In to space

Vandaag zijn we de dag wat later begonnen, even uitslapen en rustig aan wakker worden.
Begin de middag zijn we naar het Space Center gegaan. We zijn nadat we binnen waren begonnen met de tramtour over het terrein van het Johnson Space Center (NASA). Deze tour voerde ons langs het gebouw waar de Orion nu ontwikkeld wordt, een ruimtevaartuig wat de mens uiteindelijk naar Mars moet kunnen brengen. Ook zijn we langs de gebouwen geweest waar de astronauten getraind worden. Helaas hadden we te weinig tijd om de andere tramtour – die hier stopt – ook te doen.
Halverwege hebben we een stop gemaakt bij het Mission Control

Centre. Vanuit hier worden alle ruimtemissies van de NASA gevolgd en gecontroleerd. Ook vind hier de monitoring van het internationale ruimtestation ISS plaats.
We hebben de controlekamer zoals deze was in 1965 toen de eerste mens de ruimte in ging. In deze controlekamer stond niet één computer. Er werd wel met een computer gewerkt die alle informatie die men nodig had door zette naar de controlekamer. Deze computer had minder rekenkracht dan wij tegenwoordig in onze smartphones hebben.
Tegenwoordig staat de controlekamer vol met computers. We hebben de huidige controlekamer niet in het echt kunnen zien, maar we waren wel in hetzelfde gebouw. De nieuwe controlekamer zit namelijk recht onder de oude.
Aan het einde van de tour zijn we gestopt bij een aantal raketten. Een paar kleinere testraketten die buiten staan. En een binnen, maar die is iets minder klein. Ze hebben er ter bescherming een loods omheen

gebouwd. Deze Saturn V raket bestaat uit meerdere delen (trappen).
De eerste trap is 42m lang en 11m in diameter en weegt leeg 131 ton. Deze trap kon 2000 ton aan brandstof (vloeibare zuurstof en RP-1) meenemen. De 5 F-1 motoren op deze trap zouden de brandstof na 2 ½ minuut volledig opgebruikt hebben zijn en op dat moment zou de 1e trap ontkoppeld worden en de 2e trap in werking treden.
De tweede trap is 24,87m lang en 10m in diameter. Het ledig gewicht is 36.000kg en gevuld met brandstof (vloeibare zuurstof en vloeibare waterstof) woog deze trap 480.000kg. De 2e trap heeft 5 J-2 motoren die de raket in de bovenste laag de atmosfeer moet brengen.
Tot slot de derde trap, deze heeft een enkele J-2 motor die eenmaal per missie herstart kon worden en de raket in een baan om de aarde moest brengen. De 3e trap is 17,86m lang, 6,6m in diameter en weegt gevuld 119.00kg (ledig gewicht: 10.00kg).
Na de 3 trappen volgen de onderdelen die waar het allemaal om draait: de instument unit en de payload – deze bevat de Apollo onderdelen als de capsule en de maanlander.
Alles bij elkaar behoorlijk lang en flink wat gewicht (grotendeels zit dat in de brandstof die nodig is om het geheel de lucht in de te krijgen), behoorlijk indrukwekkend om te zien. Dat dit ding mensen

naar de maan heeft gebracht. Aan de ene kant zo high-tec, maar aan de andere kant vol eenvoud. Er is niets meer dan dat strikt noodzakelijk is.
Na alle indrukken van de Saturn V hebben we nog een film gekeken: Journey to space, een ritje gemaakt in een flight simulator en wat rond gekeken.
Helaas was de tijd toen al om en moesten we verder.
We zijn weer in de auto gestapt en naar downtown Houston gereden. Hier hadden we, bij de Sundance cinema, kaartjes gereserveerd voor Mission Impossible: Rogue Nation.
Toch leuk als je de taal dermate goed verstaat dat je gewoon naar de film kan en deze nog kan volgen ook.