12. Las Vegas, Death Valley, Sequoia & Fairfield

Maandagochtend stonden we weer op tijd op om naar Las Vegas te gaan. Daar kwamen we aan het begin van de middag aan, maar we konden het hotel nog niet in. Na een lunch met onze broodjes op de parkeerplaats, besloten we daarom naar één van de outlets te rijden. Daarvoor reden we nog even naar het Las Vegas sign, waar veel mensen in de rij stonden voor een foto. De eerste indruk van The Strip hadden we opgedaan en we reden naar de mall, waar we veel winkels bezochten, maar uiteindelijk niets kochten. We gingen terug naar het hotel en checkten in. Na een korte duik in het zwembad, maakten we ons klaar voor de helikoptertocht! Een tijd terug hadden we al geboekt dat we met een helikopter van Las Vegas over de west rim van de Grand Canyon zouden vliegen en nu was het moment daar! Om vijf uur zaten we in het busje met twee Australiërs, met wie - zo bleek later - we ook in de helikopter samen zaten. Ze hadden veel gereisd in hun leven en gebruikten Vegas vaak als startpunt van hun vakantie in Amerika. Na de check-in, veiligheidsvideo en even

wachten, riep de piloot onze namen om. We mochten voor in de heli en zaten dus echt naast hem! De zon stond steeds lager en het licht was prachtig over de rotsen en gaf een rode gloed. We keken onze ogen uit en vonden het een super gave ervaring. Het was heel helder en we konden ver kijken. Op de terugweg zagen we een prachtige zonsondergang. Al kletsend gingen we terug met het busje en wisselden nog verhalen uit. We aten een maaltijd in het restaurant bij het hotel, wat beter was dan we dachten (fish & chips en kip met friet). Vastberaden om Las Vegas onveilig te maken, gingen we daarna de hort op. We liepen naar The Strip en bezochten eerst het Belaggio. We liepen wat rond door het casino en wilden door gaan naar de volgende stop, maar we waren allebei eigenlijk compleet ingestort dat we besloten terug te gaan naar het hotel.

We sliepen dan ook een gat in de dinsdagochtend en na het ontbijt dat bij het hotel zat en we niet opaten - een croissant, muffin en danish pastry, besloten we naar een andere outlet te gaan. Het was inmiddels al begin middag en we bezochten daar wederom veel winkels, maar scoorden dit keer een korte broek voor Daan. Na een cheesecake gingen we terug naar het hotel en lagen tot de laatste zon weg was nog bij het zwembad. 's Avonds aten we in een buitenwijk bij Vegas bij een restaurant. Die avond bezochten we de Venetian, speelden aan de roulettetafel, zagen de fonteinen bij het Belaggio en beleefden Vegas!

Een brakke, langzame start volgde op woensdag. We besloten last minute toch de gok te nemen om naar Death Valley te rijden, omdat we niet konden geloven dat ook de highway door het park dicht zou zijn. Eigenlijk waren we daar een beetje te laat voor opgestart, maar we waren er nu toch! Dat bleek een goede beslissing te zijn, want we konden er wel gewoon in en hadden geen last van de wegen die gesloten stonden aangegeven op de website. We bezochten diverse punten in het park en de auto gaf als hoogste temperatuur 129 graden Fahrenheit aan (54 graden Celsius). Op sommige plekken hielden we het ook niet heel lang vol buiten de auto en wanneer we 5-10 minuten ergens heen moesten lopen voor uitzicht, waren we compleet bezweet. Er waaide ook een hele harde, super warme wind; alsof je voor een warme föhn staat. Zo was het al 18 uur toen we het park uitreden en hadden we nog ruim 4,5 uur te rijden. We stopten onderweg bij de Domino's Pizza, deden in de tussentijd heel snel de nodige boodschappen en concludeerden dat we makkelijk hadden kunnen volstaan met één large pizza in plaats van twee (maar dit was goedkoper ten opzichte van twee medium pizza's: hoe groter, hoe meer voordeel). De wegen zijn 's avonds donker en er is geen straatverlichting. Vermoeid kwamen we om kwart over 11 aan bij het hotel, waar we snel in slaap vielen.

Door de lange dag ervoor, kwamen we op donderdag langzaam op gang. Na een stop bij de Starbucks, reden we nog ruim drie kwartier naar de ingang van Sequoia National Park en vervolgens moesten we nog een uur naar het Giant Forest. Helaas waren er werkzaamheden en stonden we een uur stil voordat we er door mochten. Zo waren we pas rond 3 uur in het hart van het park. Na het parkeren van de auto - het was mega druk doordat Yosemite

dicht is - liepen we naar de General Sherman Tree. Dat is de grootste boom ter wereld qua volume en een van de oudste en grootste levende dingen (hij is minimaal 2200 jaar oud). We liepen via een korte trail terug naar de parkeerplaats en besloten daar de shuttlebus naar Wolverton te nemen in de hoop de drukte te ontvluchten. Dit lukte en we vonden het vooral lekker om buiten in het bos te zijn. We liepen anderhalf uur over een wandelpad tussen de hele hoge bomen en namen toen de bus terug. We reden naar het hotel en stopten bij de supermarkt om wat saladespullen, worteltjes en watermeloen te halen. Samen met de pizza vormde dit een prima maaltijd!

Na ons eigen yoghurtontbijt reden we naar Fairfield, onze uitvalsbasis voor Napa Valley. Na een niet erg gastvrij ontvangst door de Indiase jongen, bleek het zwembad niet open te zijn. Dat werd niet chillen aan het bad, dus we besloten onze tijd nuttig te besteden en op zoek te gaan naar een coinlaundry om onze was te doen. Net als in de film, brachten we onze tijd wachtend op de machines door. We lazen alvast wat in de Lonely Planets van Mexico en Peru en childen nog wat op de hotelkamer. Daarna besloten we toch het uurtje naar Yountville te rijden, één van de zes dorpjes in de Napa Valley. Daar aten we bij Bouchon van Thomas Keller. Bij zijn bakkerij ernaast roken we de geur van vers gebakken brood en croissants en we

besloten morgen hiervoor terug te komen. Bij Bouchon Bistro aten we paté en mosselen met friet en dronken we een heerlijk glas wijn, dat was lang geleden! Er zijn veel Amerikanen die op vakantie zijn en we kletsten wat met de mensen uit Texas naast ons.

Op zaterdagochtend reden we wederom naar Bouchon, maar dit keer om een (amandel)croissant te halen. We sloten aan in de dikke rij die er buiten stond. Daarna reden we verder de vallei in naar het eerste huis waar we wijn wilden proeven: Merryvale. We werden geholpen door een vriendelijke jongen en de wijnen waren lekker. We vervolgden onze weg naar Chateau Montelena. De wijnen waren wisselend en we dronken een lekkere pinot noir en chardonnay. Op aanraden van de meneer die ons hielp, reden we naar Provenance. Daar zaten we op een mooi terras, maar de mensen om ons heen waren luidruchtig en de wijn niet te drinken. We reden naar Gott's Roadside, een bbq burger tent dat begonnen is langs de kant van de

weg, maar nu meerdere vestigingen heeft. We waren bij de originele roadside tent en zaten daar aan de picnictafel naast mensen uit Arizona. De burger en tunaburger met zoete aardappelfrietjes waren erg lekker. We reden verder terug en stopten aan het 'begin' van de vallei in Napa, liepen een rondje over de Oxbow Market en door het stadje. Toen reden we in 40 minuten terug naar Fairfield. We keken nog even naar wandelingen naar Macchu Piccu en gingen toen slapen.

Na een stop bij de Wallmart op zondagochtend, reden we in anderhalf uur naar Point Reyes National Seashore. In plaats van weer een dag consumeren, hadden we behoefte aan wat beweging en activiteit. We informeerden naar een stevige hike bij het visitor center en na het smeren van onze broodjes, waren we rond half 1 goed om te gaan. Het eerste stuk ging door de bossen en steil omhoog. Het was flink vochtig en goed zweten. Daarna kwamen we op een opener gedeelte waar het mistig was en hard waaide. We zagen de kust! We namen een break op een rots bij de hoog opspetterende golven en keken naar de pelikanen die voorbij komen. We liepen daarna een stuk over het strand. We zagen een stuk wervelkolom en een ribbot van - we denken - een walvis liggen en verderop zagen we gieren de ingedroogde resten van iets (walvis?) eten. Na een stuk over het strand pakten we de trail weer op om terug te komen naar het hoogste punt. Dat punt leek maar niet te komen, maar was er op een gegeven moment toch. Daarna resteerde ons nog zo'n 3,5 kilometer naar beneden, waarvan we stukken renden omdat we niet meer konden remmen. Versleten kwamen we rond kwart voor zeven na 22 kilometer weer aan bij de auto. Omdat er alleen maar fastfood werd aangeboden en de burger van de dag ervoor lekker weg, besloten we met een kleine omweg naar de vestiging van Gott's in Napa te rijden. Tegen tien uur waren we thuis en na een douche en een serietje sliepen we heerlijk!