Door naar Noorwegen

Vandaag Brexit of Bremain. Spannend, wij hopen op een Bremain. De beurzen lijken hierop al vooruit te lopen. Vroeg opgestaan (met een inspirerend Deens zonnetje); dat kost hier weinig moeite, om 4 uur komt de zon al op. We worden al wat handiger, maar het inpakken in de bolide kan nog wel wat beter en sneller. Onze Noorse buren met hun enorme campers vertrekken vandaag ook. Ze komen uit Hauga, een metropool tussen Flekkefjord en Stavanger. Hij is gepensioneerd technicus uit de olieindustrie. Heeft een jaar in Gorkum gewerkt aan de bouw van een olieplatform. De Noren gaan hun vakantie doorbrengen in Duitsland met als eindbestemming de Moezel. Tijdens het op/afbreken betrekt de lucht (zoals verwacht). Uiteindelijk vertrekken we om half tien van onze inmiddels zo vertrouwde camping Poul Egg. In Skagen nog even ansichtkaarten kopen bij de VVV en tanken. We moeten om 11.15 uur in Hirtshals zijn om ons in te schepen en zijn daar precies op tijd. De ColorLine SuperSpeed I vertrekt om 12.15 uur en vlak voor het oprijden belt Gert-Jan ons om een afspraak in september bij AMP nader af te stemmen. Het werk gaat altijd door.We hebben gereserveerd voor de lunch en dat maakt het varen over het Skagerrak aangenaam. Kristiansand is een drukke plaats met veel verkeer. Flekkefjord was ons aanvankelijk reisdoel van vandaag, maar op een afstand leek ons de camping erg vol. Dus doorrijden via weg 44, de ‘Nordsjøvegen’. Uiteindelijk komen wij in Hauge, de woonplaats van onze Noorse vrienden van de camping in Skagen. In het centrum linksaf gereden om een kijkje te nemen bij het restaurant van Hauge; wellicht zouden wij daar in de buurt ook kunnen overnachten. De eetgelegenheid bleek een soort cafetaria met dito uitstraling. Het viel ons niet mee en

wij besloten verder te trekken. Een kilometer voor het dorp waren wij de afslag naar camping Bakkaåno gepasseerd, dus op daar naartoe. Zo’n drie kilometer over een smalle weg (nog tijdelijk geblokkeerd door Noorse boeren die zijn wezen hooien) komen wij bij de camping. Een groot veld zoals wij in Noorwegen gewend zijn (ons referentiekader is 1981) met een 5 tal hytter en authentieke voorzieningen die nog stammen uit de tijd dat de ouders van Brigitte hier de boel naar de laatste maatstaven hebben ingericht. De receptie ligt tegen de heuvel en wij worden hartelijk verwelkomd door Brigitte, de 24-jarige uitbaatster. Haar trotse moeder – de voormalige eigenaresse – bakt een 4 tal broodjes voor ons. Intussen wordt het steeds lichter en gaat zowaar de zon schijnen. Het zal tijdelijk zijn; morgen gaat het flink regenen en pas rond 12 uur zal het droog worden. Maar voor ons geen probleem; wij zitten droog in onze hut. We hoeven de tent niet nat in te pakken.