14. Mexico City & Oaxaca

Met ruim 3000 miles (zo'n 4800 kilometers) op de teller leverden we de auto om 7 uur 's ochtends op het vliegveld in. We vlogen naar Mexico City en gingen met een Uber naar het hotel, waar we rond half 6 lokale tijd aankwamen. Na ons kort opgefrist te hebben gingen we er op uit om nog iets van de stad te zien die dag. We liepen naar Zócalo, het grote plein waar het nationale paleis en een grote kerk bezochten. Daar scoorden we ons eerste Mexicaanse eten en deelden een tlayudas. We liepen wat over het plein en toen naar Danubio, het restaurant waar we ceviche en octopus in inkt aten. Zo fijn om weer vis te eten! We liepen via een gezellige straat met veel café's terug naar het hotel. We lazen nog wat in de Lonely Planet en ontdekte dat bijna alles gesloten is op maandag.

First things first op een dag dat alles dicht is: een goed ontbijt. Le cardenal scheen de plek te zijn waar we hiervoor naar toe moesten, dus liepen we hier naartoe. In Mexico is een ontbijt een hele stevige maaltijd en ze eten pas weer tussen 2 uur en 5 uur 's middags. Le Cardenal is bekend om zijn chocolademelk en concha (een fluffy zacht broodje), heel lekker! Daarna

bestel je eieren of een ander Mexicaans gerecht. Wij bestelden samen huevos rancheros, gebakken eieren met maistortilla in rode saus en kaas met bonenpasta aan de zijkant. Het is heel heftig om je dag mee te starten en het is even wennen. Daarna liepen we terug naar het plein, waar we de Catedral Metropolitana bezochten, hier was de mis aan de gang, dus we konden er maar een klein stukje in. We bezochten de kapel ernaast en liepen naar het nationaal paleis, dat open zou zijn op maandag, maar dat was het niet (waarschijnlijk vanwege een speciale gelegenheid). Bij het hogergerechtshof hadden we onze ID's bij ons, die in de kluis in het hotel lagen... We konden de kathedraal nu wel helemaal bezoeken en zagen het grote gouden altaar. Tijd voor een kopje koffie! En dat werd hele sterke koffie... Daarna zochten we naar een Mexicaanse SIM-kaart en liepen diverse winkeltjes af. Bijna niemand spreekt een woord Engels dus het was lastig communiceren. Uiteindelijk lukte het in de officiële winkel van een provider. We haalden churros bij El Moro, maar vonden ze naar oud frituurvet smaken. We liepen door Chinatown en bezochten verschillende markten met groenten, vlees, vis en fruit dat we nog nooit gezien hadden. We liepen langs het prachtige Palacio de Bellas Artes, waar we kaarten kochten voor het ballet folkorico op woensdagavond. Uiteindelijk proefden we bij het museum van tequila en mezcal aan het plaza Garibaldi onze eerste mezcal. Daarna liepen we naar een pulqueria, waar we op twee krukjes tussen de locals en met graffiti op de muren de oudste drank van Mexico - pulque - proefden. We kregen een proeverij van zes kleine glaasjes gevuld met pulque in diverse smaken en heftige kleuren (roze, geel, groen en wit). Je ontkomt er niet aan om aan snot te denken wanneer je het drinkt en de neutrale is simpelweg niet drinkbaar. Sommige smaken, zoals guave en oats gingen nog wel, maar de structuur is heel wat nieuws! In ieder geval een leuke ervaring! Op de weg naar het hotel, kon Daan zijn nieuwsgierigheid naar de nieuwe smaken niet bedwingen en at chiceron con salsa verde (buikspek in groen saus) en een taco al pastor. We wilden nog heel even relaxen in het hotel, maar dat zat er niet in want we hadden gemiste oproepen van Pujol, het restaurant waar we 's avonds aten. Er was iets mis gegaan met de reservering, of we om 7 uur konden komen. Het was kwart over 6 en we wilden nog douchen. Bovendien regende het en stond de hele stad vast. Uiteindelijk werden we om half 8 bijzonder hartelijk ontvangen en hadden we een fantastische avond! De hoogtepunten waren de octopus, eend en de oude (vandaag 1666 dagen oud) en nieuwe mole. Ook dronken we een hele lekkere (vin nature) wijn uit Mexico!

Na een hele slechte nacht deden we een poging toch op tijd op te staan, maar dat liep een beetje uit. We gingen met de uber naar een lokaal restaurant waar we chilaquiles en een omelet aten. Een heftige start met veel vlees en chillies, maar we konden er voorlopig weer tegen aan! We bezochten het nationaal museum voor antropologie om een indruk te krijgen van de diverse regio's en volken van Mexico en de ontwikkeling door de jaren heen. Daarna gingen we naar een tentje die bekend staan om hun taco's al pastor en dat was lekker! Toen gingen we weer terug naar het historische centrum van de stad om het nationaal paleis te bezoeken, waar we de prachtige muurschilderingen van Diego Rivira zagen. Het paleis is kantoor van de president en we bezochten kamer in een oude staat. Daarna liepen we naar Templo Mayor, de plek waarvan de Azteken geloofden dat het het centrum van de universe was en waar de gebeurtenis afgebeeld op de Mexicaane vlag zou hebben plaatsgevonden (de adelaar met de slang in zijn bek). Heel gek om zo'n oud en historisch punt te zien midden in het stadscentrum. Daarna vonden we na meerdere mislukte pogingen, per toeval een plek waar we bustickets konden kopen voor langere afstanden. Hier was helaas niemand, dus liepen we eerst naar Los Ocoyuros, een taquiera. Twee mannen met een outlet aan de stoep en krukken en een menu met veertien taco's, gevuld met ander soort vlees. Wij probeerden zes verschillende en ontmoetten JP uit Canada. Hij had 5 uur op Mexico city voordat zijn vlucht (vanuit Peru) naar huis ging. Wij hadden het plan om naar lucha libre (Mexicaans worstelen) te gaan en nodigde hem uit mee te gaan. Na de taco's gingen wij nog even terug om buskaartjes te kopen en ontmoetten JP weer voor de kathedraal. We liepen naar de Arena Maxima en kochten tickets. We hadden gelezen dat het publiek ook een masker op had net als de worstelaars. Wij wilden natuurlijk niet uit de toon vallen op dit Mexicaanse feestje en dus kochten we een masker. Eenmaal binnen bleek dit wel mee te vallen, maar het was toch een geinig souvenir. Onder het genot van een Corona keken we naar de voorstellingen met grappige en acrobatische aspecten. Het was grappig om mee te maken en er is veel interactie met het publiek, waar wij helaas niets van verstonden, maar wat hilarisch leek te zijn. JP moest vlak voor het einde weer terug naar het vliegveld en het was een leuke ontmoeting.

Woensdag was aanvankelijk de dag waarop we verder zouden reizen, maar aangezien er nog zo veel te zien was, hadden we gedurende de afgelopen dagen besloten nog twee dagen te blijven. We begonnen de dag weer bij El Cardenal, waar ik een schaal fruit (met hele lekkere ananas) bestelde in plaats van het heftige Mexicaanse spul. Daarna liepen we naar het Bellas Artes, dat we dit

keer bezochten vanwege het museum en de prachtige muurschilderingen van onder andere wederom Rivera. Ook was er een tijdelijke expositie met Spaanse kunst. Aangezien ik het helaas aan mijn buik had gekregen, ging ik daarna helaas naar het hotel. Daan bezocht daarna het Monument van de Revolutie en het bijbehorende museum - wat volledig in het Spaans was - en het observatiepunt. Met wat pilletjes kon ik er inmiddels ook wel weer op uit en we meeten elkaar bij het Monument van de Onafhankelijkheid, een grote gouden engel. Vanaf daar liepen we naar Contramar, waar tostadas atun (platte, krokante taco's met tonijn) en een grote red snapper met bonensaus en tortilla's aten. Lekker!! Daarna liepen we naar het kasteel, boven op de berg in het park. Het kasteel zelf en de beschilderingen waren zeer de moeite waard. Het kasteel heeft verschillende doeleinden gediend en voordat het een museum werd, was het (vanaf de revolutie) het huis van de president. Er stond een prachtige glas in lood wand! Om vijf uur werden we allemaal verzocht weg te gaan en liepen we naar de metrohalte. Na heel even te relaxen in het hotel, liepen we onder de paraplu naar het restaurant waar we niet heel smaakvol aten. We probeerden een traditioneel gerecht: poblano peper gevuld met zuidvruchten en vlees in een deegjasje en in een nougat saus met granaatappelpitjes. Daarna liepen we naar het Bellas Artes voor het ballet folklorico. Voordat het ballet begon zagen we de prachtige glas in lood wand van Tiffany dat het toneel afschermt. We zagen de

verschillende dansstijlen en vele gekleurde jurken en pakken. Een grappige avond om bij te wonen. We liepen door de straten waar nog een beetje leven was, terug naar het hotel.

Op donderdag ontbeten we bij het restaurant naast het hotel, zodat we om kwart over 9 in de bus naar het Busstation Noord zaten. Daar kochten we tickets voor de bus naar Teotihuacan, die rond kwart over 10 vertrok. Om half 12 waren we in de oude stad en na het bezoek aan het museum, klommen we de 248 treden omhoog van de Piramide del Sol. In de eerste decennia na Christus was de stad een van de grootste nederzettingen en het was bizar om te bedenken wat er ook gestaan heeft. Het is de twee na hoogste pyramide van de wereld. De Piramide del Luna konden we minder ver op, maar was in betere staat. We bezochten nog diverse andere plekken van de oude stad en rond half 3 zaten we weer in de bus terug naar Mexico stad. De dagen beginnen fris, maar het was inmiddels best warm, maar eenmaal in de stad, begon het (net als elke andere dag tot nu toe) te regenen. We gingen met de metro en bus naar een ander deel van de gigantische stad en liepen naar Mi Gusto Es, waar we vistaco's en ceviche aten. Het was inmiddels al half 6 en we gingen met het ov terug naar het hotel, waar we nog even een uurtjer relaxten. Toen gingen we naar Bosforo, een mezcaleria: een bar gespecialiseerd in mezcal, waar we vier verschillende mezcals proefden. Ik ben nog steeds geen fan, maar

Daan vindt het wel lekker. Het was een gezellig, alternatief en levendig barretje, maar we wilden nog naar het Plaza Garabaldi voor de mariarchi (muzikanten). Op het plein werd druk gespeeld en wij gingen naar een grote nog drukker restaurant waar flink gedronken, gezongen, gespeeld en gegeten werd. Om half 12 dwongen onszelf om naar het hotel te gaan.

Om half 8 stonden we naast ons bed en pakten onze tassen in. We ontbeten nog snel bij de buren en checkten toen uit bij het hotel. Om kwart voor 9 bestelden we een Uber naar het busstation, dat maar tien minuten rijden zou zijn. Niet dus, de chauffeur reed verkeerd waardoor we vast kwamen te staan tussen bussen, vervolgens dik in de file belandden en zo een paar minuten voor half 10 aankwamen op het grote busstation. Rennend met onze tassen gingen we naar binnen, niet wetend waar we moesten zijn, maar uiteindelijk kwamen we iets te laat op de juiste plek aan. De bus was nog niet vertrokken en we konden nog mee. Een arelaxt begin van de dag! De busrit was comfortabel en reed in een kleine 7 uur door een compleet andere omgeving met groen, bergen en droogte naar Oaxaca City. We liepen van het busstation naar het hostel en installeerden ons in de dorm. Daarna liepen we het schattige stadje, wat meer aanvoelt als

een dorp in en kwamen al gauw aan bij de prachtige Santo Domingo kerk. Elk stukje kerk is prachtig 3D versierd en bij binnenkomst is de stamboom van de Spaanse monnik afgebeeld op het plafond. We liepen door het kleine stadje en haalden de bekende chocolademelk. Het voelde knus en kleurrijk aan. Na een bezoek aan het grote plein en een markt, kwamen we bij de 20 November markt waar we ook ons avondmaal nuttigde. Daan haalde nog een maissnack op straat en toen gingen we naar een bar voor margarita's en mezcal. Om 1 uur was het toch echt tijd om naar huis te gaan.

Na het ontbijt in het hostel op zaterdag, werden we om half 10 opgehaald en in een busje geladen met andere toeristen. De eerste stop was El Tule, waar een hele grote boom staat. Wij waren meer onder de indruk van de kerk, versierd met slingers, die er naast stond. Oaxaca staat onder meer bekend om zijn handwerk en vandaar dat de volgende stop in de Teotitlan del Valle bij een familie was die al jaren lang weefde. We zagen hoe ze de wol met verschillende natuurlijke producten kleur geven en hoe een 8-jarig jongetje de weefmachine al feilloos wist te bedienen. Iets verderop zat een mezcaldistilleerderij, waar we een rondleiding en een proeverij kregen. Na een - ons veel te lange - stop voor lunch met lopend buffet, reden we daarna naar Mitla, een oude stad en bekend

om de mozaïeken. Een gids nam ons in een klein uur mee langs de overblijfselen van de stad die verwoest is door onder meer de Spanjaarden. Daarna was het even rijden naar de laatste stop van de dag waar we rond 17 uur aankwamen: Hierve El Agua. Er zijn natuurlijke zwembadjes ontstaan, waarvan het water over de klif stroomt. Door alle jaren heen zijn er daarom formaties van mineralen ontstaan die lijken op bevroren watervallen. We liepen wat rond en namen foto's van de prachtige panorama's. Daarna reden we in ruim een uur weer terug naar Oaxaca. Na een snelle douche, liepen we naar Casa Oaxaca, waar we nog te vroeg waren voor onze reservering maar alvast een drankje dronken. We aten er die avond super lekker met onder andere escamoles (miereneitjes), octopus en buikspek. De service was fantastisch en we zaten heerlijk op het dak.

Zondag sliepen we een beetje uit en na een klein ontbijt in het hostel, gingen we naar de grote markt van Oaxaca. Die was minder groot dan we dachten en vrij rustig op de zondagmorgen. Daarna namen we de bus naar een lunchtentje, waar het leek alsof ze ons iets anders serveerde dan op de menukaart. Toen gingen we met dezelfde bus weer terug naar een bedrijfje dat het vervoer naar Monte Alban regelt. Hier bestelde we buskaartjes voor over 40 minuten en liepen we nog een rondje. Na een kort bezoek aan Monte Alban, waar praktisch niets van over is en een volledig Spaanstalig museum, zaten we al snel weer terug in de bus naar Oaxaca. Daar gingen we naar een restaurantje waar we een mole tasting deden en zeven verschillende moles proefden. Na een korte stop bij het hostel gingen we naar Zadunga waar we nog genoten van de keuken van Oaxaca.