Australië

hallo lieve vrienden & familie,

Vanochtend werd ik wakker met ernstig trillende handen van de zenuwen. Ik had nog een uur voordat we weg zouden rijden richting Schiphol en ik had nog best het een en ander te doen. De paniek sloeg dus toe. Nu was deze paniek net zoals al mijn paniekmomenten weer volledig onterecht en heb ik het gewoon gered, mede dankzij mijn lieve moeder die naar de Hoogvliet is geweest voor brood en lolly’s in het vliegtuig. Eenmaal op Schiphol begon toch echt het officiële dichterbij te komen. Na een moeilijk afscheid van mijn lieve ouders,lieve zus & kleine nichtje of neefje moest ik er toch echt aan geloven en alleen verder gaan.

Na het inchecken, tas inleveren (die trouwens maar 9 kilo weegt!! ik hoor m’n zus vanaf hier denken; hoe heb je dat in vredesnaam gedaan?!), duane controle en paspoort controle, heb ik nog vrij kort door Schiphol gelopen en op alle lieve appjes van vrienden en familie gereageerd. daarna was het alweer tijd om naar de gate te gaan.

Nu 3 paniekaanvallen en 2 mental breakdowns verder, zit ik alweer 1 uur in het vliegtuig, met heel China , (letterlijk geen een Nederlander om me heen) onderweg naar Hongkong. Dit duurt zo’n 11 uur en 16 minuten. En dan zijn we nog maar net over de helft.. waar begin je aan hoor ik iedereen denken.. ik weet het ook niet.

Mijn lieve vrienden hebben een boekje voor mij gemaakt waarin ze allemaal iets hebben geschreven/getekend of geplakt. Daar mocht ik niet in lezen totdat ik in het vliegtuig zat. Dit boekje heb ik al vanaf zaterdag, en daar hebben ze de hele avond om mij heen in zitten schrijven, je begrijpt zeker wel, dit was pure marteling. Dus nadat ik de lieve kaart van mijn grote zus had gelezen (die ik ook pas in het vliegtuig mocht lezen) was ik wel toe aan een beetje gelach. En man wat heb ik gelachen, letterlijk hardop. Mijn Chinese buurvrouw heeft een paar keer geïrriteerd gekeken naar me. Sorry buurvrouw. Wil best sorry zeggen maar ken het Chinese woord voor sorry niet..
maar bij deze dus lieve vrienden, bedankt voor het boekje.

Nu ga ik me maar proberen te vermaken met de eerste film van deze reis. Mean girls.

————————

3,5 uur onderweg ondertussen :
Ik was dus lekker Mn filmpje aan het kijken, gaan de lichten opeens uit. Nouja waar slaat dat op? Het is kwart over 4 ??? Maar ze gaan dus uit van hong kong, waar het nu 10 over 10 is. Ze gaan er dus vanuit dat ik nu kan slapen.. dit word leuk..

5,5 uur onderweg ondertussen :
Zojuist alleen stokjes gekregen om m’n noodles te eten.. wat nu? Mag ik hier een lepel bij?

carolaboon

22 chapters

16 Apr 2020

Hoofdstuk 1 -mind your step

hallo lieve vrienden & familie,

Vanochtend werd ik wakker met ernstig trillende handen van de zenuwen. Ik had nog een uur voordat we weg zouden rijden richting Schiphol en ik had nog best het een en ander te doen. De paniek sloeg dus toe. Nu was deze paniek net zoals al mijn paniekmomenten weer volledig onterecht en heb ik het gewoon gered, mede dankzij mijn lieve moeder die naar de Hoogvliet is geweest voor brood en lolly’s in het vliegtuig. Eenmaal op Schiphol begon toch echt het officiële dichterbij te komen. Na een moeilijk afscheid van mijn lieve ouders,lieve zus & kleine nichtje of neefje moest ik er toch echt aan geloven en alleen verder gaan.

Na het inchecken, tas inleveren (die trouwens maar 9 kilo weegt!! ik hoor m’n zus vanaf hier denken; hoe heb je dat in vredesnaam gedaan?!), duane controle en paspoort controle, heb ik nog vrij kort door Schiphol gelopen en op alle lieve appjes van vrienden en familie gereageerd. daarna was het alweer tijd om naar de gate te gaan.

Nu 3 paniekaanvallen en 2 mental breakdowns verder, zit ik alweer 1 uur in het vliegtuig, met heel China , (letterlijk geen een Nederlander om me heen) onderweg naar Hongkong. Dit duurt zo’n 11 uur en 16 minuten. En dan zijn we nog maar net over de helft.. waar begin je aan hoor ik iedereen denken.. ik weet het ook niet.

Mijn lieve vrienden hebben een boekje voor mij gemaakt waarin ze allemaal iets hebben geschreven/getekend of geplakt. Daar mocht ik niet in lezen totdat ik in het vliegtuig zat. Dit boekje heb ik al vanaf zaterdag, en daar hebben ze de hele avond om mij heen in zitten schrijven, je begrijpt zeker wel, dit was pure marteling. Dus nadat ik de lieve kaart van mijn grote zus had gelezen (die ik ook pas in het vliegtuig mocht lezen) was ik wel toe aan een beetje gelach. En man wat heb ik gelachen, letterlijk hardop. Mijn Chinese buurvrouw heeft een paar keer geïrriteerd gekeken naar me. Sorry buurvrouw. Wil best sorry zeggen maar ken het Chinese woord voor sorry niet..
maar bij deze dus lieve vrienden, bedankt voor het boekje.

Nu ga ik me maar proberen te vermaken met de eerste film van deze reis. Mean girls.

————————

3,5 uur onderweg ondertussen :
Ik was dus lekker Mn filmpje aan het kijken, gaan de lichten opeens uit. Nouja waar slaat dat op? Het is kwart over 4 ??? Maar ze gaan dus uit van hong kong, waar het nu 10 over 10 is. Ze gaan er dus vanuit dat ik nu kan slapen.. dit word leuk..

5,5 uur onderweg ondertussen :
Zojuist alleen stokjes gekregen om m’n noodles te eten.. wat nu? Mag ik hier een lepel bij?

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.