Hoofdstuk 14. Livin’ the dream

Na een half uur gewacht te hebben en een paar angstaanvallen of we wel goed hadden geboekt (ik had namelijk eerst niet goed geboekt, we hadden dus blijkbaar aangegeven dat we een camper hadden) (die hebben we niet) kwam er eindelijk een busje van Mojo surf aangereden. Er stapten 2 heerlijke surferboys uit met blonde krulletjes & blauwe ogen. Het uitzicht was dus geregeld voor de komende dagen.

Bij het surfkamp aangekomen was het precies zoals ik het had verwacht, maar dan veel groter. Het motto van Mojo surf is; living the dream. En ja dat is een goed motto. De stemming zat helemaal goed en het was een grote zomerse gezellige relaxte bende met allemaal typische surfers met lang haar, petjes en witte gezichten van de zonnebrand. Mensen waren aan het volleyballen, even verder lagen mensen in het gras en een paar meter verder waren de typische

surfers “zeetje aan het kijken” (zoals mijn broer dat zegt) aangezien we alleen een klein bruggetje over hoeven naar ons eigen privé strand. Ge nie ten

Na de rondleiding, het installeren in de tipi (ja we sliepen in een tipi), en het proeven van de sfeer was het tijd voor het avondeten. Het eten was elke dag inbegrepen dus dat was wel heel fijn. Tijdens het eten hebben we veel leuke mensen ontmoet, heel veel Nederlanders, Engelsen, en mijn favoriet, een meisje uit San Francisco. Heel veel gelachen met haar. Dit werd dan ook een gezellige avond. De regel in dit kamp is, tot 12 feest vieren op het terrein en daarna moet je naar het strand. Nou genieten. Summernights.

Helaas hebben wij deze avond de strand summernight niet gered omdat we nogal moe waren van het reizen en de volgende dag om half 10 onze eerste surfles hadden. Aangekomen in onze tipi kwamen we erachter dat onze rits kapot was. Dat gaf ons een heel veilig gevoel met de halve krokodillen die daar rond liepen (leguanen) dus na alles vast gebonden te hebben met tyeribs (ik heb net gegoogled hoe je dit schrijft) (tactiek van mijn vader, die tyeribs)

en dus niet meer naar de wc te kunnen de hele nacht, zijn we gaan slapen. Nouja, slapen, ik heb de hele nacht wakker gelegen omdat ik moest plassen maar de tent niet open kon. Was geen hele goede tactiek..

De volgende morgen was het tijd voor onze surfles. Na een uur uitleggen en regels bespreken mochten we dan eindelijk het water in. En wat een ellende. Ik kom in Nederland al nooit de stroming door en hier is het nog 6 keer erger en zijn de golven nog 6 keer hoger. Ik heb meer zeewater gedronken in dat uur dan drinkwater de afgelopen 3 dagen. Na onze “ hoe overleef ik de zee cursus “ was het tijd voor lunch. Daarna waren we een partij moe en verzuurd en zijn we onze nog steeds kapotte tipi ingekropen, te moe om de krokodillencheck te doen, zijn we gelijk in slaap gevallen.

Savonds hebben we weer een gezellige avond gehad met onze dutchie/swiss/american/english groep en kwamen we erachter dat we de volgende morgen om half 9 surfles hadden. Het werd dus steeds vroeger.. ook kwamen we er die dag achter dat de Greyhound bussen (de bussen waarin wij verplaatsen) niet meer reden tot maandag.. hierdoor moesten wij dus een extra nacht boeken en een andere bus pakken waar we voor moesten betalen.. foei greyhound!

Ondertussen waren wij verplaatst naar een andere tipi door de kapotte rits en hebben we heerlijk rustig en veilig geslapen die nacht.

De volgende morgen waren wij gigantische pro’s bij het surfen. We pakte de ene naar de andere golf en waren intens aan het genieten. Tevreden en zeer overtuigd van het feit dat we gescout zouden worden liepen we terug naar het kamp om ons klaar te maken voor een stranddag. Want we hebben natuurlijk wel een kleurtje nodig voordat we aan zouden komen in byron bay, het surfers/toeristischste/hippie plaatsje van Australië.

Die avond weer een gezellige avond gehad natuurlijk, we leven het leven hier en genieten van alles en iedereen, maar onze avond werd verstoord door het feit dat we om half 7 surfles hadden... half 7!! Dat betekende dat mijn wekker kwart voor 6 stond en dat er dus weer een 5 in m’n wekker zat. Verdorie. Ook ging die surfles echt verschrikkelijk. Ik moest zo nodig de kleinste surfplank pakken en zonodig 6 keer in een soort wasmachine terecht komen. Jenny is halverwege gestopt uit ellende maar dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen aangezien dit ook onze laatste surfles was. Mijn doorzettingsvermogen werd beloond door nog 4 wasmachines en een paar keer de plank tegen m’n hoofd. Was leuk. We onthouden de 2e les en vergeten de 3e.

Die dag was onze laatste dag en moesten we dus optimaal benutten. Strand dus. Intens genieten van deze warmte hier en de jaloezie is volledig terecht. Die avond een emotioneel afscheid gehad met m’n favo American girl, de rest van de groep zou ook naar byron bay gaan binnen een paar dagen dus die zouden we nog wel zien terwijl kelsey (Amerikaanse) naar Coffs Harbour gaat nu, die gaat dus de andere kant op. Maar ik heb nu een vakantieadresjes in San Francisco wat ook niet heel verkeerd is.

Die nacht hadden wij om 4 uur de bus naar byron en kwamen we om 9 uur aan in het leukste stadje ooit. Byron bay is nog beter dan mijn verwachtingen. Overal jongens met lang haar met hun surfbusje die hier zijn gekomen om te surfen, mensen die zijn gekomen om gewoon rustig te chillen, genieten, vakantie te vieren, overal muziek in de straten en mensen die random dansen, overal leuke winkeltjes en etenstentjes. het is echt heel fijn hier. ‘S avonds ook op het strand was een silent disco (dan dansen alle mensen gewoon op hun eigen muziek op met een koptelefoon, heel leuk) en zaten er nogsteeds mensen op het gras te chillen en gezellig biertjes te doen en was er een mini busje met die omgebouwd was met een dj booth erin etc Die muziek aan het draaien was. Fantastisch.

Ons hostel is ook heel fijn. We hebben een kamer met 10 mensen maar het is bijna een appartement zo groot, ook een eigen badkamer en heel vrij allemaal, hele leuke mensen en gratis diner elke avond!! Heel fijn want koken waren we nu al zat. (Loveyoumom)

Jenny is trouwens bijna jarig (27 maart) en we hebben het zo geregeld dat we op haar verjaardag op het grootste zandeiland van de wereld zijn, namelijk fraser Island. Heel tof.

Maar voorlopig de komende 4 dagen zitten we nog optimaal te genieten in byron bay en gaan we daarna door naar Surfers Paradise.

Het leven is mooi.
xoxoxoxoxoxo