De eerste week

Mijn eerste schoolweek is voorbij gevlogen en dat is ook het enige waar ik mijn tijd in heb gestoken sinds dat eerste weekend in het studentenhuis.
Mijn lessen zijn van 9:00 tot 14:00, met af en toe wat uitloop omdat mijn leerkrachten graag praten. Gelukkig zijn ze er ook goed in! Hun lessen zijn vermakelijk en luchtig en tjokvol informatie. Juist omdat er zoveel informatie rondgaat wordt er vaak pauze gehouden, om het uur eventjes 5 of 10 minuten, zodat we weer even rust hebben en onze hoofden weer helder kunnen krijgen. In tegenstelling tot thuis heb ik voor deze opleiding boeken nodig en moet ik ook behoorlijk wat lezen. Punt is, die boeken heb ik niet allemaal! De meesten ben ik aan het zoeken als pdf maar gelukkig is er ook een bibliotheek waar ik de boeken kan lenen.
Het blijft toch aanpassen. Ergens helemaal opnieuw beginnen kost toch moeite en wanneer ik niet aan het uitvogelen ben hoe het printen hier werkt ben ik bezig mijn studentenkaart te krijgen en mijn cpr nummer, een registratie nummer waarmee je verzekerd bent, je krijgt dan ook gelijk een dokter aangewezen waar je bij terecht kunt met problemen. En dan wil je eigenlijk ook nog een manier om rond te komen, dus de zoektocht naar een fiets is gestart.

Vrijdag net na mijn les kreeg ik een telefoontje van mijn zwager. Natuurlijk was ik een beetje verrast, Jay belt mij niet vaak en waarom zou hij bellen terwijl ik in Denemarken zit? Ik had wel een vermoeden en die bleek correct. De weeën waren begonnen.
Je kon blijkbaar alles van mijn gezicht aflezen dus mijn klasgenoten zaten mij een beetje vragend aan te kijken. Je snapt dat ik die dag nog weinig gedaan heb gekregen. Gelukkig heb ik huisgenoten die mij goed hebben afgeleid.
Toen kwam de avond en het verlossende telefoontje; mijn neefje was geboren! Rayen Arjun Kisoenpersad. 3200 gram en 49 cm.
Alles was goed gegaan en foto's zijn gedeeld. Wat een prachtkindje! Ik ben al helemaal verliefd!
Ook snel kreeg ik foto's en berichtjes van mijn moeder en andere zus. Foto's van hen met Rayen op schoot. Wat ben ik jaloers! Ik geloof dat dit de eerste keer is dat ik echt heimwee had. De berichtjes lieten me weten hoe geweldig lief hij wel niet was. En ik werd gemist. Wat raar dat ik niet bij zo'n grote familiegebeurtenis was.
Het voelde voor mij ook heel vreemd. Ik heb het mijn familie al eerder beloofd; bij het volgende kind ben ik wel gewoon in Nederland!

Net na avondeten zag ik op de facebook pagina van onze studentenflat dat er een 'first aid kit' nodig was. Dank je wel moeder, voor het bij elkaar zoeken van eerste hulp spulletjes en het kopen van een stevig doosje hiervoor. Het kwam goed van pas.
Met behulp van een andere student die een ehbo cursus had gevolgd, wat whatsapp hulp van mijn vader, mijn ehbo spulletjes en op een gegeven moment toch ook nog even een hulpnummer voor een dokter, is het allemaal goed gekomen. Dat is nog eens een leuke sociale bijeenkomst. Uiteindelijk stonden we daar met drie Nederlanders, twee Canadezen en een Indiër. Het klinkt een beetje als het begin van een slechte mop, maar ik moet eerlijk bekennen, veel van mijn verhalen zouden op die manier kunnen beginnen...
Een Duitser, Francaise, Nederlander en een Slowaakse deelden samen een appartement....
Maar goed, kort gezegd, iets wat een redelijk bloederig begin had (iemand had zich nog naar gesneden tijdens het koken) eindigde met een gezellige bijeenkomst. Ondertussen had ik een foto gekregen van Rayen en heb ik deze trots laten zien.
Met het 'slachtoffer' is het trouwens allemaal goed gekomen ;)

Zaterdag ben ik samen met Maud, mijn Franse huisgenootje, naar een museum gegaan. Het was gratis en we wisten niet zo goed wat we moesten verwachten. Achter het museum lag een groot park, dus als het museum niet leuk bleek konden we altijd nog een leuke wandeling maken.
Na een busreis, altijd interessant die busreizen, kwam ik aan bij het museum. Ik moest even wachten op Maud, die was op de fiets (ikzelf had er nog geen!). Het museum

was klein maar wel een mooi gebouw. Aan de voorkant lag een grote vijver met een pad eromheen.

Het museum was inderdaad niet een heel groot succes. Het thema was stilte en binnen... was het alles behalve stil. Ik heb een vermoeden dat ik het hele concept niet helemaal begreep.
De eerste kamer was een kamer vol met waaiers die aanstonden, daaraan vast zaten stroken zilverfolie. In de tweede kamer stond een roteren wiel plat op de grond. Op dit wiel zaten allerlei fietsbellen die constant werden aangetikt door stalen balletjes die aan een balk boven het wiel hingen. Het was allemaal een beetje vreemd. In de derde en laatste kamer stonden acht zwarte telefoons op witte pilaren. Elke telefoon liet een andere toon horen wanneer je de hoorn aan je oor hield.
We zijn toen maar weer naar buiten gegaan. Heel apart, maar blijkbaar verandert het elke maand, dus wie weet de volgende keer.

Toen zijn we maar gaan wandelen door het park. Het was niet heel mooi weer, mistig, vochtig en koud, maar toch was het wel leuk. Aan de andere kant van het park was de dierentuin, niet open op dit moment, maar we konden wel glimpsen opvangen van een aantal dieren. Zo zagen we een wolf en twee beren... denken we. In mei gaat de dierentuin weer open, dan kunnen we er nog een keer gaan kijken.

Verder was er een paleis genaamd Frederiksberg Slot en meerdere mooie plekken. De mist zorgde voor een ietwat mysterieuze sfeer en dat gaf mooie plaatjes.

In het midden van het park verblijft een grote groep reigers. En wat waren het er veel! Ze zaten overal! En ook in bomen... Ik moet bekennen dat ik nooit echt bij mezelf heb gedacht over waar zij hun nesten bouwen, maar aangezien ik ze alleen aan ooit aan de waterkant heb zien zitten had ik nooit ze nooit in een boom verwacht. Ik bleef me maar verbazen over het feit dat ze in bomen zaten, heel bizar. Er was ook een man die ze voerde, een reiger fluisteraar. Hij bleef naar ze fluiten en ze voeren en ze bleven dicht bij hem in

de buurt. Heel speciaal om te zien. Je snapt dat ik ook een aantal filmpjes hiervan heb gemaakt, maar helaas kan ik die hier niet uploaden... misschien op Facebook?

Ondertussen heb ik een fiets, mijn studentenkaart krijg ik maandag en dinsdag zal ik mijn cpr nummer halen. Dinsdag ook nog schaatsen met ESN, Erasmus Student Network, een organisatie door Erasmus studenten die allerlei uitjes regelt, zoals schaatsen!

Ik zal kijken of ik deze week nog een keer kan updaten, anders zal ik dat volgend weekend doen!