9. Istanbul

Nadat we met het openbaar vervoer van het vliegveld naar de stad waren gekomen, liepen we de berg af naar ons hotel. We fristen ons op en gingen er daarna op uit voor onze eerste Turkse lunch! Daarna liepen we naar Sultanahmet, waar we de Blauwe Moskee en Aya Sofya bezochten. De moskee stond voor een groot gedeelte in de steigers en viel een beetje in het niet bij wat we in Iran hadden gezien. De kerk is heel groot en oud en is alleen daarom al indrukwekkend, maar ook die binnenkant werd flink gerenoveerd. Aangezien we een nacht hadden overgeslagen, sloeg de vermoeidheid een beetje toe en gingen we terug om een dutje te doen. 's Avonds gingen we naar het Europese gedeelte van de stad en aten we heerlijk vis (met wijntje!) bij Eleos.

Op donderdag sliepen we uit en liepen we naar het bazaar. Daar in de buurt ontbeten we met menemen (iets wat lijkt op een Iraans gerechtje overigens). We liepen wat door de wijk en in de middag bezochten we de hammam van de Aya Sofya, een hele mooie oude hamam van de sultan. Na een uurtje soppen en badderen, kwamen we allebei rozig naar buiten. We bezochten de cisternen en gingen

even terug naar het hotel. Aangezien we die dag tien jaar samen waren, hadden we een reservering gemaakt bij Mikla. Het was een prachtige locatie met mooi uitzicht, maar het eten was minder. Desalniettemin was het een hele gezellige avond die we afsloten op een rooftop iets verderop.

Als brakke start op de vrijdag begonnen we bij een ontbijttentje dat aangeraden werd door Anthony Bourdain. Een heel uitgebreid Turks ontbijt dat bestaat uit kaas, verschillende broodjes en smeersels. We zaten heerlijk aan het water. Daarna liepen we nog een stuk langs het water en namen we via een detour over een hoge berg de metro naar het Taksimplein. We liepen een stuk over de drukke winkelstraat en zochten de vismarkt, die niet heel erg leek te bestaan. We probeerden Turkse koffie, wat geen succes was en gaan naar het Pera museum met het prachtige bekende schilderij The Tortoise Trainer. Daarna liepen we de Galatabrug over langs alle vissers. 's Avonds belandden we na een klim omhoog en een vol restaurant, bij een ander druk restaurant, waar we nog net iets kunnen bestellen voor de keuken sluit. Het is er super druk met families en groepen vrienden en er staat harde muziek aan. Echt praten tijdens het eten kon niet en het duurde niet lang voordat de meeste mensen waren opgestaan en aan het dansen waren. Wij raakten aan de praat met de mensen naast ons en ook wij konden niet meer blijven zitten. We bleven nog wat drinken en het was een gezellige avond.

Op zaterdag stonden we op tijd op, omdat we de ferry van half 11 wilden halen. Daarvoor deden we weer een uitgebreid Turks ontbijt en we zijn een half uur van te voren bij de ferry. We vonden een plekje aan de zijkant van de boot buiten en zitten in de zon, terwijl de boot anderhalf uur over het water in de richting van de Zwarte Zee vaart. Op het laatste punt stapten wij uit en we maken de klim naar boven, naar de overblijfselen van een kasteel. Vandaar daar hadden we prachtig uitzicht. Om drie uur ging de ferry weer terug en bij aankomst aan wal halen we een broodje vis aan de kade. We gaan even naar het hotel, maar al snel weer er op uit naar het restaurantje van 's avonds. We eten mezzes bij Lemon Tree, een klein tentje met maar zeven tafels en lekker eten! Daarna liepen we nog lang een jazzbar, maar we hebben allebei eigenlijk niet genoeg zin en gaan terug naar het hotel.

Zondagochtend gingen we eerst naar de andere kant van het water om bij het Galata Mevlevi museum tickets te kopen voor de Dervish dansers van die middag. Helaas was de kaart meneer vertraagd en liepen wij nog een rondje door de wijk. Na een kop koffie was ie er en kochten we kaartjes. Daarna gingen we weer terug naar de andere kant van het water en naar het Topkapi paleis, waar al een dikke rij stond. We sloten aan in de rij en net toen we kaartjes

hadden, begon het heel hard te regenen. We renden door de regen naar de net gerenoveerde keuken van het paleis. Na het paleis bezochten we het bijbehorende harem, wat we zeker de moeite waard vonden! Daarna haalden we een Turkse pizza met kip (zonder saus, heel gek) en een koffietje met Turkse zoetigheden. Daarna was het al weer tijd om naar de andere kant te gaan voor de Dervish dansers. Het is een religieuze dans, die een soort van meditatie vormt. Het museum waar wij de voorstelling bijwoonde is al oud en heeft één keer per week op zondag om 17 uur een voorstelling. Het was bijzonder om een keer bijgewoond te hebben. Na een korte stop bij het hotel gingen we naar Asitane, waar helemaal niemand bleek te zitten. We zaten buiten op het terras en langzaam druppelde er een paar mensen binnen. Daarna pakten we snel onze tassen in en pakten nog een paar uur slaap, voordat we om 6 uur 's ochtends de eerste tram hadden richting het vliegveld. Op naar een nieuwe wereld!