Hoihoi

Net toen ik me nog een keer wilde omdraaien gisterenmiddag was daar de stem van Mala; hi, wake up, should we go eat? Dat ik dacht, uh nee absoluut geen honger.. maar ik moet toch blijven eten dus het was beter van wel. Dus nadat ik had gebeld met het thuisfront kwam de vraag ;waar gaan we eten? We vroegen het aan onze kamergenoot de Engelsman. Hij antwoordde met een hele route beschrijving naar een koreaans etenstentje, natuurlijk hebben wij dat nooit kunnen vinden en zijn we beland in een pizzaria.

Ook vroeg deze Engelsman wat we gingen doen vanavond waarop wij allebei antwoordde dat we naar bed gingen omdat we heel moe waren. Hij zei ; aaahh comon! Its saturdaynight!! Shit. Ja dat is waar.. de mensen die mij een beeetje kennen, weten dat ik het niet over m’n hart kan verkrijgen om niks te doen op de zaterdagavond. Dus na het eten gaven we het toch een kans en besloten even te poolen in de bar beneden het hostel. Nu was deze bar helemaal leeg. (Waar gaat iedereen heen dan?) en had Mala nog nooit een poolstok vast gehouden in dr leven. Dus dit was geen succes. Ook voelde ik me steeds beroerder worden, dus terwijl mala met haar moeder aan het bellen was, werd ik goed bevriend met de wc-pot . (Ja ik heb onder de bril gekeken en eerst doorgespoeld voor eventuele dodelijke spinnen)

Wel heb ik deze nacht erg lekker geslapen dus dat is fijn. Mala en ik hadden voor deze dag afgesproken dat we apart zouden gaan. Mala ging naar de dierentuin en ik ging naar een hillsong dienst. (Handjeklap kerkdienst zoals mijn moeder en tante regien zouden zeggen)

Maar voordat ik er was moest ik eerst nog een paar obstakels overwinnen. De eerste begon s ochtends al. Ondertussen was mala al naar de dierentuin en lag ik dus alleen met mijn 2 kamergenootjes. (Jaja we hebben er een Chinese jongen bij gekregen.) en ik moest gaan douchen, nu lijkt dat geen probleem, maar onze douch kan dus niet op slot. Top! Love dit hostel! Maar na overleg met mijn supportgroep heb ik toch het risico genomen omdat ik anders te laat zou zijn voor hillsong. En gelukkig zijn deze jongens goed opgevoed en luisterde ze naar mijn : dont come in if you dont want to get traumatised. (Grapje heb ik niet gezegd) (was wel een tip van Jara)

Gedoucht en wel stond ik buiten. Dus.. en nu? Hoe ga ik daar komen? Gelukkig hebben we daar mijn goede vriend Google maps voor en kwam ik ongeveer in de goede richting. Wel een miscommunicatie was dat het 4 minuten lopen was. Dat was het niet. Hij stond nog ingesteld op de auto. Slim Caro, je lijkt je goede vriendin Elise wel die je een fietspad op stuurt met de auto “ nee dit kan gewoon, je moet hier in volgends dit ding ! “

Uiteindelijk was ik toch nog ruim optijd (1 minuut van tevoren) bij de dienst. Deze dienst was in een (historisch?) theater wat gelijk al een heel mooi effect gaf. Ik wilde er graag een foto van maken maar dat zou mijn oma niet goedkeuren tijdens een kerkdienst. Het was een dienst met alleen maar staan tijdens het zingen & yeah’s, thats right & wauw’s uit de zaal na elke zin tijdens de “preek”. Ik heb er intens van genoten.

Eenmaal buiten besefte ik pas in wat een mooie straat ik was. Dit was me de heenweg niet opgevallen door het gehaast. Hier heb ik dan even lekker rond gelopen. Het was een soort Kalverstraat van Melbourne. Gigantisch druk & met extreem dure winkels zoals Rolex, Tiffany & co, Gucci & nog veel meer. Ondertussen dacht ik trouwens dat ik goed liep terug naar het hostel. Nou mijn richtingsgevoel en fotografisch geheugen hebben mij weer gigantisch in de steek gelaten want ik liep compleet de verkeerde kant op. Maar dankzij Google maps ben ik toch veilig terecht gekomen. Ik heb toen nog even in het chillhoekje gezeten en ben daarna naar de kamer gegaan. Aangezien ik me toch nog niet helemaal prut voel is het nu dus weer tijd voor m’n middagnopje.

Ondertussen is mala ook weer terug van de dierentuin. We hebben afgesproken om vanavond weer even ergens te gaan eten, en daarna? Geen idee, ik laat het op me afkomen. Ik hou jullie op de hoogte!

xoxoxoxo