Hoofdstuk 11. Genieten met glitters

Hoi lieve iedereen.

Die avond (donderdagavond) hoorde we dat Oxford Street was omgetoverd naar een grote gay bar voor de aankomende gayparade op zaterdagavond: mardi grass. Mardi grass is een soort van bloemencorso maar dan met homo’s & lesbiennes en intense gekheid zoals je bij de gayparade in Amsterdam zou zien. Nu is het dit jaar een extra grote editie want sinds een paar maanden is het homohuwelijk gelegaliseerd in Australië. Een grote liefdesblijheid dus.

Maar dus veranderde de plannen want daar waren we mentaal nog niet klaar voor. Vanuit Jennifer haar hostel ging ook een groep uit in de club/kroeg; side bar. Dat klonk erg gezellig en we hadden wel zin in een beetje mensen om ons heen dus side bar werd onze avond. Een erg gezellige club met allemaal Backpackers. Zo ook onze nieuwe vriend Martijn de Nederlander. Het is grappig dat, zodra je een Nederlander tegenkomt je eigenlijk al een vriend erbij heb. Maakt niet eens uit hoe je persoonlijkheid is, je bent Nederlands dus we kunnen bij elkaar zeiken. Want dat is alles wat Nederlanders doen (quote van Martijn) (hij heeft gelijk) dus ons gesprek begon al met: wat is het bier duur hier hè?! Waar komen al die Chinezen opeens vandaan dan?! En wat is het hier ongelooflijk warm! Ik zelf kan daar wel van genieten zoals jullie hebben gemerkt. Zeiken op alles en iedereen en het belachelijk maken van mensen is een groot gedeelte van mijn humor. Maar even voor de duidelijkheid: het is hier fantastisch & wil voorlopig niet meer naar huis. (Veel plezier met schaatsen ik ga naar strand)

Na een gezellige avond zeiken en veelste duur bier drinken, besloten we dan ook om het contact voort te zetten met Martijn & de spraken af om de volgende dag savonds naar club Ivy te gaan. De grootste club van Sydney. De volgende dag moest ik uitchecken en naar een ander hostel verhuizen omdat dit hostel vol zat door mardi grass. Maar bij dat andere hostel kon ik pas 2 uur naar binnen & moest uitchecken om 10 uur. En omdat Jennifer nog dingen moest regelen voor haar backpack (die nogsteeds niet terecht was) stond ik er alleen voor. Gelukkig was daar Martijn die nog een dag in Sydney was. Samen hebben we dan een beetje rond gelopen door sydney. De darling harbour gezien, naar China town geweest, naar een marktje geweest, naar de Rocks geweest, en zo nog een paar dingen waar we langs liepen en over konden zeiken. Na onze tour door Sydney kon ik ondertussen mijn kamer in en was het tijd om het een en ander te regelen met Jennifer.

Savonds hadden we afgesproken om naar de club ivy te gaan.

Daarvoor leek het ons leuk om uiteten te gaan bij de harbour bridge & opera house. Ook hadden we gelezen dat om 9 uur het opera house verlicht word door een lichtshow. Dit wilde we wel graag zien. Bij het opera house heb je zegmaar 2 “daken” waar dit zou kunnen. Een groot dak & een kleintje. Dus wij maakte onderweg nog de grap “ stel je voor dat het op het kleine dak is, staan wij verkeerd, missen we het alsnog. “ (want vanaf het uiteten moesten we nog best haasten om voor 9 uur daar te zijn.) maar we hebben het gered en zaten er klaar voor. Ondertussen was het 3 over 9 en we wisten dat het 7 minuten zou duren, en opeens zegt Martijn; jongens het is echt op dat andere dak. Dus wij sprinten daarheen, slaat het helemaal nergens op. Waren het een paar plaatjes die werden afgebeeld. Dus wij als Nederlanders hebben natuurlijk even gezeken. Ik heb me kapot gelachen.

Na een drankje liepen we richting ivy’s. En WoW die club was gi gan tisch. Niet normaal. Had 2 gebouwen waaronder een dakterras met zwembad & minimaal 5 verschillende stages. (Zalen met muziek) Het was echt heel gaaf om dat mee te maken. Een goede bonte avond voor Martijn die de volgende dag door zou gaan naar Melbourne.

De volgende dag hadden Jennifer & ik allebei een beetje een baaldag. Jennifer kreeg ‘s ochtends te horen dat geen ene luchthaven wist waar haar backpack was & voelde ze zich heel ziek, ook ik baalde van het feit dat haar backpack er nog niet was want dat zou betekenen dat we niet samen door konden gaan naar het volgende plaatsje, en ik baalde van mijn nieuwe hostel die lang niet zo leuk was als de vorige en had eigenlijk wat meer slaap nodig dan dat ik had gehad door het avondje stappen. (Ja ik word ook oud) (normaal na een avondje uit slaap ik 3 dagen achter elkaar) maar na een goede middagnop werden we allebei wakker met het bericht dat Jennifer haar backpack op de luchthaven van Sydney lag & had ik 2 leuke meiden op mijn kamer gekregen wat het al wat leuker maakte. Dit moest gevierd worden. Op de dutchies in australia Facebook had ik gezien dat er een dutchies meeting was met dus Nederlandse jongeren in een bar. Het leek ons dan ook een goed idee om daar heen te gaan. Hiermee zijn we dan ook savonds nog even op stap gegaan en gezelligheid kent geen tijd dus ook dit werd weer een vroegertje. (Ik leer nogsteeds niet van mijn fouten)

De volgende dag was het zaterdag & dus tijd voor mardi grass. Daar kan je natuurlijk niet aankomen met een normale outfit dus gingen we de stad in voor een abnormale outfit en glitters. In Oxford Street (de straat waar de parade werd gehouden) was het feest al gaande terwijl wij aan het shoppen waren. Mensen zaten al klaar om 1 uur

terwijl het 7 uur begon. (Iets meer enthousiasme dan bij de bloemencorso dus) en overal liepen al mannen in onderbroeken & hakken. Ik heb m’n ogen uitgekeken. Zo ook de avond. Gek ken huis. Niet nor maal. Jen & ik waren oprecht bang voor een aanslag. (Maar zijn toch eigenwijs gegaan) maar jemig wat een feest. Overal mensen zo gay als het maar zijn kan. En zelfs de mensen die niet gay zijn deden gezellig mee (zoals wij) was heel leuk om te zien. Mooi ook. Die intense blijheid & liefde van deze mensen dat ze eindelijk mogen trouwen met degene van wie ze houden gaf ons oprecht kippenvel.

Vanochtend was het dan tijd om uit te checken uit onze hostels. We hebben onze backpack nog even laten staan & zijn op pad gegaan naar de blue mountains. Dit was een treinreis van 2,5 uur maar het was het weer waard. Heel gaaf. Nu hoorde we van een paar meiden dat het leuk was om een bepaald pad te volgen waarbij je bij

watervallen zou komen. Nu was dit een beetje een miscommunicatie en kwamen we na 943 traptreden naar beneden uit bij niks. Nouja niet niks. Het was alsnog heel mooi & leek een beetje op een regenwoud. Maar geen watervallen. Nu komen we die vast nog wel tegen en anders heb ik ze al gezien dus was niet heel teleurgesteld. Na de 943 traptreden omhoog en dus aan een stuk door zeiken, zweten en krampen overleven belandde we weer tevreden in de trein.

Jennifer mocht na het uitchecken nog steeds van alles gebruik maken in het hostel dus die is even gaan douchen & heeft daarna heerlijk een tosti, een gekookt eitje en een mango voor ons klaar gemaakt. Mijn backpack staat nog bij mijn hostel en moet ik dus zo gaan ophalen. Helaas mag ik niet meer van alle voorzieningen gebruik maken en moet ik het dus even doen met een babywipe-douche

(zoals de backpackers het zeggen) (jezelf een soort van schoonmaken met babydoekjes) (moeders hebben gelijk, babydoekjes zijn altijd goed om in je tas te hebben, zelfs al heb je geen baby’s) (moeders hebben altijd gelijk)

Om half 12 hebben wij samen de Greyhound bus naar het plaatsje port macquarie waar wij dan om 10 voor 5 sochtends aankomen. Ik ben benieuwd.

xoxoxoxox