Zoals verwacht konden mam en ik gisteravond niet slapen. Bang om te verslapen en veel te veel herrie. Geloof me je wekker om 0:30 uur is geen pretje. Enigszins met tegenzin ben ik uit bed gestrompeld om het avontuur van vandaag tegemoet te treden. En een avontuur dat was het.

Bromo: het magische walhalla wat een mix is tussen een maanlandschap, jungle, Sahara, vulkaan, sprookjesbos en het land van de rijzende zon in één. Als ik mezelf zo vrij mag voelen om iets aan jullie bucketlist toe te voegen is het de zonsopkomst in Bromo.

Ik laat me niet snel kennen, maar deze chick moest haar traantjes toch echt wegslikken. Al mijn gezeur over vroeg opstaan.. Echt vergeet het. Als ik de kans zou krijgen om dit iedere dag zou doen, graag.. Heel graag!

Onze lokale gids reed ons in een jeep naar boven. Hij kent de plekjes, want het kan soms behoorlijk druk zijn. In en om de krater zijn verschillende spots. Er kunnen wel 500 tot 5000 toeristen komen kijken. Lucky us hoefde wij ons plekje maar met twee andere jeeps te delen. Een gast alleen uit Roemenië en een stel uit Azië (Japan?). Toch voelde ik me helemaal alleen. Dat is de werking die het op je heeft... Het is betoverend, fascinerend en stiekem ook een beetje beangstigend.

Van 3:15 uur in volledige duisternis tot 7:30 uur in de krater met fatsoenlijk zonlicht. Het ging zo snel. Ik heb al honderd pogingen gedaan om het proberen uit te leggen, helaas moet ik het iedere keer weer deleten. Onmogelijk.

Ik lijk nu net zo'n zweverige trien met dreadlocks, geitenwollensokken en een anti-onthaarbeleid. Helaas moet ik jullie teleurstellen, dat ben ik oprecht niet. Toch heeft dit echt indruk op me gemaakt. Nietig en betoverend. Dat zijn denk ik de meest passende kernwoorden.

Na de zonsopkomst zijn we de krater ingereden. Na, als een kameel, de nodige zandstormen te hebben doorstaan, hebben we heerlijk op de vlakte rondgedwaald. Bizar hoe mens en natuur soms zo tegenover elkaar staan. Onze (naar mijn mening grote) jeep leek tegen de kratermond aan helemaal niks. Er was een tempel gebouwd in de krater om de goden van de vulkaan te eren, want je weet maar nooit waar het goed voor is... Toch komen er duizenden toeristen op af, werken mensen op een paar meter afstand van Bromo. Het is zelfs een belangrijke inkomstenbron. Alleen als je er naar vraagt, hoor je toch ook de angst en laat men je foto's zien van uitbarstingen van slechts een paar jaar geleden.

Zoals ik al zei: nietig en betoverend.

Ook zijn we naar een plantage geweest. Man o man. Hoe vers, biologisch, organisch en hip wil je het hebben. Zoals je waarschijnlijk wel verwacht, kan Albert Heijn hier nog wat van leren. Alles mogen proeven, ruiken, zien en aangeraakt. Ik dacht dat ik best wat van eten wist, maar toen ik zag dat een ananas aan een gekke struik groeit en kruidnagel aan een boom, schaamde ik me toch een beetje. Een aantal heerlijke kruiden zal mam meenemen naar Nederland. Ik kan niet wachten om de keuken in te duiken. Helemaal na al die inspiratie van het eten hier. Wat is het lekker en een bijzondere ervaring om iedere keer weer tussen de locals te mogen eten. Onze gids blijft zich over ons verbazen. Normaal gesproken haken toeristen na 2 maaltijden zoals deze af. Al moet ik zeggen, het had niet veel gescheeld of wij misschien bijna ook. Of nouja, ik. Toen ik mam binnen 1 minuut haar, nog in de schil zittende, gezouten eendenei al zal uitspugen.... Zelfs ik kreeg mijn twijfels. Maar nee, gewoon weer doorgepakt met al resultaat een heerlijk gevulde buik van de nasi rames.

Morgen is onze pick-up weer vroeg: 7 uur. Dit komt omdat we Java gaan verlaten. Morgen zullen we de oversteek naar Bali maken. Wat heb ik daar zin in, afgelopen 1,5 week is voorbij gevolgen. We hebben heel veel ervaren. Het was veel, druk en hectisch. Toch was het allemaal de moeite waard. Java je bent prachtig. Authentiek. Chaotisch. Puur en een mooi stukje Indonesië. Mocht je ooit twijfelen om deze kant op te komen.... Niet nodig. Doen!

Dag mensen. Internet en WiFi is niet optimaal in de jungle, dus ik taai af naar mijn kamer. Tot op Bali!