Via Røldal en Odda naar Bergen

We zijn inmiddels bijna een week verder en we zitten in Bergen. Maandag hebben we onze weg vervolgd via RV 13, de Ryfylke weg die ons door een gebied van watervallen en zalmrivieren voerde naar Røldal aan de zuidwest rand van de Hardangervidda. Als we daar aankomen regent het en we nemen maar weer een hut op een van de campings. De eerste waar we ons melden blijkt vol te zitten, maar bij de Saltvoldcamping is nog een hut vrij. Alles ligt hier op loopafstand. De Stavkirke van Røldal is dichterbij dan de receptie van de camping. En geen hekken ertussen, want daar doen de Noren niet aan, of althans zo min mogelijk. Røldal is prachtig gelegen in een weids dal tussen de Hardangervidda en de Folgefonna Gletsjer. Ondanks het grijze en miezerige weer gaan we de volgende dag op pad voor een tochtje over de Haukelifjell die al in oude IJslandse sagen wordt genoemd als toegangspoort tot het fjordengebied. Sinds wij in 1981 in Noorwegen waren is er qua infrastructuur het een en ander veranderd. Alle wegen die 2 meter of breder zijn, zijn nu geasfalteerd en er zijn met de olieopbrengsten ontzettend veel tunnels en bruggen aangelegd. Leuk voor als je snel van A naar B moet, maar minder aantrekkelijk voor de toeristen die wat van Noorwegen willen zien. Het is dus de sport (althans onze sport) om op de oude wegen te komen die over de bergpassen liepen voordat de tunnels werden aangelegd. Dat lukt vandaag vrij goed en we rijden over een oude kronkelweg met uitzicht op besneeuwde bergen. Tot ons geluk breekt nu ook de zon nog door en we maken een schitterende tocht die ons tot Rauland voert. We kennen Rauland ‘uit de boekjes’ als

langlaufgebied. We kunnen nu dus even zien of het wat is om hier een keer naartoe te gaan. Mij lijkt het minder, want het ligt op ca. 700 meter en dat is ruim onder de boomgrens. Je maakt dan alleen tochten door bosgebied en niet over de hoogvlakte. Ik zit liever ongeveer op de boomgrens (die in deze contreien op ca 1000 meter ligt) omdat je dan kunt kiezen. Bij mooi weer door de witte wereld van de hoogvlakte en als het sneeuwt en/of hard waait door het bosgebied.
Woensdag de 29e gaan we op weg naar Bergen. Het lukt ons om vlak voor de tunnelingang de oude weg te nemen over Røldalsfjellet waar we op een gegeven moment midden op de weg een kwartiertje stil blijven staan om koffie te drinken en van het uitzicht te genieten. We zijn de enigen die hier rijden. Beneden stond een partij verbodsborden en andere waarschuwingsborden, maar ons Noors is inmiddels goed genoeg om er uit te kunnen concluderen dat wij hier mogen en kunnen rijden. Met onze -naar ons idee toch niet zo kleine- Transit vallen wij in het niet bij alle campers die hier rondrijden. Ook dat is iets wat we niet kennen uit vroeger jaren. Campers van 10 meter lengte of meer zijn hier heel gewoon en kamperen met een tent is iets uit de oude doos geworden. Voor bejaarden zoals wij. Op weg naar Odda komen we langs Låtefossen, een spectaculaire 165 m hoge tweelingwaterval langs RV 13. Een toeristische trekpleister van de eerste orde! Odda is verrassend on-Noors. Het heeft veel weg van de plaatsjes die je in het Italiaanse deel van Zwitserland of in Zuid-Tirol tegenkomt. Het hele fjordengebied heeft trouwens veel overeenkomsten met het Zwitsers/Italiaanse merengebied en dat is natuurlijk ook niet verwonderlijk gezien de ontstaansgeschiedenis. Alleen zijn de temperaturen hier veel lager en de gletsjers, als gevolg daarvan natuurlijk, nog echte gletsjers. Omdat we op de borden zien dat er gewerkt wordt aan RV 13, waarbij die gedurende perioden van 2 uur wordt afgesloten, nemen we vanaf Odda de weg langs de oostkant van de Sørfjord (een zijarm van de Hardangerfjord) en

volgen deze via Utne tot Jondal waar we met de Norled veerboot de Hardangerfjord oversteken. Veel fruitteelt hier, vooral veel kersen! Verrassend mooie tocht, zowel over de weg langs de fjorden als de oversteek met de boot. Weer een weg waar de grote campers niet kunnen rijden. En weer een tunnel omzeild! Aan de overkant begint het te regenen en Bergen is dus niet ver meer ?. Om 18 uur zijn we op onze bestemming, het appartement van Haakon en Eivind aan de Søndre Munkelivsgaten 8 op Nordnes, het deel van de stad ten zuiden van Vågen met hellende straatjes en steegjes en houten huisjes. De vroegere arbeidersbuurt die nu opgeknapt is net zoals we dat in Nederland kennen. Het appartement is door de mannen met smaak modern gestyled en ingericht. Haakon studeert economie en rechten en zit in de politiek en Eivind is communicatiemanager in bij een seafood bedrijf. Zij zijn op dit moment in Italië vakantie aan het vieren en verhuren in die tijd het appartement via airbnb. We hebben alle benodigde instructies van tevoren gekregen en kunnen ons zelf toelaten met de sleutel die zich in een sleutelkluisje bevindt. Noren zijn gezagsgetrouwe mensen en vertrouwen erop dat je met andermans eigendom omgaat zoals je dat doet met je eigen spullen. Mij bevalt dat wel. Dat kom je in het zuiden van Europa niet (meer) tegen.