Indonesië

Een paradijsje, dat is het.

De reis naar dit paradijs was een welkome verrassing. Met een soort van speedboat word je in een kleine twee uur naar de Gili's gevaren. Een tocht die sowieso al de moeite waard is. Vlak na vertrek ben ik met een paar mannen naar het dak/dek geklommen. Best een uitdaging met 60 kilometer p/u op de teller. Om het zekere voor het onzekere te nemen, besloot ik mijn slippertjes maar uit te doen en het op blote voeten te gaan proberen.

Wat is het toch heerlijk. Een voordeel van vrouw zijn: je mag op de punt gaan liggen. Shotgun voor het meisje uit Nederland. Daar lag ik dan, denkend, genietend, zonnend en proestend. Er waren geen gekke golven, toch vond moeder natuur het nodig om af en toe mijn gezicht te wassen, lees: zandstralen. met wat oceaanwater. Daar is de luchtverfrisser niks bij.

Om het toch een beetje de moeite waard te maken, besloot moeder natuur mij een ander cadeautje te geven. Terwijl ik naar de horizon zat te staren (jep, in mijn denkprocessen ben ik nog steeds mijn zonden aan het overdenken ), zag ik plotseling wat vage zwarte vlekken. Snel keek ik om mij heen, maar de boys leken niks te merken. Oké nog even geduld Britt voordat je weer loos alarm slaat... Tatatadaaaaaaa dolfijnen. Oh mijn god. Ik weet niet waar ik dit aan heb verdiend, maar wat maakte het mij weer onwijs happy. Ik zou bijna een geluksdansje doen, alleen de railing was slechts 30 cm hoog... Dus besloot ik mijn gopro aan te zwengelen om dit prachtige moment vast te leggen. Wat blijkt... Alle filmpjes van de boot doen het. Alleen dit filmpje is helaas gigantisch mislukt. En loslaten....

Bij aankomst op Gili valt het meteen op dat je geen auto's hoort. Daarentegen hoor je clownstoeters en arrenslee belletjes. Het vervoer op Gili is door middel van paard en wagen, fiets of elektrische scooter. Mocht je altijd in beelden denken, dan kan je wel begrijpen dat dit echt een giller was. Lucky us, hadden we ook nog eens een knol die iedere keer half op hol sloeg.

Gili is net zo mooi als op het instagram account: beautiful destinations. Het is wederom een beetje Ibiza. Muziek, reggae, feesten, witte stranden, prachtige zee, dreadlocks, gezelligheid. Morgen gaan we de rest per fiets verkennen. Te leuk!

P.s. Een nadeel van de boot. Door die flinke wind voel je de zon niet... Helaas zijn mijn wangetjes nu een beetje verbrand. Lang leve de herkenbare toerist!

brittiliohan

17 chapters

16 Apr 2020

Gili

October 25, 2015

|

Gili Trawangan

Een paradijsje, dat is het.

De reis naar dit paradijs was een welkome verrassing. Met een soort van speedboat word je in een kleine twee uur naar de Gili's gevaren. Een tocht die sowieso al de moeite waard is. Vlak na vertrek ben ik met een paar mannen naar het dak/dek geklommen. Best een uitdaging met 60 kilometer p/u op de teller. Om het zekere voor het onzekere te nemen, besloot ik mijn slippertjes maar uit te doen en het op blote voeten te gaan proberen.

Wat is het toch heerlijk. Een voordeel van vrouw zijn: je mag op de punt gaan liggen. Shotgun voor het meisje uit Nederland. Daar lag ik dan, denkend, genietend, zonnend en proestend. Er waren geen gekke golven, toch vond moeder natuur het nodig om af en toe mijn gezicht te wassen, lees: zandstralen. met wat oceaanwater. Daar is de luchtverfrisser niks bij.

Om het toch een beetje de moeite waard te maken, besloot moeder natuur mij een ander cadeautje te geven. Terwijl ik naar de horizon zat te staren (jep, in mijn denkprocessen ben ik nog steeds mijn zonden aan het overdenken ), zag ik plotseling wat vage zwarte vlekken. Snel keek ik om mij heen, maar de boys leken niks te merken. Oké nog even geduld Britt voordat je weer loos alarm slaat... Tatatadaaaaaaa dolfijnen. Oh mijn god. Ik weet niet waar ik dit aan heb verdiend, maar wat maakte het mij weer onwijs happy. Ik zou bijna een geluksdansje doen, alleen de railing was slechts 30 cm hoog... Dus besloot ik mijn gopro aan te zwengelen om dit prachtige moment vast te leggen. Wat blijkt... Alle filmpjes van de boot doen het. Alleen dit filmpje is helaas gigantisch mislukt. En loslaten....

Bij aankomst op Gili valt het meteen op dat je geen auto's hoort. Daarentegen hoor je clownstoeters en arrenslee belletjes. Het vervoer op Gili is door middel van paard en wagen, fiets of elektrische scooter. Mocht je altijd in beelden denken, dan kan je wel begrijpen dat dit echt een giller was. Lucky us, hadden we ook nog eens een knol die iedere keer half op hol sloeg.

Gili is net zo mooi als op het instagram account: beautiful destinations. Het is wederom een beetje Ibiza. Muziek, reggae, feesten, witte stranden, prachtige zee, dreadlocks, gezelligheid. Morgen gaan we de rest per fiets verkennen. Te leuk!

P.s. Een nadeel van de boot. Door die flinke wind voel je de zon niet... Helaas zijn mijn wangetjes nu een beetje verbrand. Lang leve de herkenbare toerist!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.