Addo's Elephants

Vrijdag 25-11

Het is eigenlijk jammer dat we hier vandaan meteen al vertrekken! We hebben niet de tijd gehad om te landen en het is echt een mooi hotel. Maar, we moeten doorrrr. Dus ontbijtje naar binnen werken en de truck weer in.

Vandaag op het programma: Addo Elephant Park. De naam zegt het al, er zitten hier veel olifanten. Nu we al een tijdje niet in een NP zijn geweest, is onze verzadiging een beetje weggezakt en is het toch best lekker weer in de natuur te zijn. Als we het park ingereden zijn moet er eerst een en ander geregeld worden aan papierwerk blijkbaar, dus hebben we even tijd om de winkel in te duiken. Pff, prijzen liggen hier gewoon op Europees niveau. Dan zie ik bij de kassa een bak staan met kralenarmbandjes. Blijkt dat deze allemaal lokaal gemaakt zijn en de opbrengst ervan naar het project gaan waarvan je een armbandje koopt, bijvoorbeeld ter bescherming van de olifanten of het creëren van een nationaal park ter bescherming van sea life. Kijk, dit vind ik nou cool. Hoppa, souvenirs in de pocket.

We stappen allemaal in de truck voor de tour door het park, steken de parkeerplaats over en mogen meteen weer uitstappen. Er staat een hele kudde olifanten bij een drinkplek voor het uitzichtpunt dat grenst aan de parkeerplaats. Super, super tof! Wat een geweldig mooie dieren. We rijden verder het park in en rijden langs een waterpool beneden aan de heuvel, waar een olifant uit aan het drinken is, waar Norman parkeert. We mogen op eigen risico uitstappen en doen dat natuurlijk allemaal. Terwijl we foto’s staan te maken, maant Norman ons naar binnen: ‘Go, go, go!!!!’ Er komt een olifant op de truck aflopen vanaf de andere kant haha. Die staat rustig van een boom naast de truck te eten, terwijl wij allemaal weer veilig binnen zijn. Zo dichtbij een olifant zijn is toch echt een heel andere ervaring dan ze op tv zien.

We rijden een paar uur door het park en zien verschillende olifanten (ook kleintjes, koetiekoetiekoetie) vlakbij de truck, maar ook jakhalzen, zwijnen en stokstaartjes. Super cool! De omgeving is ook weer prima verteerbaar en we stoppen bij nog een uitzichtpunt, waar smakelijk foto’s gemaakt worden naast het bordje ‘beware of the lions’. Ha, alsof ik ben bang ben voor…. hoorde ik daar een takje knappen achter me?

Tegen zonsondergang rijden we langs een laatste waterpool, waar tientallen olifanten zich om en in het water vermaken. Met het avondrood weerspiegelt in het water, omringt door olifanten en daarachter de glooiend groene heuvels, is het een paradijs op aarde. Ik wil hier niet meer weg. Maar we moeten. Vlak voor we het park uitrijden steekt er nog een olifantje van een paar maanden de weg over, dat naast de truck bij zijn of haar moeder gaat drinken. We zijn weer ongelooflijk verwend vandaag!

De rit naar onze slaapplaats van vanavond is niet ver, net genoeg voor een schoonheidsslaapje. Aangekomen op de camping verbazen we ons over onze plek.. We hebben een klein grasveldje toebedeeld gekregen, tussen twee andere plaatsen, waarop mensen met hun caravan / camper gekampeerd staan. Arme, arme mensen. Je zou maar ineens zo’n hele groep naast je hebben. En dan is ook maar één toilet- en doucheblok in de buurt. Sarah, Xena en Richard hebben het gauw bekeken, die pakken één van de bungalows iets verderop. Hoewel Andrea en ik hebben besloten vanavond te kamperen, ben ik toch een klein ietsiepietsie jaloers.

Anyway, we hebben niet heel veel drank meer bij ons, maar gelukkig heeft de campingeigenaar een vrieskist vol, waarvan hij de inhoud razendsnel na onze aankomst ziet slinken. Sarah heeft ook nog boxed wine, dus we komen de avond wel door. Die zit trouwens tijdens het eten al lekker te tanken en is nog voor we de maaltijd op hebben, gezellig aangeschoten. We verplaatsen ons naar het kampvuur, waar het gewauwel gezellig door gaat (inclusief ongepaste vragen aan Norman, die het allemaal kalm ondergaat), maar ik ben niks waard vanavond. Te moe ofzo. Wijntjes gaan er ook niet lekker in. Ik loop met Sarah nog even de truck in, ze heeft wat spullen nodig, waar ze op het trapje gaat zitten en minutenlang dicht over de groep in de vorm van een Jambers imitatie. Die muts heeft verborgen talenten en

ik plas serieus bijna in mijn broek van het lachen. Verder kent de avond weinig hoogtepunten, dus ik ga mijn bed in. Morgen weer een dag.