Grand Canyon

Wederom een veelbewogen dag vandaag. Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan (rond 06.30 uur stond de wekker, maar om 06.00 uur waren we al op). En zo rond 08.30 uur zijn we in ons koekblik gestapt. Op naar de Grand Canyon. Wel heel spannend, aangezien 2 jaar geleden dit deel van de reis in het water was gevallen, omdat we met de auto op een onverharde weg vast waren komen te zitten.
We konden meteen gaan tanken, want de tank van deze auto zat maar voor ¼ vol. De weg naar de Grand Canyon was verrassend groen. We hadden verwacht dat we halverwege toch al wel weer in de woestijn zouden belanden. Niets was minder waar; het bleef groen zelfs tot bij de canyon.

We hebben de auto bij het visitors center gezet en zijn vanaf hier te voet verder gegaan. Bij een lodge aan de rand van de canyon (Bright Angel Lodge) hebben we ontbeten. Hierna zijn we een stukje het Bright Angel Trail op gelopen; of beter gezegd af, want dit pad loopt de canyon in.
Na een minuut of 20 zijn we al omgekeerd om op tijd terug bij de auto te zijn.
De helikoptervlucht stond gepland om 11.55 uur en we moesten een half uur van te voren aanwezig zijn. Het zou wel heel stom zijn als we de vlucht nu weer zouden missen, puur omdat we te lang doorgelopen zouden hebben.
Ondanks dat we maar kort gewandeld hebben, hebben we wel volop genoten. Wat is dit een prachtige omgeving. Ik had de Grand Canyon groot, maar vooral diep verwacht. Nou, hij is dus minstens 100x groter en zeker 5x dieper dan ik me ooit had voorgesteld.

Zoals gezegd na de wandeling naar de auto om naar het vliegveld te rijden. Hier waren we ruim op tijd en we konden zelfs met een eerdere vlucht mee. In een heli met meer zicht dan we oorspronkelijk hadden geboekt. Ik vond het wel heel spannend, voor het eerst met een helikopter mee vliegen. En dan ook nog eens over de Grand Canyon.
Wat een belevenis was dat zeg! Echt heel bijzonder. Om te beginnen het vliegen in een heli op zich al. Wat een machtige machines zijn dat toch! En dan de locatie, de Grand Canyon, ik kan het blijven zeggen, hoe bijzonder. Deze enorme kloof die in de loop van miljoenen jaren is gevormd. En door de manier waarop deze is gevormd – door erosie van de rivier de Colorado – kan je terug in de tijd kijken. De oudste lagen gesteente dateren (zo schat men) van 6 miljard jaar geleden.
Hier hebben we nog meer over gehoord en gezien in de film die draaide in het IMAX Grand Canyon Theatre – “Grand Canyon – The Hidden Secrets”.

Na de film heb ik Ed naar de camping gebracht en ben ik zelf nog naar Williams gereden om boodschappen te halen voor het eten (avondeten en ontbijt) voor vandaag en morgen.
Williams is best een leuk stadje om door te rijden, het doet wel heel erg denken aan een de beelden die we kennen uit de westerns van TV. De oude route 66 loopt ook dwars door dit plaatsje.
Toen de boodschappen in ‘huis’ waren, was het tijd om weer een keer de was te doen. Dan kunnen we weer even vooruit met schoon goed.
Inmiddels was het al etenstijd en ben ik begonnen met koken. Nog voor het eten klaar was stond de sleepwagen weer voor onze neus. De Kia was gerepareerd – het bleek iets heel onbenulligs te zijn, een storing vanwege de veranderde luchtsamenstelling. Dat is wel heel lekker. Nu hoeven we niet te proppen om straks al onze spullen mee te nemen. Dus daar ben ik best wel happy om.
Het is nu donker en het kampvuur brandt weer. We hebben er dit

keer ook marshmallows bij gehaald om boven het vuur te roosteren, jummie.
Straks weer enigszins bij tijds gaan slapen, morgen weer een vol programma. Hopelijk lukt het om de slaap te vatten, het is namelijk nogal lawaaiig waar we zitten. de camping ligt vlak langs de snelweg en er loopt een spoorlijn in de buurt. En van treinen moet je weten, die moeten hier bij elke overgang hun hoorn laten klinken. Iets met aansprakelijkheid ofzo. Maffe Amerikanen, kijk gewoon uit als een overgang dicht is, dan kan ik tenminste rustig slapen ;-P.