4. Hampi, Mysore & Ooty

Na de nachtbus liepen we naar het hotel waar we ons verheugd hadden op het zwembad. Die bleek helaas groen te zijn en zag er niet heel aantrekkelijk uit. Al snel kwam het met bakken uit de lucht en na een douche en ontbijt hingen we wat in het hotel. 's Middags gingen we naar Hampi zelf. Zowel Kamalapura als Hampi zijn heel klein en in Hampi zijn slechts een paar eettentjes. We liepen een stuk langs de rivier door het groen en tussen de vele grote rotspartijen. We liepen tot een van de belangrijkste tempels van Hampi, maar omdat het toegangskaartje ook geldig was voor twee andere tempelcomplexen en het al begin avond was, besloten we het niet te bezoeken. We liepen weer terug naar de rivier en aten wat in een van de restaurantjes. Er is maar één plek aan deze kant van de rivier waar ze scooters verhuren, dus daar huurden we een scooter voor 24 uur. Na wat navraag in het dorp regelden we ook bij hen ons vervoer naar Badami.

Op zondag sliepen we een beetje uit en deden een poging om onze kleding te wassen (die mislukte helaas want na 2,5 dag drogen in de vochtige kamer rook het er niet frisser op). We begonnen de Hampi tour met een bezoek aan het museum aan de overkant van het hotel, maar naast de 3D maquette van Hampi meer een promotie plek voor andere bezienswaardigheden in India. We startten de scooter en de rest van de middag tourden we langs de vele tempels die Hampi rijk is. De gigantische stenen en de mango- en bananenbomen maken het een bijzondere plek voor de ruines en tempels. Het was relaxt om op eigen houtje de omgeving te verkennen. Af en toe kwam er een flinke bui tussendoor en stopten we om even te schuilen. Zo ook toen we binnen waren bij de hoofdtempel met de bekende 'stone car'. Dat gaf ons wel de gelegenheid om foto's te maken zonder dat er mensen in de buurt waren, omdat iedereen stond te schuilen. We reden terug naar Hampi en leverde de scooter in. We aten nog een snack (gobi machurian, een nieuwe favoriet) bij een cafeetje en dronken lekkere mango lassi. 's Avonds aten we in het hotel, omdat er verder in Kamalapura niet echt iets zit.

Maandag reden we om half 8 Kamalapura uit waar we rond 11 uur aankwamen bij de Badami caves. Vier grotten met allerlei afgebeelde goden en andere versieringen. De volgende stop was Pattadakal waar we wederom een tempel bezochten. Daarna reden we door naar Aihole, waar we eerst lunchten en vervolgens de laatste tempels bezochten. De tempels waren in een betere staat dan de meeste in Hampi. Aan het eind van de middag waren we weer terug in Kamalapura, waar we het dorp inliepen. We bezochten de lokale markt waar ook wij een bezienswaardigheid vormde, maar dan voor de lokale bevolking. De hoeveelheid mensen die met ons wil praten en een selfie wil maken is bizar. Het zijn er soms wel twintig per dag die vragen of we met ze op de foto willen!

We waren nog niet aan de overkant van de rivier geweest, wat ook wel het 'Hippy Hampi' wordt genoemd doordat de meeste hippy toeristen hier blijven hangen. Aan die kant van de rivier is minder te zien, maar het is minder aangesloten op het reguliere vervoer en er bevinden zich slechts een aantal tempels aan de overkant. Nadat we uitcheckte, namen we de tuktuk naar Hampi, waar we een half uur op het kleine bootje wachtten totdat er genoeg mensen waren om het piepkleine stukje mee over te varen. We zaten in de zon op de rotsen en keken hoe de Indiërs er zwommen en hun kleding wasten. Na de oversteek huurden we een scooter en we waren weer good to go. We reden eerst naar de monkey tempel, waar een soort feest

aan de gang was en waar zich het begin vormde van een optocht. Wij liepen de 600 treden omhoog naar de tempel vanaf waar je mooi uitzicht had. De zon liet zich zien en er was minder regen. We zagen de optocht verplaatsen naar de volgende tempel en reden er achteraan. Na de twee andere tempels, bezochten we een klein dorpje voor een colaatje. We reden dezelfde en enige weg weer terug en bezochten nog de 'waterval' en het meer. Rond vijf uur leverden we de scooter weer in en wachtten op het bootje die voor het laatst om half 6 gaat. Geen enkel van de drie kleine bootjes had een werkende motor en na het samenrapen van onderdelen uit diverse bootjes en motoren, voeren we weg. Met veel gepruttel en uitlaatgas, kon hij alleen heel langzaam in zijn achteruit, maar we waren weer aan de overkant. We aten een thali en maakten onze weg terug naar het hotel. Na een douche gingen we met een gepimpte tuktuk met rode lampen en muziek uit de boxen naar Hospet. De trein was vertraagd, maar uiteindelijk lagen we in ons kleine bedje in de trein naar Mysore.

Daar kwamen we woensdag om kwart over 9 aan. We liepen naar het hotel en checkten in. We gaven onze was af in de hoop dat het nu wel schoon zou worden. We liepen Mysore in en aten een dosa en chai voor ontbijt (en dat voor 1 euro 20...). Als snel kwamen we er achter dat Mysore niet zo groot is en dat er niet zo veel te doen is. We hadden er nog ruim 2,5 dag. We informeerden wat rond over

dingen die er te doen zijn in de omgeving en sloegen de Lonely Planet er op na. Ondertussen liepen we richting het paleis, ontworpen door een Engelse architect en opnieuw gebouwd begin 20e eew nadat het volledig was afgebrand. Het museum was zeker het bezoeken waard en had kleurrijke zalen. We liepen nog wat rond in Mysore, bezochten een markt met o.a. heel veel bloemen en gingen terug naar het hotel. Daar zochten we uit dat er een bus naar Ooty gaat die we vervolgens boekten. We gingen nog naar een relaxt tentje waar we koffie dronken en een (niet Indiaas...) taartje aten. Daarna gingen we weer naar het paleis voor de licht- en geluidshow die om 19 uur begon. Ondank dat deze volledig in het Hindi was en we het verhaal dus niet konden volgen, was het een mooie gewaarwording en sprongen de lichtjes van links naar recht en onder naar boven. Tegen 20 uur was het paleis volledig verlicht, een plaatje! Met de tuktuk gingen we naar het Lalith Taj Mahal, een hotel en restaurant in het na het paleis grootste gebouw in Mysore. Behoorlijk vergane glorie, maar de volkomen lege eetzaal had nog een soort van iets. Een beetje melig om de situatie bestelden we eten en een biertje, maar door het wisselen van het management was bier ook hier niet meer verkrijgbaar. Zo staat de teller inmiddels nog steeds maar op 2 biertjes sinds onze aankomst in India. Het blijkt op de plekken waar wij komen moeilijker te krijgen dan een schoon toilet.

Op donderdag waren we om kwart voor 8 klaar om naar het treintation te lopen, maar nadat het hotel de busmaatschappij had nagebeld, bleken ze ons wel op te komen halen. Na nog een rondje langs andere hotels reden we rond 9 uur dan ook echt Mysore uit. Onderweg kwamen we door Bandipur National Park en Mudumalai National Park. We zagen veel hertjes en zelfs een olifant langs de kant van de weg! Het regende flink en na de laatste 36 haarspeldbochten waren we na vijf uur rijden in Ooty. Vanaf het busstation liepen we 2,5 kilometer naar boven de heuvels in naar het hotel en al snel zagen we de Engelse koloniale invloeden. Ooty is ontdekt door de Engelsen als verblijf in een wat koelere omgeving. Koeler was het ook zeker: zo'n 16 graden! We verbleven in een soort Engels landhuis, maar in de hele omgeving zag je dat er niet echt het geld was om de huizen echt goed te onderhouden. We gingen er op uit voor lunch en toen we vertrokken was het alweer de tweede helft van de middag. We liepen verder langs de St. Thomas Church Ooty in, wat vooral bestond uit heel veel kleine winkeltjes en vervoermaatschappijen. We kochten chocolade, omdat dat uit de regio zou komen, maar die was niet zo lekker als gedacht. Ooty is ook bekend om het horse racen en we liepen een ronde om de racebaan op zoek naar de ingang/ticketoffice. Een aantal dagen geleden zou een evenement plaatsvinden, maar dit was uitgesteld vanwege de regen. Morgen was de laatste kans om te starten maar er was net besloten dat de baan nog steeds te slecht was vanwege de vele regen die gevallen was. We liepen nog een stuk rond en kwamen langs het meer. Hier worden allerlei toeristische attracties aangeboden en we gingen weer naar het hotel. Van 7-9 en van 19-21 uur was er warm water en was was het lekker om weer een echt warme douche met een grote straal (niet een lauw of koud dun straaltje) te hebben. Van reizen leer je de kleine dingen altijd weer waarderen. 's Avonds aten we in een ander oud landgoedachtig huis bij de open haard, maar dan geen port en toastjes, maar kebab en paneer curry (en een hele lekkere witte chocolade brownie)!

Na een huisgemaakt ontbijt met masala dosa, checkten we uit op weg naar een aantal plekken die we nog wilden bezoeken. Het bekende chocolade tentje bleek een winkeltje als alle andere en we besloten het aan ons voorbij te laten gaan. Na een kop koffie liepen we door naar de botanische tuinen, die wellicht in de zomer heel mooi zijn, maar nu over het algemeen compleet verregend was. We klauterden tussen de koeien, was en huizen door omhoog richting de theefabriek. Hier waren dus alle toeristen! We liepen nog een stukje tussen de theestruiken en liepen terug naar het dorp. Al met al hadden we aardig wat kilometers afgelegd en namen de tuktuk naar het landgoed van de avond ervoor om te lunchen. We raakten aan de praat met twee jonge mensen uit Bangalore die een weekend weg waren. We vergaten de tijd en maakten vaart om naar het busstation te komen. Om half 6 vertrok de minibus weer richting Mysore. Het is verbazingwekkend dat elke trein of bus die we nemen echt helemaal vol zit. Het werd al snel donker en we slingerden weer terug naar de nationale parken. We zagen nog heel veel olifanten (zelfs een kleintje!), maar het was donker en er was alleen het licht van de auto naar voren, waardoor het vooral een glimp was. Om half 11 waren we weer terug in Mysore, waar we nog snel iets konden eten.