Helaas heb ik deze nacht niet al te best geslapen.. Jetlag, kapotte airco, nachtelijke verbouwingen in het hotel en een irritante mug waren de oorzaak. Hemra (gids) en Hasan (chauffeur) begroeten ons vriendelijk om 9 uur in de hobby. Als je twee van die glimlachende scheetjes ziet, want ja dat zijn ze, krijg je meteen zin in om de rest van de dag op pad te gaan.

Met een volle buik van het ontbijt (direct Asian style deze keer) stappen wij in onze minibus. Een tour door Bandung staat voor vandaag op het programma. Vandaag is het oud en nieuw voor de moslims, wat wil zeggen dat er nóg meer (kan dat? ja dat kan) verkeer is en de straten worden gevuld met optochten van scholieren en studenten.

Maar wat is Bandung een heerlijke stad! Er is zoveel groen overal. In tegenstelling tot Jakarta, voelde dit veel beter. Ook hier zijn de Nederlandse invloeden duidelijk zichtbaar. De grote postweg brengt ons langs verschillende gebouwen die zijn ontworpen door Nederlandse architecten. Vreemd om je eigen taal aan de andere kant van de wereld tegen te komen. Waar vroeger het koloniale tijdperk van de Nederlanden mij gestolen kon worden, vind ik het nu toch meer dan interessant.

Door de nationale feestdag waren veel van de bezienswaardigheden die ik graag wilde zien gesloten. Gelukkig biedt een stad als Bandung een scala aan andere mogelijkheden.

Een markt, altijd leuk dacht ik.. Druk? Ik dacht dat de Albert Kuyp druk was.. Nee mensen, dit is druk. Kleding.. Tassen.. Schoenen.. En nu denk je vast: "Maar Britt dat is toch helemaal jouw ding!?" Klopt, maar niet in 35 graden, met 10 mensen op één vierkante meter en alleen maar neppe zooi. Het één nog lelijker dan het ander. Ook op dit soort momenten laten wij ons niet uit het veld slaan. Om toch een beetje cultureel te doen (ik houd er stiekem ook gewoon van om de toerist uit te hangen) wilden wij heel graag een echte sarong. Bij de meeste beter bekend als een knoopdoek of wikkelrok. Wat zijn ze mooi. En niet 10 verschillende soorten, nee wel 100 (wederom zonder overdrijfs). Na lang wikken en wegen, vooral aan mam haar kant, is de keuze dan toch gemaakt.

Na een fikse wandeling van Bandung liepen we, onderweg naar de auto, langs de grote moskee. Op een dag als oudjaar ook een bizarre plek om te zijn. Alleen maar mensen, vriendelijk, prachtig gekleed, onwijs vrolijk, versierde borden en een hoop gezelligheid. Ook opvallend waren alle hoofddoeken (nee nu niet meteen zeuren dat ik discrimineer). Het was opvallend, omdat normaal gesproken het dragen van hoofddoeken op Java langzaam af neemt. Je ziet heel duidelijk dat er onder de Javanen 30- oud twee "stromingen" gaande zijn. Enerzijds de, toch wel, hypermoderne vrouw, met flinke make-up, hippe kleding, zo blank mogelijk en hakken waar je u tegen zegt. Anderzijds meisjes van 15/16, of nog jonger die al een hoofddoek dragen en hun ogen uitkijken als ik voorbij loop. Ik zeg absoluut niet dat iets beter is, het is gewoon de verandering en modernisering die Indonesië hier laat zien.

Misschien was het nog wel opvallender omdat ik (behalve ons) pas 3 andere blanke stelletjes, toeristen, heb gezien sinds wij hier zijn. Ook wel 'belandas' genoemd. Grappig dat er in Nederland (soms/vaak?) een wat minder prettige lading achter dit woord zit, terwijl dit hier op Java helemaal niet het geval is.

Waar ik afgelopen dagen al enorm opviel, zal je wel begrijpen dat dit in deze setting vandaag nog meer het geval vas. Ook de foto verzoekjes werden door veel mensen gedaan. Koppig als dat ik ben, heb ik de eerste 10 weer netjes afgewezen. Bij de 11e was het raak. Een klasje met kinderen van een jaar of 9 stond naast mij om gezellig te kletsen. Het was bewonderenswaardig hoe goed zij al Engels spraken. En dat bedoel ik echt goed. Toen de heldin van de groep vroeg of we een selfie konden maken, heb ik maar al te graag mijn camera aangeboden. Een fantastische foto als resultaat.

Het is vreemd om te merken dat ik in Nederland "the girl next door" ben. Je makkelijk opgaat in de massa. Niet nadenkt en gewoon doet. Op plekken zoals hier voel ik mij vooral de "vreemde eend". Iedere stap valt op. Iedere uitdrukking wordt ontvangen. Ik merk dat het niet alleen voor mij een ervaring is, maar ook voor hen. Gek dat verandering van plaats de rollen kan "omdraaien". Een simpele jeans short en lange blonde haren, is in een keer niet meer zo simpel.

Mam en ik hebben de dag afgesloten met wederom een heerlijk avondmaal. Nu liggen we lekker op bed. Weer een kop thee en bijkomen van alle indrukken, Het is hier nu pas 20:15 uur, maar mijn biologische klok is nog niet helemaal op orde. Morgen staat er een lange treinreis naar Wonosobo op de planning. Lucky us vertrekt de trein om 7:20 uur. Dat wil zeggen dat we om 6:20 naar het station vertrekken. Of ik nou in Indonesië ben of in Nederland.. Van de woorden "vroeg opstaan" blijf ik de kriebels krijgen. Als je kan kiezen tussen de wekker om 5:00 uur of 5:15 uur, ga je nog altijd voor het laatste. Ook hier ;)

Slaap lekker dus!