Geen schuitje, maar een ferry. Geen thee, maar een fles water.

Vandaag hebben wij afscheid genomen van het prachtige Java en onze lieve gids en chauffeur. Wat hebben wij ontzettend geluk met hen gehad. Zij hebben ons het echte Java, het Indonesische leven, maar ook het Indonesische eten laten zien. Ons op sleeptouw genomen en ons in de wereld van duizend en een wonderen getrokken. Wij zijn verkocht! En gesloopt. Op dit moment vooral dat laatste. Ik benoemde al regelmatig dat ik moe was. Dat is ook niet zo gek, maar nu was het echt op. Alle hectiek van 10 dagen door een gigantisch eiland crossen eist zijn tol. Ik moet bekennen dat ik het erg jammer vind dat we onze gidsen moesten achterlaten bij de overtocht naar Bali.

Maaaaaar, daar kregen we een nieuw stel voor terug. Weer die namen vergeten FML. Twee jongen gasten (25 en ?) die hun uiterste best doen om ons te verwelkomen. Onze gids draagt prachtige Balinese traditionele kleding. Onder de indruk van deze schoonheid (de kleding dan hè) beginnen we aan het nieuwe avontuur.

De oversteek met de ferry van Java naar Bali duurt ongeveer een uurtje. Stiekem een beetje bang om zeeziek te worden herhaal ik autistisch alle tips die ik van vriendlief heb gekregen. De hele overtocht blijkt appeltje eitje. Amper golven en er is veel te zien op het water. Wij kiezen ervoor om op het dek buiten te gaan zitten. Dit geeft ons de mogelijkheid om van het uitzicht te genieten. Onze gids snapt er weinig van.. We hebben "VIP" kaartjes. Dat wil zeggen dat we ook binnen plaats mogen nemen. Nou nee bedankt. Hij laat zich dit geen twee keer zeggen en haast zelf naar binnen. Later komt de aap uit de mouw. De laatste keer was hij 3 dagen ziek van de overtocht...

En apen waren er. Nadat we de haven uitrijden, zie ik direct overal apen. Wat een scheetjes. Waar ik bang ben voor spinnen en gecko's, wil ik hier heel graaf stoppen om een foto te maken. Direct raak, mama met kindje. Te lief. Mijn eerste gedachte is: ahhhhh hebben hebben hebben. Dan denk ik terug aan het aapje in het kooitje op de markt in Malang en besef ik me dat die gedachte nooit serieus zou kunnen zijn.

Binnen een uur komen we aan bij ons hotel in Pemuteran. Een klein dorpje/stadje, maar direct ben ik mij bewust van de verschillen. Sommige advertenties zijn in het Engels, evenals de menukaarten. Mensen kijken niet gek op als ze belanda's zien, sterker nog.. De toeristen die er zijn, zijn allemaal blank.

We worden naar het hotel gebracht wat volgens onze gids "middenklasse" wordt omschreven. Als wij onze kamer/hutje zien, denken wij daar toch heel anders over. Het is prachtig. Het maakt me alleen maar meer nieuwsgierig naar het hotel van morgen. We zijn direct 2 uurtjes op het strand gaan liggen. Even bijkomen en genieten van de zee. Ondanks dat Java een eiland is, hebben we niks van zee gezien. Wat ben ik toch gek op de zee. Iedere keer weer kan ik er oprecht van genieten. Het is warm, of heet beter gezegd. Zelfs voor het verkennen van de onderwaterwereld had ik nog even geen puf. Ik was bang dat ik net zoals de Titanic naar de bodem zou zinken. Als de avond valt komen er overal lampionnen van bamboe tevoorschijn. Er hangen hangmatten en er staan romantische tafels voor twee opgedekt op het strand. Wat een heerlijk zoet plaatje. Kei leuk en aardig, maar dan mis ik de boyfriend toch wel even om tegenaan te kruipen op het, zeer luxueuze tweepersoons, met matras, strandbedje (kots, lekker klef).

Op de menukaart van het restaurant stond zelfs schnitzel. Nou nee bedankt. We zijn uiteindelijk terecht gekomen bij een schattig klein tuintje wat een soort van restaurant moest voorstellen. Niet zo spectaculair als de streetfood van afgelopen dagen, maar zeker heerlijk! Je merkt dat ze hier toch gewoon al ietsjepietsje moderner zijn, zelfs in de dorpjes. Tenminste dat is mijn idee nu. Maar jeetje, wat heb ik zin om alle prachtige schatten van Bali te ontdekken.

Tijd om te tukken in een tweepersoons hemelsbed met xxxxxxxl klamboe. This is the real deal. Plussssss onze badkamer is buiten. Sterker nog ik heb buiten een flinke douche die omringt wordt met prachtige roze bloemen. Ik kan niet wachten om hier morgen onder te springen.

X