Hoofdstuk 8. 1 weg, 1 rots, 10.000 vliegen

Hoi iedereen !

De wijnproeverij was leuk voor de meeste die verstand van wijn hebben. Ik daarentegen lust elke wijn en kan dus niet echt een mening geven over verschillende wijnen. Maar ik had nog nooit een wijnproeverij gehad dus ik ben weer een ervaring rijker.

Die nacht sliepen we in quorn. Vertaling: het meest verlaten spooky dorpje in Australië. Er waren een paar kamers en een keuken voor ons, maar het had soort van een eigenaar die daar zelf niet eens wilde zijn, dus het was verlaten. Ook het dorpje zelf had 1 pub en nog een paar huizen die te koop stonden. Maar ondanks dat er niemand was (de honderd insecten niet meegeteld) hadden we een eigen douche, een tv, magnetron, koelkast en ik kreeg zelfs het tweepersoonsbed van m’n kamergenootjes omdat ik er zo slecht uit zag. (Thanks) (ik werd heel verkouden,

hoesten, niezen etc. hoe is het mogelijk met 40 graden?!) en het tweepersoonsbed had zelfs een elektrische deken! Niet dat ik dat nodig heb hier. Vraag me af wanneer ze dat überhaupt gebruiken hier want zelfs in de winter is het nog 20 graden.

Na quorn gingen we weer op pad. Deze trip is vooral rijden, dat maakte niet heel veel uit, totdat we op het grindpad gingen rijden. Nou de mensen die weleens op mijn vaders landje met duiven zijn geweest, weten zich vast wel het laatste stukje hobbelen te herinneren. Nou dat is ongeveer hoe we reden, maar dan zon 400 kilometer lang. Nou het was een drama. Janken geblazen. Wie verzint dat? Een weg die duizenden touristen moeten rijden naar de uluru rock en dan maak je geen normale asfalt weg?! Debielen die Aussies.

Hierna begon alle ellende. De vliegen. Overal. O v e r a l. Lichtelijke paniekaanvallen veroorzaken ze.

Aangekomen bij onze volgende bestemming: beltana. Tot nu toe mijn favoriete bestemming. Dit was namelijk gewoon een boerderij waar mensen wonen en werken. Bij aankomst werden we dus vriendelijk verwelkomt door een stel in de 40, de eigenaars van de boerderij. Hele lieve mensen. ‘S avonds werd er dan ook een lopend buffet voor ons gemaakt en hadden we keuze uit 5 verschillende salades 3 soorten vlees en ook nog een dessert. Een koningsmaal zoals m’n vader zou zeggen.

Ook hadden ze daar een eigen zwembad wat ook heeeel fijn was want het was ondertussen erg warm geworden. Dus na ons kleine zwempartijtje en ons koningsmaal was het tijd voor de zonsondergang. Wauw. Dit was weer zo mooi. De zonsondergang en zonsopgang zijn een beetje mijn favorietjes geworden. (Wat raar is want normaal sliep ik bij beide) nadat de zon onder was deden we nog een drankje en toen had de hemel een mooie verrassing voor ons. Namelijk alle planeten en de hele Melkweg die we konden zien. We zijn namelijk in de middel of niks en de sterren zijn zo helder en mooi. Mijn groepsgenootjes waren er zelfs van overtuigt dat ze een paar sterrenbeelden zagen, nu heb ik daar absoluut geen verstand van dus heb ik gedaan alsof.

Na een halve nacht sterren kijken en een halve nacht slaap werden we wakker met de lucht van gebakken eitjes en bacon (van de boerderij, best zielig maar heb genoten) daarna gingen we weer verder met onze fijne hobbelwegen. Op naar onze volgende

slaapplek. William creek. Daar is alleen een pub, een paar douches en wc’s en een paar slaapplekken. De pub is dus ook waar we hebben gegeten. In die pub kon je je naam schrijven op de muren of je id kaart ofzo op kon plakken, waar ik natuurlijk dan een stuk of 7 keer mijn naam heb geschreven.
Ook omdat die pub letterlijk geen bezoekers heeft behalve wij kregen we een paar dagen eerder al de opdracht om je “best ugly dress” te kopen die we deze avond aan zouden doen. Ik heb dus de meest lelijke groene jurk ooit aan gehad. Maar het was gezellig en we hebben gelachen dus het was het waard.

Na een verschrikkelijke nacht met veel gevechten met de airco werden we wakker om weer de weg op te gaan. Op naar coober pedy. Een klein mijndorpje waar we in een grot sliepen. Heel gaaf. Ik heb dan ook de meeste tijd geslapen want bij aankomst voelde ik me steeds zieker. Dus terwijl iedereen een tour deed in een diamantmijn

lag ik in bed ziek te zijn. Beetje een dieptepunt in dit avontuur. Maargoed na een goede nacht slaap in een grot voelde ik me helemaal de oude. En dat was ook wel de bedoeling want vandaag hebben we 9 uur gereden voor onze volgende slaapplek. Namelijk de grond.

Ja je leest het goed. Deze 3 nachten slapen wij op swags (soort slaapmatras) zonder tent of iets anders boven ons dan de sterrenhemel. Ik kijk er een soort van wel naar uit maar ben toch wel bang voor de slangen (7 van de 10 slangen zijn dodelijk hier), dingo’s (valse wilde honden) spinnen ( enge beesten, soms ook dodelijk)
Maargoed ik ben vooral benieuwd naar de sterren hemel en volgens cara de hippiebegeleider komt het allemaal goed. Dus daar vertrouwen we op.

De volgende 2 dagen slapen we onder de sterren bij de uluru rock. Dit zijn onze laatste 3 nachten met de groep dus we gaan er volledig van genieten.

Morgen gaan we voor de hitte een hike doen om de kings canyon (ook een bekende rots) dus we staan voor zonsopgang op, doen de hike en gaan door naar onze laatste bestemming; uluru rock.

Momenteel zijn we (cara) aan het

koken op zelf gemaakt vuur met zelf gesprokkeld hout en chillen wij aan de picknicktafel met bier. Want zoals mijn lieve Britse vriendin Jasmine zegt: Life is so much better with beer (if you drink it) aangezien ze het al 3 keer heeft omgestoten.