Naar Vegas

Wat een nacht is het geweest! Ik heb bijna geen oog dicht gedaan. Ik was vannacht wel echt weer mijn eigen ergste vijand. Het weer is onrustig geweest, het heeft geregend en onweersbuien lagen op de loer. Toen ik halverwege de nacht naar de WC moest kwam er ineens (ver weg) een bliksemschicht naar beneden, hier ben ik echt onwijs van geschrokken. Hierna zijn mijn gedachten een loopje met me gaan nemen. Echt elk mogelijk doemscenario is voorbij gekomen. En ik kon deze stormloop aan gedachten ook niet zomaar stil zetten, wat resulteerde in toch wel een paniekerig gevoel. Wat heerlijk dan dat Ed er was om me beet te pakken. Door met me te praten en er gewoon te zijn kon ik weer een beetje tot rust komen.
Uiteindelijk ben ik dan toch in slaap gevallen en heb nog aardig wat uit kunnen rusten.
Hoe bijzonder vanmorgen wel, om te zien wat een paar regenbuien doen met de omgeving. In een nacht tijd was de woestijn een stuk groener geworden.
Op het gemak hebben we alles weer ingepakt voor de volgende etappe.
We zijn vanaf de camping dwars door het park (deels onverharde weg) naar het noorden gereden. Een hobbelige weg, waar we niet harder dan 20-25 mph (= ± 30-40 km/h)

konden rijden. Dit vond ik eigenlijk helemaal niet erg, zo kon ik ook al zat ik achter het stuur, volop van de omgeving genieten.
Zodra we weer op een verharde weg zaten heeft Ed het rijden over genomen, zodat ik wat kon rusten. In Primm zijn we wederom van plek gewisseld en heb ik gereden tot het hotel. We zitten in Oasis, een hotel bij Fremont Street Las Vegas. Dit was vroeger wat the Strip nu is, het hart van de entertainmentindustrie in Vegas. Hier staan vele bekende hotels en hier zijn veel films (of scenes daarvan) opgenomen.
We hebben dit keer niet zomaar een kamer, maar een suite gehuurd. Het voornaamste verschil met een gewone kamer in dit hotel is dat de kamer groter is en er een bank en salontafel staan. Dit geeft ons nu net wat meer ruimte om te relaxen. Iets wat wel heel welkom is na 2 dagen kamperen zonder faciliteiten.