Hier zit ik dan, Dubai Airport, te wachten op mijn overstap van 4 uur.
Afgelopen dagen, of eigenlijk, afgelopen weken begonnen de eerste kriebels, stressmomenten en zorgen te ontstaan. Het leek ooit nog zo ver weg en nu is het moment daar.

Vrijdag 11 oktober, na 7 maanden te hebben gezegd: "oh het duurt nog wel even voordat ik vertrek." moesten vriendlief en ik vanmorgen toch echt vroeg uit de veren om naar Schiphol te vertrekken. Waar ik eerst dacht dit grote avontuur helemaal aan te gaan.. Heb ik vandaag al gezelschap in het vliegtuig. Bart heeft zich "opgeofferd" om mee te vliegen naar Dubai. Normaal sta ik niet te juichen als hij naar Dubai gaat om te werken, vandaag kwam het toevallig heel goed uit. Ook gaat mam mee op avontuur. Deze Betuwse deern, zoals ze zelf zegt, heeft besloten om ook wat meer van de wereld te gaan zien. Wat ben ik trots op haar!

Vliegen is niet mijn hobby en ik denk ook niet dat dit ooit zal veranderen. Toch maakt de luxe van Emirates het wel een stukje aangenamer. WiFi in het vliegtuig en een eigen tv. Na mijn ervaringen met KLM en Transavia is dit toch wel een welkome verrassing.

Natuurlijk zijn er ook de nodige tranen. Zojuist heb ik vriendlief gedag gezegd en nondeju wat is dat K*T. Ik met mijn grote mond: "Het zijn nog maar 8 weken." Nu voelt het alsof 8 weken een eeuwigheid is. Stiekem moet ik lachen om de gedachte dat ik 24 uur eerder tegen mezelf zou zeggen; "Joh stel je niet aan!"

Op naar de volgende hel die een vlucht van 8,5 uur heet.

So far so good!