De Franse eigenaar van het luxe en best dure resort in Kep, waar wij een week gepamperd zijn, kijkt ons verbaasd lachend aan.
“Gaan jullie 5 nachten op het eiland slapen? Maar het is nogal eeeeh basic daar!”
“Ja dat weten we, maar daar kunnen we wel tegen” althans dat hoop ik vurig, maar dat zeg ik niet.
Geen groter contrast dan tussen Mealea Resort en Meng Narin hutjes op Koh Tonsay oftewel Rabbit Island. Geen konijn trouwens te zien daar, maar wel veel andere dieren.
Marit en Farid zijn op maandag vertrokken en wij hebben gisteren met zijn tweeën er weer een zalige dag doorgebracht en dit besluit genomen. We zouden eigenlijk naar Kampot, maar dat hebben we verplaatst en Sihanoukville ingekort.

De eerste dagen met Marit en Farid in Kep zijn voorbij gevlogen.
We hebben een tocht naar een pepperfarm (Sothy’s Pepper Farm) gemaakt, waar een Franse stagiaire ons een heel duidelijke rondleiding gaf. Voor ons niet de eerste keer dat wij peperplanten zien, maar wel de eerste keer met zulk goede info.
Kampot peper is een duurdere pepersoort en dat is te danken aan de speciale grondsoort van dit district dus kleinschalige teelt. Proeven met dezelfde peperplanten elders in Cambodja hebben dit uitgewezen.
Het oogsten, sorteren en drogen van de eerst groene, dan rode, vervolgens zwarte en uiteindelijk grijze peperkorrels is daarbij ook erg arbeidsintensief.
Wij hebben natuurlijk behoorlijk wat peper ingeslagen, hoewel men daar helemaal niet op aanstuurde en ook de rondleiding was gratis.

John, Marit en Farid besluiten een wandeling te gaan doen in het National Park. Zij lopen eerst 20 minuten naar de ingang van het Park, waarvan de laatste 10 minuten vrij steil. Volgens John zou ik daar hebben lopen schelden, mits ik mee was gegaan. Gelukkig niet dus. Ik heb eindelijk tijd om over Pai schrijven.
Bij het Park worden ze verwelkomd door de Ranger. Toegang: 1 $ pp. Een gedetailleerde plattegrond is er niet. Zij besluiten een rondweg te gaan doen van 8 km met afstekers om de weg te bekorten. Die overigens worden afgeraden.
Na ongeveer 20 minuten zien ze zo’n afsteker en snappen waarom. Hierbij is grote klimervaring en materiaal noodzakelijk.
Na weer 10 minuten komen ze bij een cafeetje met fraai uitzicht over de vallei.
Het pad is zeer goed en vrij makkelijk te belopen.
Wat heel apart is, is dat er brommers voorbij komen rijden op de zandpaden.
Na 8 km en ruim 2 uur wandelen komen zij bij de uitgang.
Helaas is het dus helemaal geen rondweg en zijn ze aan de andere kant van het Park terechtgekomen.
Dat betekent nog ruim een uur naar het Resort lopen, waar ik me afvraag of zij soms verdwaald zijn, het is al pikdonker.

Tijdens onze eerste tocht naar het Rabbit Island blijkt dat Farid goed ingeburgerd is in Nederland en de logica en de gang van zaken in Aziatische landen nogal irritant vindt.
Wij hebben een privé boot gehuurd, maar bij het betalen van de ticket blijkt dat je toch van tevoren moet opgeven hoe laat je opgehaald wil worden.
Omdat wij voor de eerste keer gaan, weten wij niet of wij het daar de hele dag gaan uithouden. Niks aan te doen wij kiezen dan maar voor 16:00 uur en Farid gaat tandenknarsend akkoord.
Privé is dus minder privé dan je veronderstelt, maar de Cambodjanen zijn de baas en het zijn hun regels en natuurlijk in hun voordeel haha.
Gelukkig vinden wij het er fantastisch en genieten we volop.
Het kleine eiland is maar 25 minuten varen en we zien een paar restaurants, hutten en heel veel blauwe ligbedden al dan niet in de schaduw van mooie bomen en palmen.
Het is er helemaal niet druk en al gauw liggen we te genieten van de perfecte temperatuur door het verkoelende briesje.
John en Farid wandelen het eiland rond, Marit luiert op een ligbed en ik zwem even in het lauwe water en vervolgens blijken het eten en de drankjes ook uitstekend te zijn.
Wat een paradijs!

En dat is de reden dat wij onze reisplannen hebben omgegooid, we gaan het beleven, we nemen een primitief onderkomen zonder warm water en alleen elektriciteit van 18:00 tot 22:00.
Zullen we de 5 nachten afmaken?