Deze ochtend was ik niet zo rise and shine. De jetlag heeft toegeslagen. Toen de wekker om 6:45 uur ging (1:45 uur Nederlandse tijd), was ik toch iets minder enthousiast. Na een korte check in de spiegel werd mijn diagnose bevestigd: wallen en een slaaprimpel van het uurtje dat ik in de morgenstond wél heb geslapen. Maar toch was ik meer dan ready.

Na wat opstartproblemen zaten we om 7:30 uur aan het ontbijt. Ik moet bekennen dat ik de keuze tussen een Westers ontbijtje of breakfast Indonesian style best lastig vond. Ik besloot maar voor beide te gaan. Als voorgerechtje had ik een geroosterd broodje met boter en jam. Lichtelijk teleurgesteld moest ik na de eerste hap al concluderen dat geen van allen smaakte zoals thuis. Shame on me. Het voorgerecht werd geskipt en ingeruild voor het hoofdgerecht: mie met zoetzure groenten, kippenvleugels en een gebakken ei. Now we are talking. Jummie jummie in de tummy, zelfs als ontbijt.

Om 8 uur vertrokken we richting Bogor. Hier zijn wij naar de botanische tuinen geweest. Zelfs ik, die geen groene vingers heeft, nu alle planten laat afsterven en later alleen maar een tuin wil omdat het goed is voor de kids, stond nu vol bewondering naar alle planten/bloemen/bomen te kijken. Tevens had ik hier een interessante eerste ontmoeting met het Indonesische toilet.. De gouden tip: neem altijd wc-papier mee en/of antibacteriële handgel mocht je toch gebruik moeten maken van de douchekop of de bak water met emmertje. "Yes she squats!" Must be my new motto. Vervolgens had ik nog een bijzondere eerste ontmoeting. Die met een GIGANTISCHE spin (zonder overdrijfs)!

Enigszins onder de indruk vervolgde wij onze reis naar Bandung. Ook hier was het verkeer chaotisch (what a surprise). Geloof me, na een x aantal uur in de auto, begint dit al te wennen. Toch was deze rit een uitdaging.. Hij liep namelijk door de Puncak: een pas tussen Bogor en Bandung. Het hoogste punt ligt op 1500 meter, voor deze motormuis was het prachtige uitzicht toch ook best een spannende combinatie zo met al dat verkeer. Bovenin hebben wij heerlijk kunnen ronddwalen over de theeplantages. Zelfs deze theeleut heeft hier nog heel wat van opgestoken! Blijkbaar is dit ook de ideale plek voor een date, er liepen namelijk alleen maar stelletjes (Bart waar ben je!?).

Na een kwartier hebben wij langs de weg een restaurantje opgezocht waar we wederom nasi, saté en groenten hebben gegeten. Grappig om te ondervinden dat we de streetfood van gisteravond lekkerder vonden. Dit terwijl ons restaurant van vanmiddag veel "luxer" was. En geloof me, luxe is dan ook relatief. Zelfs als je een westers toilet krijgt, wil je hier niet op zitten. Blijkbaar kunnen Indonesiërs hier op Java niet goed omgaan met de luxe van een zittend toilet.

Met nog ongeveer 100 km op de teller verwachtte ik dat de geschatte reistijd van 3 uur best ruim was genomen. Toch was dit niet helemaal waar. Na 3 uur en 40 minuten hobbelen zijn we in Bandung aangekomen. Onderweg hebben we nog wel een fantastische stop ingelast bij een vrouwtje die vers kokoswater verkocht. Een vrouwtje die beter met een mes kan omgaan dan ik met de moderne technologie, amen. En even je benen strekken is geen overbodige luxe. Al moet ik zeggen.. In de auto aan beenruimte geen gebrek onze chauffeur zit namelijk helemaal voor op het stuur.

In het hotel aangekomen kan ik nu eigenlijk niks meer haha. Met een kop heerlijke thee, een stuk raw chocolate (thanks Bo) en mijn iPad lig ik KO op bed. Ik zag al wel dat er een heerlijk zwembad op mij ligt te wachten dus ik weet wel wat ik morgen ga doen ;)