Kamphaeng Phet
Het ontbijt is yakkie bah voor Thaise begrippen. Koude doorgekookte groenten en rijst of witte boterhammen met chocopasta brrrrrrr.
De kamer is op het eerste gezicht schoon, maar toen we eenmaal in bed lagen:
“Hey John, wat zijn dat voor beestjes! Ieuw!” Ik spring nog net niet uit bed.
Gelukkig zijn het geen bed bugs, want ze bijten niet, maar toch vind ik het niet leuk die paar grote en kleine insecten, waar komen die toch uit? We meppen ze uit bed en ik ga een beetje onrustig slapen.
Na het niet smakelijke ontbijt wachten we tot het droog wordt. Dit duurt even en dan rijden we naar het museum. Best interessant, maar de rest van Kamphaeng Phet kennen we dus al met al de hoogste tijd om te verkassen.

Nakhon Sawan
Dit wordt ons nieuwe doel. Voordat we naar ons resort gaan bezoeken we een vreselijk nep Aquarium. Meer een toeristenval voor Thaise toeristen dan. Buiten staan zielige geiten en schapen aan een touw op een klein kaal stukje grond en binnen zijn er naast echte vissen, plastic felgekleurde anemonen op de rotsen aangebracht. Er staat buiten ook een schattig lammetje waar je voor 20 baht een flesje melk aan kunt geven. Het lelijke scharminkel er naast wordt door iedereen overgeslagen, staat niet mooi op je selfie duuuh. Je begrijpt wel wie van ons een flesje krijgt.

We bezoeken ook nog een Tower en een stadspark, eten Pad Thai bij de Tesco Lotus tot groot vermaak van het personeel, Westerse toeristen zien ze hier zelden.

En dan komen we bij het Energy Resort even voorbij de drukke stad.
Heel apart: kakelbonte huisjes in een tuin achter een LPG station aan de snelweg.
Voor het eerst maken we mee dat de boeking van Booking.com niet goed is doorgekomen. Gelukkig is er nog wel plek en het huisje is klein, maar schoon en van alle gemakken voorzien.
De eigenaar van het tankstation en ook van een minimarkt, spreekt heel goed Engels en is heel behulpzaam en sympathiek, hij kookt speciaal voor ons vegetarische maaltijden, een primeur, wij zijn proefkonijnen, want hij wil ook nog een restaurant erbij openen bekent hij later. Nou hij kan lekker koken en mooi opdienen.
We gaan de volgende ochtend een fietstocht maken door de akkers. Heerlijk even bewegen en dan daarna met de auto op weg naar een grot met heilige beelden.
Via een steile trap komen we in een enorme grot waarin beelden van een Chinese Buddha en figuren uit de Hindu religie op verschillende plekken tot diep in de grot staan.

Wij gaan op weg terug en rijden verkeerd en komen zo per ongeluk bij een tempel in the middle of nowhere, maar waar erg veel locale mensen blijken te komen.
Het gebouw is van buiten en binnen over the top, alles schittert en blinkt, het doet gewoon pijn aan je ogen.
Ook mijn voetzolen moeten het ontgelden, ze worden gaar gebakken op de marmeren vloeren in de hete zon. John heeft lekker geen last op zijn sokken.
Waar veel mensen bij bidden is een glazen kist, net als van Sneeuwwitje, maar dan met een heilig verklaarde monnik erin opgebaard. Geen idee waarom hij heilig is.
Als wij dichterbij komen zoals de gelovigen ook doen, zien wij zijn verschrompelde voet en ik maak een foto. Best bizar.

De volgende ochtend hebben we de auto net ingeladen en willen we vertrekken, inpakken gaat supersnel met zo weinig bagage, maar opeens probeert een Thaise man die ook net vertrekt ons iets duidelijk te maken. Wij begrijpen dat onze voorband niet goed is.
Nou dan is het fijn als je gastheer ook een LPG station annex garage heeft.
Samen met een monteur worden alle banden gecontroleerd en opgepompt. Één band is heel slecht, die wordt vervangen door het reservewiel. Ondertussen breng ik de verhuurster op de hoogte via Messenger. Heerlijk dat het zo kan, telefoneren geeft meer communicatie problemen.
Wanneer wij willen afrekenen, tenslotte zijn ze er toch een tijdje mee zoet geweest, wimpelt de aardige man dit af. For free! Nou ja!

Dan rijden wij naar onze volgende bestemming. In Suphan Buri gaan wij 2 nachten in een 4* hotel met zwembad. Maar eerst bezoeken we onderweg een 100 jaar oude locale markt, met authentieke houten huizen in Sam Chuk.
Daar zien we veel onbekende lekkernijen. Plastic bekers met gekleurd snoep, maar die meer lijken op wattenbollen. Enorme vleesballen, die eerst gekookt worden en daarna geroosterd. Krokant buikspek en gemarineerde spareribs. Fruit in caramelsaus , cakejes en koeken in allerlei vormen.
We kopen groene pandan flensjes waarbij je gesponnen suikerstrengen krijgt om ze te vullen.
Ook kopen we kleine pandan pannenkoeken gevuld met kokos en een zak met Indonesische pindakoeken, Rempejeh noemen wij die. Ik ben als een kind zo blij.

In het hotel aangekomen heb ik na een frisse douche geen zin meer om erop uit te gaan om te eten. Al het gekochte lekkers gaat eraan, John gaat zwemmen en ik lezen en internetten.
Morgen zien we wel weer.....