De Botanische Tuinen

Ons bezoek aan de Botanische Tuinen van Kopenhagen was de eerste echte mooie dag die ik hier heb meegemaakt. Het weer was fantastisch en hoewel de temperatuur nog steeds onder de 10 graden lag, scheen de zon heerlijk warm op ons neer.
Onze dag begon met het niet kunnen vinden van de officiële ingang. Oeps. maar dit zorgde voor een leuke wandeling langs een Universitaire gebouw (ehm, daar wil ik ook wel les hebben!) en door het prachtige park dat de kassen omringt. De eerste lentebloempjes hebben we uitgebreid op de foto gezet. Mijn zussen zouden in gespeelde irritatie hebben gezucht en zouden geen moment wachten om me te vergelijken met mijn vader die al snel een kwartier spendeert om één bepaald bloempje op de juiste manier op de foto te zetten.
En hoewel ik er zeker van ben dat wij ook minstens 20 minuten op het kleine binnen-hofje van dat universitaire gebouw hebben gestaan, was het grotendeels om van onze omgeving te genieten en te verzuchten dat wij dit niet hadden thuis. Les naast zo'n prachtig park en met zo'n prachtig uitzicht op Rosenborg Paleis, bedoel ik dan, wat tuinen betreft heeft zelfs Leeuwarden (en omgeving) prachtige parken.
Na een wandeling langs prachtige bomen waar de zon prachtig neer scheen op de naalden van de bomen, kwamen we langs een meertje en daarachter stond een prachtige kas.

Bij binnenkomst moesten we gelijk onze sjaals afdoen en hebben we onze jassen geopend, later hebben we zelfs nog onze truien onder onze jas uitgedaan, het was tropisch warm binnen! Een scherp contrast met buiten, waar de winterjas toch nog wel nodig was.
Na een ronde te hebben gedaan heb ik mijn hoogtevrees getrotseerd door een smalle cirkelende trap te beklimmen en een ronde te maken net onder

het dak van de kas. Prachtig om zo dicht bij de toppen van de bomen te staan! Hoewel de kriebels mijn buik nooit verlieten kon ik ze redelijk negeren wanneer ik naar al het groen om me heen keek. Avontuurlijk was het wel; planten hingen in de weg van het smalle platform en moesten aan de kant geduwd of onderdoor gedoken. De trappen waren prachtige metalen dingen maar wat waren ze smal en stijl! Ik zweer je, ik kon mijn bloed horen pompen toen ik ze beklom en er later weer bij neer daalde. Gelukkig heb ik geen hysterische paniek aanvallen gehad en kon ik trots zijn op mezelf dat ik dat toch wel even had geflikt!

In de middag gingen verschillende andere kassen open, we hebben ze allemaal bekeken. De kaktussen waren prikkelig en de 'endangered species' kwamen allemaal super veel voor in Afrika (vertelde Olive, die planten waren allemaal heel gewoon waar zij woonde), maar de orchideeën waren wel erg leuk. Niet omdat orchideeën nou zo geweldig zijn (okay, jawel maar...) ze waren nog niet eens allemaal in bloei! Maar het geweldige zat hem in het rare geluid dat steeds door de tropisch warme kassen klonk. Was het een

krekel? Was het een vogel? Zoekend naar iets kleins en gecamoufleerd kwam ik al snel het antwoord tegen. Vol verbazing tien keer herhalen dat het een kikkertje is (bedoelt voor Olive) zorgde voor veel geïnteresseerde geluiden in de kas. Ongemerkt waren meer mensen de kas binnen gekomen en waren nu allemaal op zoek naar een klein kikkertje. Wat een super schattige beestjes waren het! Zo groot als mijn duim-nagel, bruin met knalblauwe strepen, zat een kikkertje op een tak. Later vond ik er nog één achter een bloempot (hier heb ik een filmpje van op Facebook! Niet gezien? Kijk maar in mijn fotoalbums).

Na de spannende tour door de kassen ploften we uitgeput neer op het gras. Denen zijn wat dat betreft net als Nederlanders, bij het eerste zonnestraaltje gaan ze massaal in de zon zitten. Hoewel ze hier in Kopenhagen niet de tuin in gaan (die hebben ze vaak niet!) maar de parken. Zo zat het gras dus compleet vol met mensen die zelfs aan het picknicken waren! We hebben misschien 20 minuten in de zon gelegen in het gras voordat we weer verder

het park door zijn gelopen. Uiteindelijk kwamen we bij de officiële ingang terrecht waar ook nog een klein winkeltje was. Hier heb ik een potje honing gekocht met een mooi verhaal. Blijkbaar zorgen daklozen voor verschillende bijen kolonies in de stad, de honing wordt verkocht en de opbrengst ervan gaat naar de daklozen. Mooi initiatief toch?

Tevreden en moe hebben we (eerst bij de Mac nog wat gegeten) afscheid genomen en zijn we richting huis gegaan. Dit was een goede dag.