Gettysburg national military park

Gisteren zijn we vanuit Washington vertrokken om niet veel later (zo’n 1 ½ uur) aan te komen in Gettysburg. De middag hadden we niets meer gepland, we waren wel weer toe aan een middagje niets. Alleen de was moest nog gebeuren, maar dat was geen probleem, dat kon in het hotel. Kon ik terwijl de machine draaide lekker bij het zwembad hangen. Helaas pakte dat iets anders uit, ik had de was, het wasmiddel en geld in de machine gedaan…. Niets, er gebeurde gewoon helemaal niets. Ietwat geïrriteerd heb ik naar de receptie gebeld dat de machines niet werkte. Zij konden helaas nu niets anders voor me betekenen dan me mijn geld terug te geven. Dus ik stevig balend mijn was weer uit de machine gehaald. Op het moment dat ik daarmee klaar was en naar de kamer wilde lopen, kwam de manager er aan. Om zijn excuses aan te bieden en met een aanbod. In het dorp zat een wasserette waar ik mijn was kon gaan doen, voor de extra kosten en het ongemak bood het hotel me $15. Aangezien er echt gewassen moest worden heb ik van dit aanbod gebruik gemaakt. Dus ik, met alle vuile was en m’n e-reader naar Gettysburg. Na 1 ½ uur wachten (echt heerlijk zo’n e-reader trouwens) kwam ik weer met schone was weer terug.

Voor het avondeten hoefde we gelukkig het hotel niet uit, in de lounge van het hotel konden we een hapje eten.
Na het eten zijn we nog even naar het zwembad gegaan. Aansluitend een warm bad (het zwembad was best fris) en lekker naar bed.
Helaas zat lekker slapen er niet in voor me vannacht, waarom weet ik niet maar ik heb erg onrustig geslapen.
We zijn vanmorgen vroeg uit het hotel vertrokken, omdat we graag nog wat van gettysburg national military park wilde zien voordat we verder zouden rijden.
We zijn naar het visitors centre gereden – hier zit een museum in gevestigd.
We zijn gestart met een film over de Civil War en dan met name de slag bij Gettysburg. Daarna hebben we de Gettysburg Cyclorama, waarop de veldslag wordt afgebeeld bekeken. Wel heel bijzonder, doordat het een schilderij 360° in de rondte is en omdat de vloer voor

het schilderij zo is aangekleed, dat het een onderdeel vormt van het schilderij, krijg je echt het gevoel dat je midden in de veldslag staat.
Vervolgens zijn we het museum in gegaan. Echt enorm interessant allemaal, ik heb veel dingen gelezen en gezien die ik niet wist. Nu was dat ook niet zo moeilijk, want ik wist totaal niets van de Amerikaanse burgeroorlog.
Op dit punt begon ik de gevolgen van mijn roerige nacht te voelen, wat erg jammer was, want ik kon me totaal niet meer concentreren op alles wat in het museum te zien en lezen was.
Tegen de tijd dat we in het restaurant van het visitors centre stonden, was ik wel heel erg toe aan wat te eten, dus dat kwam goed uit.
Met onze magen gevuld zijn we naar de auto gegaan om het gebied

waarin de veldslag had plaats gevonden te bekijken.
Wat opvalt zijn de vele gedenkstenen. Elk bataljon dat meevocht heeft wel een gedenksteen staan. Ook staat er altijd bij vermeld uit welke staat dat bataljon kwam.
Weer een ervaring rijker (aan de hele lijst die we al hebben opgebouwd deze vakantie) zijn we verder gereden in de richting van New York.
Hiervoor moesten we over de New Jersey turnpike, een beruchte tolweg die van New Jersey tot aan New York loopt. Helaas was deze tolweg – in tegenstelling tot die in Florida – echt niet te vermijden. Tenzij je 7 uur wilde omrijden natuurlijk. Aangezien dat echt niet in onze planning past, deze weg gewoon maar genomen. De weg staat er om bekend dat het een melkkoe is, dat is overduidelijk, je kan er niet omheen en ze laten je er echt veel te veel voor betalen (totaal waren we $18 kwijt voor alles bij elkaar niet meer dan 10 km tolweg). Een

andere reden waarom deze weg berucht is, zijn de automobilisten. Die rijden hier inderdaad als idioten, bijna een aanvaring gehad met een bus die zonder richting aangeven ineens op mijn rijbaan komt zetten. Of een buschauffeur die me met geen mogelijkheid voor wil laten, omdat er naast me een tolpoortje open was – dat ik die niet kon nemen, omdat ik daar niet met cash kon betalen, dat deed er niet toe.
Je raad het al, ik was blij toen we uiteindelijk bij het hotel aankwamen. Nu staat er nog één ritje op de planning (naar het vliegveld) en dan is het rijden hier gedaan. En ik ben blij toe, alles bij elkaar denk ik makkelijk 10-12 duizend km gereden.
Ook dit hotel heeft een eigen restaurant, waar we gegeten hebben. Heerlijk Japans gegeten. Nu moet ik zeggen dat ik denk ik bijna alles wel lekker vind nu, zolang het geen burgers zijn. Die kan ik echt niet meer zien, daar heb ik er al veel te veel van op.
Zo maar eens naar bed en nu hopelijk wel goed slapen. We hebben nog een paar drukke dagen in het vooruitzicht.