Australië


De volgende middag om half 1 zaten wij ready in de bus naar brisbane. Een rit van 2,5 uur. Wat echt niks is vergeleken met de ritjes van 9 uur door de outback. Ik heb nu zelfs af en toe van; jemig al m’n spullen weer pakken voor 2,5 uur. Ik kan niet eens een goede slaap pakken in die tijd. Heel raar ook dat wij in 2,5 uur in Leeuwarden zijn en dus bijna Nederland uit en hier ben je niet eens een stipje verder op de kaart in Australië.

Eenmaal in brisbane aangekomen kwamen wij erachter dat ons hostel een half uur lopen was. En aangezien wij met zo’n ondertussen 15 kilo zware backpack en een extra 4 kilo op m’n lichaam door de timtams moeten lopen, besloten we dat een uber (chauffeur) wel een goed idee was. Super leuk trouwens, die bestel je dan via de uber-app met je creditcard en die pikt je op bij jou locatie want je telefoon weet dan jouw locatie. Uitvinding van de eeuw. (Toch heb ik liever m’n vader als chauffeur maar je kan niet alles hebben)

Ons hostel zat boven een bar en bij die bar was elke avond om 8 uur een gratis drankje en elke ochtend gratis ontbijt. Nou top. Britta, marissa, Jennifer en ik hebben daar dan ook savonds een gezellige avond gehad met 3 Franse, eentje uit chili en een uit Italië. (Heerlijk die gevarieerde bendes bij elkaar geraapt)

Na de gezellige avond was ook onze Kirsten weer gearriveerd in brisbane. Er gaat de hele dag door een gratis boot door de stad heen en spraken dus daar af. Een gezellige dag gehad vol met water, hitte, gelach en nepstranden (brisbane heeft geen strand) (mijn moeder zodra ik dat vertelde: “wat ga je daar dan doen?”) Hebben we de dag afgesloten met een salade onder een mooie boom & een gratis drankje in de bar beneden het hostel.

De volgende dag was het weer tijd voor Kirsten en Marissa om door te reizen en britta was die vorige dag al verder gegaan. Jenny en ik besloten dus naar de dierentuin te gaan. DE dierentuin van crocodile hunter Steve irwin. Deze man is een tijdje terug al overleden maar het hele park is Eem grote eerbetoon aan hem. Overal hangen nogsteeds zijn foto’s met krokodillen maar ook met zijn vrouw en 2 kinderen. Ook zijn we daar naar een krokodillenshow geweest en ook daar werd eerst uitbundig geklapt als eerbetoon naar hem. Was heel mooi om te zien en je kon echt merken dat hij heel veel had betekend voor niet alleen de dierentuin maar ook de mensen die er werkten.

Over de krokodillen gesproken, wat een ongelooflijk gave dieren zijn dat. Zo slim en snel met het uiterlijk van een dinosaurus. We kregen dus ook gewoon uitleg over hoe je moet handelen als er een krokodil in je buurt is en hoe je moet handelen als je word gebeten door een slang. (Heel veilig gevoel hadden we na de show) ook leuk was om te zien hoe de leguanen en slangen bij ons een onderdeel zijn van de dierentuin en dus achter glas zitten en hier gewoon rond kruipen in het wild. Er stond letterlijk een bordje met: niet alle slangen zitten hier gevangen, kijk uit waar je loopt. ( hierna voelde we ons natuurlijk nog veiliger)

Na een heerlijke dag rond slenteren, kangeroes voeren en aaien, koala’s aaien, giraffes bekijken, tijgers bekijken die als kleine kittens met hun verzorgers aan het spelen waren, en nog veel meer, keerde wij gelukkig terug naar huis. De tijgers waren echt een heel leuk gezicht. Ik was heel erg jaloers en heb even een moment getwijfeld aan mijn studiekeuze.. ik kan ook in een dierentuin gaan werken.. ( ik ga kapot van mijn allergie zodra er een kat in huis is maar een tijger moet best kunnen toch?)

De volgende ochtend stond om 6 uur het wekkertje want wij moesten om 7 uur bij de bus staan richting hervey bay. Natuurlijk was het eerste wat ik deed toen ik wakker werd mijn lieve, trouwe volger feliciteren, namelijk mijn oma! want die is vandaag jarig!

Na een 7 uur lange tocht naar hervey bay zijn wij nu dan eindelijk in hervey. Morgen gaan wij met een groep van 32 mensen richting fraser island. En dat wij morgen naar fraser island gaan betekend dus ook dat jenny morgen jarig is! Kleine meisjes worden groot.. Helaas is fraser nogal een onbewoond eiland (als je de 83737392 toeristen elke dag niet meetelt) en hebben wij dus weinig tot geen verbinding en zal ze het dus alleen met mij moeten doen. Arme jenny.

carolaboon

22 chapters

16 Apr 2020

Hoofdstuk 16. Croc’s rule

March 23, 2018

|

Brisbane


De volgende middag om half 1 zaten wij ready in de bus naar brisbane. Een rit van 2,5 uur. Wat echt niks is vergeleken met de ritjes van 9 uur door de outback. Ik heb nu zelfs af en toe van; jemig al m’n spullen weer pakken voor 2,5 uur. Ik kan niet eens een goede slaap pakken in die tijd. Heel raar ook dat wij in 2,5 uur in Leeuwarden zijn en dus bijna Nederland uit en hier ben je niet eens een stipje verder op de kaart in Australië.

Eenmaal in brisbane aangekomen kwamen wij erachter dat ons hostel een half uur lopen was. En aangezien wij met zo’n ondertussen 15 kilo zware backpack en een extra 4 kilo op m’n lichaam door de timtams moeten lopen, besloten we dat een uber (chauffeur) wel een goed idee was. Super leuk trouwens, die bestel je dan via de uber-app met je creditcard en die pikt je op bij jou locatie want je telefoon weet dan jouw locatie. Uitvinding van de eeuw. (Toch heb ik liever m’n vader als chauffeur maar je kan niet alles hebben)

Ons hostel zat boven een bar en bij die bar was elke avond om 8 uur een gratis drankje en elke ochtend gratis ontbijt. Nou top. Britta, marissa, Jennifer en ik hebben daar dan ook savonds een gezellige avond gehad met 3 Franse, eentje uit chili en een uit Italië. (Heerlijk die gevarieerde bendes bij elkaar geraapt)

Na de gezellige avond was ook onze Kirsten weer gearriveerd in brisbane. Er gaat de hele dag door een gratis boot door de stad heen en spraken dus daar af. Een gezellige dag gehad vol met water, hitte, gelach en nepstranden (brisbane heeft geen strand) (mijn moeder zodra ik dat vertelde: “wat ga je daar dan doen?”) Hebben we de dag afgesloten met een salade onder een mooie boom & een gratis drankje in de bar beneden het hostel.

De volgende dag was het weer tijd voor Kirsten en Marissa om door te reizen en britta was die vorige dag al verder gegaan. Jenny en ik besloten dus naar de dierentuin te gaan. DE dierentuin van crocodile hunter Steve irwin. Deze man is een tijdje terug al overleden maar het hele park is Eem grote eerbetoon aan hem. Overal hangen nogsteeds zijn foto’s met krokodillen maar ook met zijn vrouw en 2 kinderen. Ook zijn we daar naar een krokodillenshow geweest en ook daar werd eerst uitbundig geklapt als eerbetoon naar hem. Was heel mooi om te zien en je kon echt merken dat hij heel veel had betekend voor niet alleen de dierentuin maar ook de mensen die er werkten.

Over de krokodillen gesproken, wat een ongelooflijk gave dieren zijn dat. Zo slim en snel met het uiterlijk van een dinosaurus. We kregen dus ook gewoon uitleg over hoe je moet handelen als er een krokodil in je buurt is en hoe je moet handelen als je word gebeten door een slang. (Heel veilig gevoel hadden we na de show) ook leuk was om te zien hoe de leguanen en slangen bij ons een onderdeel zijn van de dierentuin en dus achter glas zitten en hier gewoon rond kruipen in het wild. Er stond letterlijk een bordje met: niet alle slangen zitten hier gevangen, kijk uit waar je loopt. ( hierna voelde we ons natuurlijk nog veiliger)

Na een heerlijke dag rond slenteren, kangeroes voeren en aaien, koala’s aaien, giraffes bekijken, tijgers bekijken die als kleine kittens met hun verzorgers aan het spelen waren, en nog veel meer, keerde wij gelukkig terug naar huis. De tijgers waren echt een heel leuk gezicht. Ik was heel erg jaloers en heb even een moment getwijfeld aan mijn studiekeuze.. ik kan ook in een dierentuin gaan werken.. ( ik ga kapot van mijn allergie zodra er een kat in huis is maar een tijger moet best kunnen toch?)

De volgende ochtend stond om 6 uur het wekkertje want wij moesten om 7 uur bij de bus staan richting hervey bay. Natuurlijk was het eerste wat ik deed toen ik wakker werd mijn lieve, trouwe volger feliciteren, namelijk mijn oma! want die is vandaag jarig!

Na een 7 uur lange tocht naar hervey bay zijn wij nu dan eindelijk in hervey. Morgen gaan wij met een groep van 32 mensen richting fraser island. En dat wij morgen naar fraser island gaan betekend dus ook dat jenny morgen jarig is! Kleine meisjes worden groot.. Helaas is fraser nogal een onbewoond eiland (als je de 83737392 toeristen elke dag niet meetelt) en hebben wij dus weinig tot geen verbinding en zal ze het dus alleen met mij moeten doen. Arme jenny.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.