Plan de campagne van vandaag: ontbijten en naar het Monkey Forest. Een Hindoestaans tempelcomplex en natuur reservaat, waar maarliefst 700 apen wonen. Nu klinkt het alsof deze beesten gevangen zitten zoals in de Apenheul, maar nee. Er staat wel een hek om het terrein, maar dat is voor bezoekers. Het hek is namelijk ongeveer 1,5 meter hoog (kan ook 1 of 2 zijn, ik ben een vrouw dus vind het lastig om in te schatten). Ze kunnen dus eigenlijk overal heen. Zo ook naar ons hotel. Bij het ontbijt hadden we dus ook al onze eerste maat op visite. Later bij het zwembad, in de lobby en bij de ingang ook.

De aapjes leken best schattig. Sterker nog gisteravond was ik er door gefascineerd. Vandaag tijdens mijn bezoek aan Monkey Forest dacht ik er toch echt iets anders over. Ik wist dat ik bangig was voor spinnen en gecko's (wat nu niet meer het geval is. Je raakt er aan gewend.. Ook ik, of nouja zelfs ik). Toch waren de apen, in deze aantallen en sommige in een flink formaat, een ander verhaal. Mensen ik was bang. Echt bang. Een hartslag die flink omhoog schoot bij ieder onverwachts geluid en beweging die ik ook maar ergens waarnam (ja, ook als het een mens bleek te zijn oepsie). Er waren natuurlijk ook scheetjes. Van die echte ukkies van een paar weken/dagen. Te schattig om deze monstertjes te zien spelen, totdat natuurlijk mama of papa kwam kijken, brrrrrr. Onberekenbaar.. Dat is het denk ik.

Ik merk dat ik stiekem voor best "een hoop" dingen bangig ben. De eerste denkprocessen zijn inmiddels in mijn koppie begonnen. Misschien moet ik ook eens iets aan die angst issues doen. Nee alle gekkigheid op een stokje. De clichés zijn waar, na bijna 3 weken zonder mindfuck te hebben overleefd, is het moment nu daar. Denken, overzien, bezinnen, huilen, lachen en een paar error-momenten. Gelukkig kan ik het nog niet delen, want de meeste dingen zijn niet Skype, sms, whatsapp, bellen of postduif-waardig. Geluk voor jullie. Of voor mij, uitstellen van lastige dingen kan ik best goed. Gelukkig heb ik dat reflectieproces al gehad.

Genoeg slap gelul. Na de apen zijn we lekker aan het zwembad gaan bakken. Te fijn. 3 uur lang lekker liggen. Alhoewel ik heb er minstens de helft van in het zwembad doorgebracht. Te heet.

Na een verfrissende douche was het tijd om te gaan eten. Van andere gasten hebben we een leuk adresje doorgekregen. Balinees eten met af en toe een Franse knipoog. Dit omdat de eigenaresse van oorsprong een Française is. Het was heeeeeeeerlijk. Wederom goed gekeurd en een echte aanrader als iemand ooit in Ubud is. Ondanks het toerisme op Bali word je van Ubud wel heel vrolijk. Het is een soort Ibiza. Creatief, kunst, muziek, relax. Bijna hippie iets.

Morgen vertrekken wij naar het paradijs. De gili's. Ik ben zo benieuwd. Behalve een fiets huren en snorkelen staat er wederom niks op het programma. Alles is/lijkt hier een groot feest :-) Al mist de kers op de taart hier wel, mijn schatjepetatje (wederom een emotioneel incontinent momentje).