Kilometers maken

Zo… het is een paar dagen geleden dat ik wat geschreven heb. Nu was er ook niet heel veel om te schrijven. We zijn 2 nachten in Roswell geweest, hier hebben we lekker even bij kunnen komen van het kamperen. Mijn rug is erg blij met gewone bedden. We zaten in een Candlewood Suites, en dit concept bevalt me wel. In plaats van een gewone kamer heb je een soort van studio. Wat wel heel fijn is, is dat er een keukentje (incl. pannen, borden, bestek etc.) in de kamer zit. Wij hebben dan ook de dagen dat we hier waren zelf gekookt.
Heel veel hebben we niet gedaan, er viel hier niet heel veel te doen. Je ziet overal door de stad wel afbeeldingen, poppetjes en beelden van aliens, maar veel meer dan dat is het ook niet. Op donderdag 30-07 zijn we naar het UFO museum gegaan. Dit was een flinke tegenvaller. Wat er vooral te zien was waren bergen met krantenknipsels uit de tijd van de vermeende UFO crash. Echt veel te veel (en vaak ook nog eens te hoog en in een vervelend lettertype) om te gaan lezen.
Na Roswell zijn we doorgereden naar Fort Stockton, wederom in een Candlewood. We zijn inmiddels in de staat Texas belandt en weer een tijdzone opgeschoven (het is hier 7 uur eerder dan in Nederland). Toen we Texas in kwamen rijden werd me wel meteen duidelijk waar de economie in deze staat op draait. Overal jaknikkers en

boor torens en heel veel tankwagens – inderdaad de olie-industrie. De omgeving verder is nog niet echt hel bijzonder. Vooral heel veel uitgestrekt van hetzelfde vlakke land, niet echt woestijn, maar ook niet echt groen.
’s Avonds hebben we een film gekeken. Die zijn hier namelijk gratis te lenen.
Vanmorgen zijn we uit Fort Stockton vertrokken op weg naar weer een Candlewood. Deze waar we nu zijn is in San Antonio. Voor het eerst sinds Las Vegas weer eens echt een stad van formaat. Is bijna weer wennen na het kamperen en de dorpjes die we tot nu toe tegen kwamen. Het landschap is ook weer wat veranderd. Je ziet hier weer meer heuvels en rotsachtige grond, maar ook meer groen. Tussen Fort Stockton en hier heb ik nauwelijks nog jaknikkers o.i.d. gezien. Wie weet vanwege dat het meer heuvelachtig is, ik weet het niet.
Onderweg van Fort Stockton naar San Antonio zagen we flinke

natuurbranden vlak langs de weg. Gelukkig reden we aan de andere kant, anders had het wel heel dichtbij geweest. Dit vuur zag er zo ongecontroleerd en gevaarlijk uit. Er was zoveel rook dat – ondanks dat het een heldere dag was – de zon verscholen ging.
Ik heb vanavond een makkie, Ed kookt. Dus ik kan zo lekker met de benen omhoog en niets doen. Morgen rijden we weer verder.