Moving Day

De dag was eindelijk gekomen dat ik naar mijn kamer zou verhuizen. Natuurlijk ging niks zoals ik had gepland. De kaart die ik had gehaald om met het openbaar vervoer te reizen, is tijdens de Walking Tour waarschijnlijk uit mijn jaszak gevallen toen ik mijn telefoon er een keer uithaalde. Daarnaast had ik ook te weinig contant geld om met de bus in Nørrebro te komen.
Naast het feit dat ik natuurlijk al redelijk gestrest aan het raken was, bedacht ik ook een oplossing. Helaas betekende dat wel een half uur lopen naar het dichtstbijzijnde station.
Daar aangekomen zocht ik een ticket machine of een rejsekort machine (die OV kaarten), die waren gelukkig snel gevonden.
De kaarten waren op..... dat was jammer, ticket machine proberen dan maar! Eeeeeeen die wilde mijn ING kaart niet accepteren. Heel vervelend, die op het hoofdstation namelijk wel, beetje jammer dit.
Ik heb er nog een rejsekort machine gevonden maar ook die had geen kaarten meer.
Ik ben toen weer heel gestrest terug gaan lopen.
Eenmaal terug besloot ik mijn opties door te nemen, ik moest namelijk mijn sleutel voor 3 uur ophalen en het was al na 12en.
Ik ben gaan lopen. Het zou een wandeling van een uur en 15 minuten worden. Na een half uur lopen kwam ik een pinautomaat tegen en daarnaast een bushalte.
Daarna kon ik eindelijk mijn sleutel halen.

Dat gefixt kon ik mijn bagage gaan verplaatsen. Maar ook dat koste moeite. Twee grote tassen die allebei verrekte zwaar waren. Ik heb ze maar één voor één naar mijn kamer gebracht. Hoe heb ik dat in Gods naam gedaan die eerste dag in Denemarken?

S'avonds was ik eindelijk in mijn kamer. Gelukkig heb ik heel lieve huisgenoten dus mijn dag werd gelijk een stuk beter.
Het ziet er allemaal prima uit. We zitten op de eerste etage, wanneer je binnenkomt heb een halletje, recht tegenover de deur zit de badkamer. Naast de deur van de badkamer is de deur naar de kamer, hier is de keuken en staat een grote eettafel. Mijn kamer zit apart van de anderen en kijkt uit op de binnenplaats van het appartementen complex. De andere drie kamers kijken uit op de straat en op de bouwplaats aan de overkant.
Mijn kamer is de kleinste van de vier, maar gelukkig heb ik nooit heel veel ruimte nodig gehad... Tenzij je al mijn boeken en spulletjes meetelt, maar die heb ik hier niet.
Met een bureau, een ladekast, een bed en haakjes aan de deur ben ik prima tevreden. Drie ramen die allemaal open kunnen, gordijnen die de zon makkelijk tegenhouden en een fijne, snel opwarmende kachel.

Na wat uitpakken werden we uitgenodigd om te komen eten door een andere bewoner van ons gebouw. Een vriend van één van mijn huisgenoten die hier al voor zijn tweede semester zit.
De andere bewoner is, grappig genoeg, een Groninger. We hebben met z'n vieren lekker pasta gegeten.
Later op de avond zou er een feest zijn, blijkbaar moesten we er wel heen.

Het was wel gezellig. Maar als je mij een beetje kent weet je heel goed dat ik niet heel erg van het uitgaan ben. Wanneer ik wel met mensen uit ga is het vaker om gezellig te zitten kletsen met goede vrienden dan om heel veel bier te drinken.
Feestje hier was dus niet helemaal mijn ding. Maar er zullen meer volgen en ik zal er toch ook wel eens naar toe gaan. Ik gok dat het gezelliger wordt naarmate ik meer mensen leer kennen.

Ik was ontzettend moe, dat krijg je als je een hele dag hebt zitten stressen en sjouwen met zware weekendtassen. Om twaal uur heb ik dus maar doei gezegd en ben ik weer weg gegaan, samen met Maud, mijn huisgenootje, die ook niet echt een feestbeest is.
Morgen weer een dag.