Tjonge jonge, waarom komt er niemand naar ons tafeltje? We kijken elkaar vertwijfeld aan.
Na een dagje fietsen, wandelen en zwemmen hebben we best wel trek. Het ontbijt was goed en vullend , maar dat is inmiddels al uren verteerd, het is nu 19:00.
We liepen zonet het restaurantje van MaeRim Villa&Pool binnen, waar we al 2 avonden eten, we werden vriendelijk begroet en krijgen de menukaarten overhandigd.
Daarna ...... helemaal niets, de dames blijven op hun plek zitten, lachen af en toe vriendelijk naar me en vertonen verder geen enkele actie dan friemelen aan hun telefoon.
We maken grapjes, we zitten er al vanaf 18:30, misschien gaat het restaurant vandaag pas om 19:00 open? Zou wel raar zijn, want wij zijn al 2 dagen lang de enige bezoekers en zo strikt aan openingstijden houden, is niets voor de Thai.
Om 19:10 besluiten we om nog 5 minuten te wachten en dan maar te vertrekken. Om te smeken of we aub bediend worden gaat ons echt te ver.
We worden er giechelig van: waarom krijgen we wel de kaart als er vanavond (zaterdag) geen eten wordt geserveerd? En waarom komt niemand ons iets vertellen?
We hebben al veel meegemaakt op dit gebied, maar zonder enige verklaring genegeerd worden, is ons nog nooit overkomen.
De 5 minuten zijn voorbij en wij verlaten het pand. Komt er iemand ons terugroepen? Nee helemaal niets!

Na een loopje van 10 minuten horen we bij het grote restaurant aan de weg, waar we toch echt mensen zien eten, dat ze “out” zijn, ze bedoelt “closed” denk ik. Dus daar zit allemaal familie te eten? Ok zal dan wel.

Er zit niet anders op dan om tegen onze gewoonte in de auto te pakken en in het pikkedonker, altijd erg risicovol om te rijden hier, het platteland weggetje af te rijden naar het restaurant in the middle of nowhere, waar we tijdens onze fietstocht wat hebben gedronken.
Daar veilig aangekomen, komt de baas direct op ons aflopen.
“Are you open?” vraag ik hoopvol. Jaaaaa, tot onze opluchting kunnen we hier terecht, we zijn weer de enige bezoekers, dus hij blij, wij blij!
Nu nog duidelijk maken dat John vegetarisch eet, maar met mijn iPad foto lukt dat altijd.
We zijn beland bij Tanawat House, een guesthouse waar je ook in tenten op het dak kunt slapen, heel apart.
Het grappige mannetje tovert snel 2 maaltijden uit de keuken en daar zijn we nu echt wel aan toe. Het ziet er best gezellig uit naar Westerse smaak, maar veel Westere toeristen zullen ze hier niet vaak zien.
Morgen gaan we hier ook ontbijten, want nog een keer voor Jan Joker zitten, daar passen we voor!