15. Puerto Escondido, San Cristóbal & Palenque

Op maandagochtend namen we na het ontbijt in het hostel de bus naar het lokale busstation, waar we nog een half uurtje wachtten voordat om half 10 de bus vertrok naar Puerto Escondido. Na zeven uur over kleine slingerweggetjes verruilden we het groene landschap voor het strand. We liepen een half uur met onze tassen naar het hotelido gerund door Zwitsers. Het duurde niet lang voordat we in het zwembad lagen en 's avonds aten we boven op de berg met mooi uitzicht over het strand en de ruige zee met hoge golven. Vermoeid vielen we vroeg in slaap.

Dinsdagochtend sliepen we lekker een beetje uit en startten op ons gemak op. We ontbeten op een bedje bij het strand en relaxten daar nog wat. Daarna liepen we naar La Punta, een strand verderop waar we surfers aan de gang zagen op wat rustigere golven. Ook hier zagen we weer de pelikanen! Het was inmiddels goed heet na de wandeling en er was weinig schaduw. Na nog even gezeten en gezwommen te hebben, begonnen we aan de wandeling terug, maar dit keer over het asfalt. Het was heel heet en ter verkoeling doken we het zwembad in. Daan had behoefte aan wat actie en huurde een bodyboard voor een uur. Al snel bleken de golven van Zicatela niet voor niets bekend te staan om zijn hoogte en kracht. Hij sloot aan bij de bar waar ik een boekje zat te lezen en pina colada dronk. Zo dronken we nog een paar uit een ananas en aten 's avonds pizza bij een Italiaan. 's Avonds kwam het met bakken uit de lucht en we renden door de regen terug.

Woensdagochtend hadden we een surfles gepland staan, maar deze was de avond ervoor afgezegd vanwege de wind. Na het ontbijt in een populair café liepen we naar de kapper, maar die was er eventjes niet. We pakten onze strandspullen en namen een taxi naar het busstation. Inmiddels hadden we besloten een nachtje langer te blijven en boekten de nachtbus voor vrijdagavond naar San Cristóbal. We liepen naar de markt, maar het was half 12 en al zo heet, dat we het na een kort rondje bij het kopen van wat ananas, mango en limoenen hielden. We namen een taxi naar het strand Carrizalillo, waar we de trap afliepen en in een prachtige baai terecht kwamen. We huurden twee bedjes en de rest van de middag brachten we lezend met een taco met tonijn en octopuscocktail en een biertje door! Heerlijk relaxt en natuurlijk af en toe een duik in de wat rustigere zee. Tegen vijf uur gingen de strandtentjes afbouwen en liepen we naar boven om met de taxi terug naar het hotel te gaan. We douchten en gingen er op uit voor wat te eten. We haalden eerst taco's al pastor bij een klein tentje en aten daarna nog vis aan het strand. Het duurde niet lang voordat het weer heel hard begon te regenen! Na een korte stop bij de supermarkt voor yoghurt en eieren gingen we weer terug.

Donderdagochtend maakten we ontbijt in de keuken bij het hotel, gebakken eieren en yoghurt met heerlijk fruit! Om 10 uur meldde Miguel zich en legden we de surfplanken op het dak van de taxi om naar Carrizalillo te gaan. Dit bleek een goede plek om te beginnen met surfen en na een paar oefeningen op het strand gingen we het water in. Miguel en zijn neef hielpen ons met de timing en gaven ons een zetje voor vaart, zodat we al vrij snel echt op de plank stonden. Natuurlijk ging het ook heel vaak niet en vielen we er af. Na een uur was ik bekaf en Daan kwam een kwartier later het water uit. Het ging veel beter dan gedacht en het was leuk om te doen. De rest van de middag luierden we weer op een bedje aan het prachtige strand. Aangezien we 's avonds niet echt zin hadden om er op uit te gaan, haalden we bij twee verschillende restaurants eten af en kampeerden we voor de deur van onze kamer. Een paar potjes Mastermind en het was een kneuterige, gezellige avond.

Vrijdag was alweer onze laatste dag die we grotendeels bij het zwembad van het hotel doorbrachten. We haalden de was op, zochten allebei wat regeldingen voor wanneer we weer in Nederland zijn uit en aten nog lekker vis aan het strand. We konden gebruik maken van de douche bij het zwembad en om 18 uur meldden we ons bij de organisatie om de hoek om babyschildpadjes vrij te laten. We reden naar een strand verderop, waar de nesten worden bewaard en bewaakt. Een aantal mannen lopen er 's nachts patrouille op zoek naar de nesten voordat ze op de zwarte markt belanden. Er waren drie kwartier geleden zo'n 30 kleine schildpadjes

boven het zand geboren en die werden gehouden totdat wij ze (samen met anderen) vrij konden laten. In een halve gedroogde kokosnoot liet je het schildpadje - een prachtig beestje - het zand oplopen op een afgezet stuk, waar sommigen direct naar zee renden en andere nog wat verdwaald rond banjerden. De golven lijken zo groot en bruut voor de kleine beestjes, een heel maf gezicht. Nadat ze allemaal meegespoeld waren door de golven (zo'n 20 procent overleeft het), reden we terug naar Puerto Escondido. We aten nog iets kleins en pakten een taxi naar het busstation, waar de bus iets na half 10 vertrok.

Dertien uur later, om half 11 kwamen we aan in San Cristobal. We hadden de slechtste plekken van de bus, helemaal voorin, met de minste beenruimte en het was niet echt een comfortabele rit. Blij om onze benen te strekken liepen we naar de Hosteria, wat goedkoop en shady was, maar waar we blij waren om te douchen. De zon scheen en we liepen naar een koffietent waar we weer een beetje tot leven kwamen. We liepen naar de Guadeloupe kerk boven op een berg en toen begon het te regenen. Onvoorbereid zonder paraplu dansten we door de regen naar Na Bolom, het voormalige huis van een archeoloog en fotografe. Er is een grote bibliotheek met een belangrijke verzameling boeken over de Maya's en een moestuin. De regen hield niet op en sommige straten stonden inmiddels blank. Via droge stukjes en af en toe even schuilen in een portiek of onder een stukje dak, wisten we het te maken tot de Santo Domingo kerk die helaas gerenoveerd werd, maar wel een prachtige gevel had. Daarnaast was het textiel museum met vele kleurrijke kledendracht uit verschillende jaren en regio's en het museum over Chiapas, wat wederom volledig in het Spaans was. We maakten onze weg terug naar de hosteria, waar we opwarmden onder een warme douche en warme kleren aantrokken. Het was inmiddels weer droog en het gezellige, kleurrijke centrum was weer tot leven gekomen. We aten eerst een Azteken soep met sopas en belandden toen in de gezellige wijnbar waar we Mexicaanse rode wijn dronken die erg lekker was! We raakten aan de praat met andere reizigers totdat zij er vandoor gingen. Toen we naar buiten liepen zagen we een gezellige tent waar leven was en daar deden we wat drankjes en dansjes. We raakten nog aan de praat met twee Mexicaanse jongens en hadden een gezellige avond! Rond half drie lagen we in bed.

De zondagochtend was niet ons beste moment en we startten de dag laat en brak op. Aan het eind van de ochtend liepen we de hosteria uit en na een ontbijt liepen we naar de markt. Dit was een grote, echt lokale markt waar we allerlei vruchten zagen en natuurlijk pepers, vlees en vis. Ook zagen we bonen in allerlei kleuren en formaten. We liepen naar het traditionele medicijnenmuseum, maar los van de Engelstalige uitleg die er op losse bladen werd verstrekt was het een lemen hut met poppen erin. We namen een taxi naar het busstation, maar hier bleken alleen grote touringcars naar Palenque te gaan die er lang over deden. Er waren geen kleinere vans die de route reden en dus waren we genoodzaakt om een tour te boeken. We hadden dorst en besloten eerst naar het koffietentje van de dag ervoor te

gaan. Daarna regelden we de tour, die ons de volgende ochtend vroeg ophaalden en via Cascada de Agua Azul en Misol-Ha naar Palenque bracht. We lunchten met taco's met merg en kroketjes en liepen nog wat door het zonnige, vrolijke Merida. Het dorp wordt gekleurd door veel handenarbeid in de vorm van doeken, poppetjes, knuffels en tassen. Ook boekten we de bus van Palenque naar Merida voor de volgende nacht. We gingen even naar de hosteria, maar gingen er al snel weer op uit voor wat taco's met buikspek. Daarna liepen we een laatste rondje en probeerden we op tijd te slapen, iets wat natuurlijk niet lukt als je het wil!

Om 4 uur van maandag op zondag werden we als eerste opgehaald. Na dat nog twee Nederlandse meiden en een Mexicaans stel was ingestapt, dachten we compleet te zijn, maar dit was niet het geval: we konden overstappen op een ander busje en belandden als vier Nederlanders op de krappe achterbank. De chauffeur van het (15 persoons)busje reed als een gek en de weg was de eerste paar uur vol met bochten, kuilen, hobbels en drempels. In het Spaans werd besloten het ontbijt over te slaan en direct door te rijden naar de eerste waterval Agau Azul. Vlak voordat we er waren kreeg de bus een lekke band - no wonder met die rijstijl en weg - maar de

reserveband lag er vrij snel om en we konden door. Om half 9 waren we bij de waterval. Iedereen ging aan het ontbijt, maar wij waren te blij om onze benen te kunnen strekken en liepen eerst naar de waterval waar nog bijna niemand was. Het was een hele grote waterval, maar het water was niet zo blauw als beloofd en op de foto's. We liepen een rondje en sloten toen ook aan bij een restaurant voor ontbijt. We hadden 2,5 uur de tijd dus na het ontbijt liepen we nog een rondje en zaten even bij de waterval op een bankje. Om 11 uur reden we in een uurtje naar de volgende stop: Misol-Ha. Hier hadden we drie kwartier en sommige mensen namen een duik in de kleinere waterval. Het was heel vochtig en warm en we namen weer plaats op de achterbank. Om kwart over 2 kwamen we aan bij de ruïnes van Palenque die we al zwetend bezochten. Na anderhalf uur verdroegen we de hitte niet meer en lieten we de grote ruïnes achter ons. We dronken wat in een tentje totdat de bus vertrok en ons afzette bij het hostel. Dezelfde nacht hadden we nog de nachtbus, maar we hadden een goedkope kamer in een hostel geboekt zodat we konden douchen (heel fijn!) en eventueel konden slapen en relaxen. 's Avonds aten we in het kleine dorp en liepen nog wat rond en hingen nog wat op de kamer.