Sihanoukville
Met de Giant Ibis bus heb je niet het “normale” busgevoel. Je wordt opgehaald van je hotel, je krijgt een croissant, een pain au chocolat en water. Onderweg hoef je je niet te vervelen want er is WiFi.
De tijd gaat snel als je uitzending gemist kan kijken zeg!
Bij het naderen van Snooky (Sihanoukville voor kenners) zien wij enkele torenhoge gebouwen in opbouw.

Tijdens het korte stukje lopen naar onze iH5 bungalows passeren wij enkele protserige casino’s met Chinese opschriften. Ook de restaurants hebben Chinese uithangborden.
Waar eerst talrijke barretjes, winkels en restaurants waren staat nu een grote afscheiding. En daar achter zien wij een kale vlakte tot aan het strand. Op de foto’s op de afscheiding gehangen zien wij het toekomstige gigantische Kürhaus achtige gebouw annex plein.

De kleine supermarkten verkopen alleen Chinese producten.
De restaurants aan het strand waar de Cambodjaanse families in het weekend vaak hun meegebrachte eten verorberen, zijn er nog.
Het is nog steeds rommelig en vies, de straat voor onze huisjes is bedekt met stinkend water. De eerste ochtend valt de elektra langdurig uit.
Hoewel het huisje best goed is en compleet ingericht, missen we toch een zwembad.
Gelukkig is ons favoriete backpackers hostel Monkey Republic er nog in volle glorie en gaan we daar lekker eten en drinken.
Ik vind het allemaal jammer maar Jan onze hotelvriend is er gelukkig mee. Hij wordt vorstelijk betaald voor het verhuren van zijn hotel, er is nu een Casino pal naast zijn eigendom.

De vliegreis van Snooky naar Kuala Lumpur in Maleisië gaat goed. Vervelend is wel dat je na de veiligheidscontroles waarbij je je drinken moet verwijderen, geen mogelijkheid hebt om iets te drinken te kopen.
Snooky is bloedheet en een paar uur zonder water is ondraaglijk, vooral als je hoesterig bent.
Bij het inchecken blijkt dat John weer zorgt voor extra stress. Hier en later ook in Kuala Lumpur wordt er moeilijk gekeken en extra gecontroleerd. Zijn geldigheid van het paspoort vervalt in Thailand op 14 maart. En wij verlaten Thailand op 13 maart! Dat is dus weer eens krap aan. Tjonge jonge altijd wat met die man!

In KL slapen we 1 nacht in het airport hotel Tunes, dan kunnen we op ons gemak het vliegtuig naar Phuket nemen.
Ons plan om een auto te huren in Phuket gaat minder makkelijk dan gehoopt. Door het a.s. Chinese Nieuwjaar zijn alle auto’s bezet.
Gelukkig heeft onze verhuurder uit Chiang Mai een partner in Phuket met nog een auto vrij.
Zodra wij ons in onze magnifieke kamer in het Memory OnOn hotel hebben geïnstalleerd bellen wij met Jimmy de partner en maken een afspraak voor morgenochtend.
Wat een schitterend hotel is dit toch, gelegen in Phuket The Old City. Al die antieke voorwerpen en de perfecte renovatie van dit gebouw uit begin vorige eeuw. Het is puur genot om hier te verblijven!

De auto ziet er goed uit, normaal verhuurt Jimmy alleen aan locals zegt ze. Dus vandaar dat er nog een auto is, want Chinezen hebben niet zo’n goede naam qua rijden en hygiëne.
We vertrekken richting Phang Nga, in tegenstelling tot Phuket een oase van rust. Onderweg zien wij na de brug een prachtig uitzichtpunt en drinken daar wat.
De rit naar Phang Nga is bijzonder mooi qua natuur, groen, groen en nog eens groen. Wat een contrast met het droge en dorre Cambodja.
De steile en hoge kalksteen bergen zijn imponerend en doen ons aan Halong Bay in Vietnam denken.
Wij vinden een hotel voor 2 nachten, prima, alleen geen lift en dus afzien als je op de vierde zit. TP hotel heeft alleen contintal ontbijt, maar vlak om de hoek maken ze een heerlijke Fried Rice voor ons.

Wij benutten onze eerste dag goed, we rijden in de ochtend naar een National Park met een mooie waterval. Via stenen in de rivier en een evenwichtsoefening op een boomstam komen we bij een meertje waar een familie met een hondje geniet van het koele water.
Vervolgens bezoeken we de hel, nou die wrede taferelen bij een tempel, die komen vast niet uit een gezonde geest. We zien middeleeuwse martelingen uitgebeeld met veel bloed, uitpuilende ingewanden en griezelige zombies.
We lopen een grot in en komen er via een drakenmuil weer uit. Zijn we door die hele draak gelopen haha!

Om weer zen te worden rijden we naar een tempel in de bergen, waar we uitzicht hebben op twee gigantische heilige beelden in het dal.
We zien daar vlakbij ook nog een tempel gebouwd als een enorm drakenschip. Wanneer we dichterbij komen zien we dat hij echt in het water ligt.

De volgende ochtend rijden we richting Krabi.
We bezoeken een waterval met extreem brede bomen. Het klauteren over rotsblokken en manoeuvreren langs een afgrond maakt mij kletsnat van het (angst)zweet.
Het is natuurlijk ook bloedheet en terwijl sterke John nog eens 750 m naar een viewpoint klimt, ga ik lekker in het restaurant een spicy papajasalade eten. Nog meer zweet is het gevolg.

In Krabi hebben we ook weer een mooie kamer in het Inn&Omm hotel, maar weer op de vierde zonder lift.
Nou ik krijg echt wel volop beweging hier zeg!

We gaan voor de eerste keer naar de Emerald Pool, een echte toeristen trekpleister op een uurtje rijden.
Het is er dan ook mega druk, het is zaterdag en ook nog Chinees Nieuwjaar.
In colonne lopen we dan ook 1,5 km over een betonnen pad richting Pool en ik erger me aan een jochie die zo dicht achter me loopt, dat hij op mijn slipper stapt.
Bij de Pool aangekomen zie ik erg veel mensen in het water, maar ik zie nog meer.
Het in en uit het water stappen, ziet er niet geheel ongevaarlijk uit.
Ik zeg dat John maar eerst moet uitproberen hoe en wat.
John komt al snel terug, hij heeft wel gezwommen en raadt het poedelen mij te sterkste af. Het is super glad en glibberig op de ongelijke rotskanten en bodem.
Helaas, want het is inmiddels zo bloedheet, dat ik snak naar een koele duik.
We lopen nog 500 m naar de blauwe pool, inmiddels is mijn body net zo glibberig van het zweet als die rotsen.
De blauwe pool is prachtig, maar niet om in te zwemmen en nu lopen we dus maar terug naar de parkeerplaats, waar ik snel een koud flesje water koop en naar binnen klok.
Niet bepaald een favoriete bestemming voor mij, ik weet nu weer waarom ik hier nooit zo graag naar toe wilde. Gelukkig denken er velen anders over, 200thb per persoon is snel verdiend. Thaise mensen betalen 10x minder hoor!

We trekken verder naar het zuiden, in Krabi hebben we het wel weer gezien. De boottochten van Railley Beach naar Koh PiPi kunnen ons niet bekoren.