uur en we waren allebei vrij leeg. We namen een douche en gingen terug naar Samuel's waar we de vorige dag kip hadden gegeten en bestelden opgebakken rijst met een halve kip. Een welverdiend biertje erbij en we waren heel voldaan. Het was een leuke dag en het was fjin om op eigen houtje de natuur in te gaan. 's Avonds bekeken we de foto's van de afgelopen dagen en een film in bed.

Zaterdagochtend gingen we er om kwart voor 8 uit zodat we na het douchen en inpakken nog even over de overdekte markt konden lopen. We kochten nog wat fruit voor in de bus en ontbeten pannenkoeken met fruit in een cafeetje, omdat we geen brood met ei meer konden zien. We gingen terug naar het hotel, checkten uit en liepen met onze volle tassen naar het busstation. Om stipt elf uur vertrok de comfortabele bus weer richting Lima. Rond half 9 's avonds waren we in het hostel. We checkten in en gingen naar een tentje waar je de beste anticuchos van Lima zou kunnen eten. We waren net op tijd, want daarna stond er een dikke rij! De spies van runderhart smaakte erg goed! Aangezien het al laat was en we graag nog een drankje in de wijk Barranco wilden doen, besloten we een broodje te eten bij de bakker om de hoek waar we afgelopen maandag ook waren geweest. Daarna sloten we de reis af met een drankje in het grote pand met allerlei verschillende kamers.

Zondagochtend waren mensen al vroeg in de weer op onze kamer, maar het duurde even voordat we konden douchen. We pakten onze tassen in, aten wat fruit en gingen de stad in. We liepen een uurtje naar de bakker voor een cappuccino en croissant. Daarna liepen we naar de bus en gingen naar het historisch centrum om nog wat keukenattributen op de markt te vinden; dat lukte helaas niet. We namen de bus weer terug en aten nog een broodje voordat we naar het hostel liepen en met de taxi naar het vliegveld gingen. Zo kwam er een einde aan de prachtige tijd van vijf maanden: op naar nieuwe avonturen in Amsterdam!