Vrijdag de 24e vervolgen we weg 44 -de Nordsjøvegen- richting Stavanger. In Egersund doen we boodschappen in de stromende regen die ondanks de voorspellingen toch blijft vallen. Voorbij Egersund verandert het landschap en rijden we door een glooiend landbouwgebied dat Jaeren heet. Hier vind je de breedste stranden van Noorwegen en vuurtorens met een rijke geschiedenis die we maar links laten liggen met dit troosteloze weer. Aan het eind van de middag bereiken we –na de eerste veerovertocht van deze vakantie- Oanes aan de ingang van de Lysefjord. De eerste zijweg leidt ons naar Lysefjord Hyttegrend waar nog een hut beschikbaar is, groter dan voor ons beiden noodzakelijk, maar met meer voorzieningen dus we doen het. Even later zitten we op ons terras met uitzicht op de Lysefjord en breekt de zon toch nog door. Voor zaterdag wordt er goed weer voorspeld en we staan daarom vroeg op, om de boot te halen die ons naar het eind van de Lysefjord zal brengen. Een tocht van ruim tweeënhalf uur. Aan boord vooral veel Noren in diverse leeftijdscategorieën die overduidelijk van plan zijn om het vrije weekend en het mooie weer te benutten voor diverse outdoor activiteiten. Al gauw schijnt de zon volop, gaan de jacks en truien uit en komen de flessen zonnebrand tevoorschijn. Halverwege passeren we Preikestølen (‘de preekstoel’) die er van onderaf wel herkenbaar, maar toch anders uitziet dan op de plaatjes in alle toeristengidsen. Even later leggen we aan bij Flørli, een oude waterkrachtcentrale die nu kennelijk in gebruik is als café annex B&B. Hier stapt een aantal outdoor sporters uit, die zich verzamelen bij een trap die omhoog leidt langs de pijp waar het water voor de centrale door naar beneden stortte en waar karretjes omhoog getrokken konden worden voor het onderhoud van het systeem. Dit schijnt de langste houten trap ter wereld te zijn. Hij voert met 4444 treden van fjordniveau tot het stuwmeer boven. Nu de centrale niet meer in gebruik is, is het een attractie voor extreme sporters geworden. Verderop komen we ook nog langs Kjeragbolten, die grote steen die klem zit tussen 2 rotsen en een andere favoriet is om je te laten fotograferen. Hier springen met helikopters aangevoerde BASE-jumpers naar beneden. Spectaculair schouwspel! Aan het eind van de fjord, bij Lysebotn, leidt de weg via een groot aantal haarspeldbochten steil omhoog. Hier gaan de fietsers die aan boord waren zich uitleven. Wij rijden met de Transit omhoog en als we boven ergens afslaan naar een meertje, op zoek naar een mooie picknickplek, blijkt dat de weg daar naartoe nog niet helemaal sneeuwvrij is. Wij zijn kennelijk niet de enigen die hierdoor verrast zijn, want voor een grote vrachtwagen met schapen zit er niets anders op dan zijn vracht aan de rand van de sneeuw uit te laden en de bijbehorende boer die met zijn pick-up ook niet verder kan moet zijn schapen met veel kunst en vliegwerk de juiste richting op zien te dirigeren. Na een schitterende rit over de hoogvlakte en een door mij (Hetty) halverwege opgegeven voettocht naar de Månafossen (waterval) bereiken we aan het eind van de middag weer onze hut. We besluiten er hier nog een dag aan vast te knopen en bezoeken op zondag Stavanger. Op advies van onze hutjesverhuurder rijden we naar Tau om daar te parkeren en als voetpassagiers de fjord over te varen naar Stavanger. Slim idee want het scheelt overtocht- en parkeerkosten voor de auto. Vandaag is het weer druilerig weer, maar Stavanger blijkt verrassend leuk te zijn, met in oude houten huisjes rond de haven. We bezoeken het Maritiem Museum waar je een goede indruk krijgt van de scheepvaartgeschiedenis van Stavanger vanaf de hoogtijdagen van de haringvangst tot de huidige offshore activiteiten. Een welbestede regenachtige zondagmiddag!