1. Delhi, Amritsar & McLeod Ganj

Op donderdag 17 mei kwamen we 's ochtends vroeg aan in Delhi. Om half 6 waren we in ons hostel waar we nog een paar uur op een bank hingen voordat we onze kamer in konden. Na een dutje en een douche gingen we naar Haldiram's waar we de vorige keer ook zijn geweest om onze eerste cravings naar Indiaas eten te voldoen. We liepen rond door de stad en probeerden bij het cricketstadion tevergeefs kaarten te regelen voor de wedstrijd van de volgende avond: compleet uitverkocht. Na een powernap gingen we eten bij Bhukara, super lekkere lam en kip!

Aangezien we toch al in Delhi geweest waren, gebruikten we onze tijd om te acclimatiseren en lekker te eten. Het was wel weer even wennen aan ruim veertig graden. Na wat te hebben gelezen en opgezocht over de invulling van onze komende dagen gingen we naar Sodabottleopenerwala: een Irani cafe met hele harde muziek en dove obers (wellicht vandaar de combi). Een leuk 'hip' buurtje met mooie dameswinkels. Even langs het treinstation, maar daar konden ze ons niet aan bustickets helpen. De man die onze kaartjes 2,5 jaar geleden boekte, zat er nog wel. We gingen wederom naar het cricketstadion in de hoop last minute kaarten te scoren, maar dit zat er niet in. Wel leuk om het opgefokte sportsfeertje mee te maken, alleen al buiten het stadion. We aten buiten op een terras. De curries en de paratha smaken weer erg goed!

Op zaterdag ging de wekker vroeg want om 07.20 uur verliet de trein Delhi. Om 13.45 uur kwamen we aan in Amritsar. In de trein wisselde we koekjes uit met Indiërs. We aten een late lunch met een super lekker rijst-toetje (Firni) en verkenden de kleurrijke stad. Je ziet heel veel fotogenieke mensen rondlopen, dus ik kon mijn lol op met mijn camera. Het merendeel van de mensen is Sikh en knipt zijn haren dus niet wat resulteert in kleurrijke hoofddeksels. Er zijn veel kleine ambachtelijke winkeltjes en de sfeer is - ondanks de drukte - gemoedelijk en mensen zijn vriendelijk. We staan al op heel veel selfies!

Zondagochtend bezochten we de Golden Tempel. De tempel zelf is zeker mooi, maar het was ook absoluut de moeite waard om een rondje te lopen door de bijbehorende complexen. Hier worden zo'n 10.000 mensen dagelijks van een maaltijd voorzien en dat proces

wordt mogelijk gemaakt door een heleboel vrijwilligers. Op diverse plekken zie je mensen brood maken, bakken, knoflook snijden etc. Het koken gebeurt 24/7 en gaat 's nachts dus door. Het heeft echt iets bijzonders om de logistiek te zien die iedereen met elkaar draaiende houdt om zoveel mensen een maaltijd te kunnen geven. Na onze eigen lunch haasten we ons naar de bus naar de grens van Attari en Wahga in Pakistan. Hier wordt elke dag een heel spektakel opgevoerd wie zijn benen het hoogst kan schoppen. India heeft een (snikheet) afgeladen stadion met luide muziek en aan de kant van Pakistan zitten slechts zo'n 100 mensen. Iedereen gaat uit zijn dak en ze zijn er erg trots op. Rond 20 uur zijn we weer terug in Amritsar waar we na een douche op pad gaan voor het avondeten.

Op maandag sliepen we nog een beetje uit en bezochten we nog een keer de Golden Tempel, maar dit keer gingen we er echt naar binnen om al het goud te bewonderen. Daarvoor stonden we ruim een uur

als sardientjes in een blik in de rij. Ondanks dat er veel toeristen op de tempel af komen, is de sfeer heel respectvol en rustig. Mensen komen er echt vanwege hun oprechte interesse en velen maken de tocht om zich onder te dompelen in het heilige water rondom de tempel. Na een korte ronde door de tempel en een snelle lunch, gingen we met de tuktuk naar het station, waar om 16.00 uur onze bus vertrok. De chauffeur waande zich een formule 1 coureur, maar uiteindelijk kwamen we veilig en volgens planning rond 22.00 uur aan in McLeod Ganj. Na het afzetten van onze spullen in het hostel wat nog wat voeten in aarde had (de deur was dicht en er was niemand bij de receptie), gingen we nog even voor wat late night noodles.

We waren naar McLeod Ganj gekomen om een beetje van de Tibetaanse sfeer te proeven, aangezien dit de plek is waar jaarlijks vele Tibetanen naar toe vluchten en waar de verbannen regering van Tibet zich bevindt. Helaas is er weinig van die sfeer of vibe over. Het is zwaar toeristisch zo bleek de volgende dag bij het ontwaken van de stad en het bezoek aan de tempel. Je ziet wel veel monniken, maar dat wordt overschaduwd door de vele Indiase toeristen die dit zien als een leuk uitstapje in de bergen, maar verder geen gevoel bij de plek hebben. Na het bezoek aan de tempel en de lunch besloten we een hike te doen. Het weer was in ieder geval aangenamer (zo'n 30 graden overdag en 20 's avonds). We liepen naar Bhagsu en nog wat verder naar een waterval. Het werd pas echt rustiger toen we meer door het groen naar Dharamkot liepen. Dit bergdorp bleek helemaal vol te zitten met Israëlische jongeren die na hun twee jaar durende dienstplicht de rust opzoeken. Ze hebben hun eigen community en hebben weinig interactie met de lokale bevolking, positief noch negatief. Nog net een beetje op de heuvel boven McLeod aten we Chinees en bestudeerden mogelijke opties voor het vervolg van onze reis in India. Darjeeling waar we naar toe dachten te gaan is moeilijk bereikbaar vanwege de monsoon die er dan is.

Om de toeristische bende te ontvluchten maakten we op woensdag wederom een hike. Tegen het begin van de middag verlieten we McLeod in de richting van Triund. Een steile tocht met uiteindelijk rotsweggetjes naar boven. Eenmaal op 2850m (McLeod is 2100m) aangekomen was het uitzicht prachtig. Veel mensen blijven er in tenten overnachten, maar om 15.30 uur begonnen we aan de tocht naar beneden. Het was een heerlijke dag zonder toeterende auto's en lekker actief (we liepen 20km). Op een bergweggetje boven McLeod aten we bij een homestay lekker Indiaas, iets wat tussen de Italiaanse/Chinese/Mexicaanse/Israëlische keukens moeilijk te vinden is!

Morgen gaan we verder naar de noordelijkste provincie van India: Jammu en Kasjmir. De reis duurt 24 uur met drie verschillende bussen. Dan hopen we vrijdagochtend om 8 uur in Srinagar uit de nachtbus te rollen!