Mojave National Preserve

Goede morgen, het is nu 07.00 uur en we zijn al pak en beet 2 uur op.
Gisteravond zijn we toch nog niet meteen gaan slapen. Toen we de gaslamp uit wilde draaien zagen we dat de lucht helemaal was open getrokken, waardoor we de sterren konden zien. Dat was voor ons reden om de stoeltjes buiten te zetten en naar deze schitterende sterrenhemel te gaan turen. Ongekend hoeveel sterren je hier kunt zien. Zelfs op de meest afgelegen en donkere plekken waar ik tot nu toe geweest ben zag ik nog nooit zoveel sterren als afgelopen nacht.
Zoals gepland ging vanmorgen om 05.15 uur de wekker, om de zonsopkomst te kunnen zien. Dus vandaag voor dag en douw uit de veren. Dit was zeer zeker de moeite waard, want wat een rust heerst

er zo vlak voor de zon opkomt. En hoe mooi om te zien, en vooral ook te hoen hoe de wereld langzaamaan wakker wordt.
Zo… dan is het nu tijd voor het ontbijt.

Na het ontbijt hebben we de tent afgebroken en alles ingepakt, zodat we dat niet straks in de toenemende hitte nog moeten doen.
Zodra alle spullen in de auto lagen zijn we gaan wandelen. Vanaf de camping zijn we naar Skull Rock (een rots, in de vorm van – je raad het al – een schedel) gelopen, een wandeling van ongeveer … km.
Na deze wandeling zijn we gaan rijden. Vanaf de camping een stuk door het park heen, om bij de westelijke ingang te komen. Vanaf hier was het nog maar een klein stukje naar het Joshua Tree en Yucca Valley, de dichtstbijzijnde dorpjes. In Yucca Valley hebben we wat gegeten en zijn we om boodschappen gegaan. En als laatst ook nog de auto vol getankt, want “het zou wel eens lang kunnen duren voor we

weer een pomp tegenkomen.”
Dat klopte ook, want tijdens de rit van 2-2½ uur naar het Mojave National Preserve zijn we er maar één tegen gekomen en die was gesloten (wellicht omdat het zondag is).

De weg naar de camping was – vanaf het moment dat we de snelweg verlieten – bar slecht. Nu zijn de wegen waar we tot nu toe op hebben gereden sowieso niet al te best – we hebben ze al meerdere malen vergeleken met Belgische wegen. Maar de weg naar dit park slaat echt alles. Hij zit vol butsen en gaten en op sommige plekken is het zelfs onverhard. Op die plekken is het asfalt totaal weg gesleten en nooit vervangen.
We hadden toen we hier op de camping aankwamen echt het gevoel van ‘in de middle of nowhere’ te zitten. Zo ver van de bewoonde wereld, geen bereik met de mobiele telefoon en als enige op de camping. Dat laatste is nu veranderd, er zijn nu nog een paar andere

plekken bezet door mensen in een RV en een vouwwagen.
Vanavond na het eten hebben we wederom een regenbui op ons dak gehad. Even was het spannend, want verderop hing een forse onweersbui en die dreigde onze kant op te komen. Maar gelukkig… die dreef over. Ik blij toe, want een nacht in de auto door brengen zag ik niet zitten.
Ik heb vandaag al heel wat verschillende dieren gezien: konijnen, eekhoorns en diverse vogels; heel wat soorten insecten (niet altijd even fijn) waaronder een grote libelle. Vanmiddag bij aankomst op de camping zag ik zelfs een coyote weg sprinten. En nu het aan het schemeren is komen de vleermuizen tevoorschijn.
Eigenlijk zit ik nu te wachten tot het donker wordt. Vanmiddag hebben we brandhout gekocht en daar hebben we nog 2 blokken van over. Die wilden we graag bewaren om als het donker is aan te steken. Het plan was om nog even zonder regen van een kampvuur te kunnen genieten.

De weergoden zijn ons alleen niet heel goed gezind vandaag. Het is in het begin van de avond best een tijdje droog geweest, maar toen was het nog licht en wilden onze laatste blokken nog niet aansteken. Zodra het zo goed als donker was hebben we de laatste blokken aangestoken. En 3 keer raden, het vuur hebben we net goed aan de gang, begint het wederom te regenen. Dus dan toch maar weer terug de tent in. Dat vuur brandt daar nu maar zonder ons door.
Ach, we gaan nog wel vaker kamperen, onze kans voor een droge avond om lekker bij een kampvuur te zitten komt nog wel. En bovendien, in een tent zitten met het geluid van de regen heeft ook wel iets gezelligs.