Naar Roswell

Vanmorgen was ik – voor de verandering – maar weer eens zo vroeg, dat ik de zonsopkomst kon zien. Een schitterend zicht overigens, al duurde het niet zo lang, omdat de zon al snel achter de bewolking schoof.
In de ochtend heb ik wat over de camping gewandeld, op zoek naar elanden. Andere kampeerders hadden er namelijk de dag ervoor een aantal vlak bij de camping gezien. De elanden wisten vast dat ik naar zo op zoek was, want ze waren in geen velden of wegen te bekennen.
We zijn rond 9.00 uur de boel weer gaan inpakken, want we wilden om 10.00 uur klaar zijn. We wilden meelopen met een begeleide wandeling bij Pueblo Bonito, een van de grootste overgebleven

gebouwencomplexen in dit gebied.
De wandeling werd geleid door een vrouw die antropoloog is en als vrijwilliger in het park werkte. Zij deed dit, omdat zij graag voor een paar maanden op het park wilde wonen.
Deze vrijwilliger wist op een hele leuke en levendige manier over deze gebouwen te vertellen, leuk om naar te luisteren.
Dit complex diende als een soort van stadscentrum waar alle stammen uit de regio verzamelden.
Mooi is om te zien hoe de bouw van dit complex zich heeft ontwikkeld. In e oudste delen zijn de stenen niet bewerkt en steken ze aan alle kanten uit. In later gebouwde delen zie je dat de stenen allemaal op de zelfde maat zijn gemaakt, waardoor de muren gemakkelijker glad gepleisterd konden worden.
Na de wandeling nog even snel langs het visitor center om de entree van het park te betalen (gisteren was er niemand meer) en daarna

weer op pad. Wederom over 20 km hobbelende weg, terug naar de bewoonde wereld.
Hierna was het nog een goede 6 uur rijden voor we in Roswell aankwamen. Onderweg – toen Ed het rijden weer even over genomen had – hebben we erg slecht weer gehad. Toen we bij Albuquerque reden kwam de regen met bakken uit de lucht zetten en onweerde het.
Eenmaal in Roswell aangekomen was het weer wat opgeklaard. We zitten in een hotel voor extended stay. Wat inhoudt dat we een ruime kamer met kitchenette hebben. Dat is wel heel fijn, want dan kunnen we als we willen zelf koken.
Vanavond hebben we dat nog niet gedaan, daar hadden we nog geen zin in na zo’n lange rit. Vooral het doen van de boodschappen zagen we tegenop. Dus vanavond wat gegeten bij een wegrestaurant vlak bij het hotel.
De avond heb ik gevuld met het bijwerken van mijn blog en nu wordt het tijd om te gaan slapen. Heerlijk, in een gewoon bed, even geen luchtbed en slaapzak.