Een beetje ongeduldig word ik nu toch wel. Waar blijven ze nou? John is naar het busstation in Pai gelopen om Marit en Farid af te halen met hun grote koffer.
Ik krijg een app van Marit: “We komen zo, maken even een omweg.”
Nou ja! Ik app terug: “Mag ik ook weten waarom!?”
Wat voor omweg moet je maken als je de hele dag met het vliegtuig en busje naar Pai bent gereisd?
Antwoord Marit: “Lees John zijn app maar”
En wat gaat er dan als moeder door je heen als je leest: “Marit is donderdag gebeten door een hond en we zijn even naar het ziekenhuis, want ze moet het iedere dag laten schoonmaken en verbinden.”
WAT! 5 Dagen geleden dus!!!
OMG! Hoe erg is het dan wel niet en waarom weet ik van niks?!?!

Als ze dan eindelijk met de taxi aankomen, ben ik een beetje gekalmeerd, hoewel mijn bloeddruk weer stijgt bij het zien van Marit’s zeer gehavende been.
En dan hoor ik het hele verhaal.
Om mij niet onnodig in de stress te laten schieten en niet constant te worden gebombardeerd met bezorgde appjes en zo, besloten ze er maar niets over te vertellen en dus ook niet aan broers en zus in NL, want dan kwam het natuurlijk ook bij mij. Ik zou het toch wel zien binnenkort. En het was toch geen zaak van leven of dood........

Op een vroege ochtend ging Marit alleen naar het strand om foto’s te maken.
Dat was dus in Phuket, Ao Nang strand.
Helaas was daar ook een troep zwerfhonden, die vanuit het niets Marit aanvielen, terwijl zij in de branding stond.
Zij werd in arm (niet diep) en rechterbeen gebeten, is gevallen en weet eigenlijk niets meer dan dat ze bloedend opstond. Gelukkig waren daar mensen die haar geholpen hebben en een Thaise vrouw heeft haar met de auto naar een politiepost gebracht, waar men de ambulance belde.
Farid was gebeld en kwam snel ook naar het ziekenhuis, maar vergat in de haast zijn portemonnee.
En ja hoor, hij moest per taxi eerst naar het hotel terug om zijn creditcard te halen, eerder werd Marit niet geholpen.
De wonden zijn diep, vooral in haar kuit en daarom moet ze iedere dag naar een ziekenhuis om het te laten schoonmaken en verbinden.
En dat gebeurt dus ook.
Dit nare bijtincident staat niet op zichzelf, even later wordt er nog een vrouw uit het hotel naar het ziekenhuis gebracht en er zijn meerdere recente gevallen bekend. Maar niemand durft die honden te vangen.

In Pai:
Elke dag loopt Marit (heen en terug ) 20 minuten naar het ziekenhuis in Pai, waar ze ook haar vervolg rabiës prik moet halen, 5 in totaal. Het is daar een beetje rommelig, met een hond in de wachtkamer en een grote behandelkamer met weinig privacy, maar je wordt er wel snel geholpen. Ik maak foto’s en zie pas achteraf dat dat niet mag....te laat.
Geen leuke bezigheid voor een vakantie, maar we maken er het beste van. Na het ziekenhuis hebben we tijd voor leuke dingen.
We gaan naar het zwembad Fluid in Pai en genieten iedere dag van de nightmarket en het lekkere eten in Pai en kopen o.a. leuke rokken en T-shirts.
Ik was Marit’s haar, terwijl ze op een stoel achterover leunt in de badkamer. Wat heerlijk toch dat haar humeur er niet onder lijdt en ze grappig en gedecideerd zegt: “Ik wil niet als een patiënt behandeld worden!”
Toevallig zijn mede-reisfanaten Vico en Bertine op dezelfde dag aangekomen in Pai en zo wordt het alles bij elkaar toch nog een gezellig weekje.
Marit en Farid gaan nog 3 dagen naar Chiang Mai (ook iedere dag naar het ziekenhuis) en wij reizen hen na 5 dagen achterna naar Kep in Cambodja via Chiang Mai en Bangkok.
De reis gaat voorspoedig, de taxi staat klaar en 3 uur later zijn we in Kep.

In Kep worden we begroet door een vrolijke dochter, ze heeft waterdicht verband, mag weer helemaal douchen en hoeft niet iedere dag meer naar Kampot ziekenhuis, wat 30 minuten rijden per taxi is.
Kep (Kep betekent krab) blijkt een zeer klein vissersdorp aan zee te zijn met als grote trekpleister de vers gevangen krab, garnalen en andere zeevruchten.
Ons kleinschalige resort, waar we een week blijven, ligt vlak bij de vismarkt en veel restaurants en de huisjes met terras zijn zeer ruim (3 persoons) en redelijk lux ingericht met goede service.
De tuin is mooi aangelegd met veel knusse zitjes en een ondiep zwembad met ligbedden waarop.......handdoeken.
Jaja, de handdoeken maffia is volop aanwezig, zoals gewoonlijk in dit soort oorden.
Het ontbijt is inbegrepen, al met al wel een duurder verblijf dan in Thailand, maar dat is wel terecht.
Je kunt er veel dingen ondernemen en wat wij de komende tijd gaan doen, horen jullie de volgende keer.