Nee geen Indonesisch woord, gewoon kedeng kedeng van de trein.

Weer een ervaring rijker. Een treinrit van maarliefst 6 uur (voor degene die niet kunnen inschatten hoe lang dat is... Een vlucht van Amsterdam naar Dubai)! Nee, in die 6 uur ben ik niet over heen Java heen gecrost. Ik ben "slechts" van Bandung naar Kutoarjo (zo klonk de plaatsnaam in ieder geval) gereisd.

Maar wauw, wat is die rit voorbij gevlogen. Oké, behalve het laatste uur, toen was uitzicht meer alsof we door een woestijn heen banjerde. Zand, droogte en een paar huisjes. Maar daarvoor... Prachtig. Schoonheid zit hem dus niet alleen in mensen, maar ook in de natuur. Ik voelde me alsof ik voor de eerste keer in de droomvlucht zat. Ik had voorbereiden getroffen mochten wij ons vervelen, maar dat is absoluut niet het geval geweest. Sterker nog ik heb me vermaakt met genieten (en filmen/fotograferen). Wat baal ik nu dat ik geen foto's en filmpjes kan uploaden.. Ik weet namelijk zeker dat een foto meer zegt dan 1000 woorden. In dit geval is dat zeker zo!

De eerste klas in Indonesië is natuurlijk net iets anders dan "normaal". Again, what a surprise. Beenruimte check, kussentje check, caféwagon (hoe heet zoiets eigenlijk!?) check en toilet check (kan de NS nog wat van leren). Hoe het eruit ziet is dan wel een tweede. Het interieur was, hoe zeg ik het netjes, oud en niet volgens de Nederlandse veiligheidsvoorschriften. Een ander puntje van kritiek was dat de airco op 16 graden stond (wat kan ik als Nederlander toch lekker zeuren). En laat die het nou net wél op volle kracht doen. Hierdoor was ik redelijk snel een ijsje en werd ik genoodzaakt om mijn backpack open te trekken om een LANGE! broek, vest en mijn all stars aan te doen. Toch zou ik zo weer 6 uur lang in de vrieskou zitten, 4 keer naar een hurktoilet moeten (met dat gewiebel is dat best een uitdaging in de trein, sommige hebben de foto al mogen aanschouwen) en maar een paar kilometer opschieten om dit uitzicht ooit weer te mogen bewonderen.

Bij aankomst stonden een nieuwe gids (kut.. Weer die naam vergeten) en chauffeur (Pram!) op ons te wachten. Om morgen het Dieng plateau te kunnen bewonderen overnachten we vanavond in Wonosobo. Er is hier nog maar 1 fatsoenlijk hotel, moet je nagaan hoe niet toeristisch dit is. Het ligt heeeeeeel hoog in de bergen. De weg naar boven was nog enger dan naar de theeplantage. Dit omdat de afgrond geen afscheiding had, iedereen elkaar bleef inhalen, het stijgingspercentage veel hoger lag en de afgrond dus ook veel dieper is. We hebben 1,5 uur bergopwaarts gereden. Morgen nog zo'n 25 kilometer verder de berg op. Must be fun right ;)

Verder was het allemaal niet zo spannend, maar jeetje wat ben ik iedere keer moe.. Een zombie ziet er nog beter uit. Dit hotel heeft dus alleen WiFi in de lobby (whuuuuuuut) en geen airco trouwens (ze vinden het hier koud, nee bijna 25 graden 's avonds is ook niks). Mijn blog staat dus een dagje later online.

Nu ga ik lekker chillen op bed.

#kusjedoei