Thailand

Thailand is weer een heel nieuwe ervaring. Waar we in Cambodja moeite moesten doen om onze weg te vinden en het soms lastig was om uit te vinden waar en wat je veilig kan eten, is Thailand een bijna westers aandoend land. Je kunt je bijna niet voorstellen dat wanneer je in dit land een verkeerde grap over de koning maakt, je kans loopt voor een flinke periode de gevangenis in te gaan. Het is een land waar de infrastructuur veel beter op orde is, er veel aandacht is voor hygiëne (in de restaurants), de bevolking over het algemeen erg vriendelijk, gastvrij en hartelijk. Lastig is wel dat alle verkeers-en informatieborden alleen nog maar in het Thais geschreven staan. En daar kunnen we dus niets van lezen.
Het landschap in deel van Thailand is veelal agrarisch,

met vooral veel cassave en suikerriet, eucalyptus (voor de papierproductie) en rubberplantages, afgewisseld met stukken jungle. We zien erg veel prachtige vogels en vlinders en af en toe een hagedis. Op die laatste wordt door de jeugd met katapulten gejaagd, om ze vervolgens te roosteren en op te eten. Slangen zien we vooral doodgereden op de weg liggen, in leven hebben we er op de hele reis nog maar twee gezien, maar gezien het aantal dat we op de weg zien liggen moeten er veel zitten.
We hebben in het stadje Ban Kruat voor het eerst een echte thaise massage ondergaan. Een uur lang werden we met handen en knieën gestompt en gekneed. Het bleek een heerlijke ervaring, maar achteraf hadden we wel wat spierpijn. Ook de dag erna hadden we er tijdens het fietsen nog wel wat last van.
Het fietsen door Thailand is niet zo heel uitdagend. Goede wegen, regelmatig een mooi landschap, maar het avontuurlijke is wat minder dan de landen hiervoor. We zien uit naar de steden Ayatthuya en Bangkok.
Het is nog ruim twee weken voordat we weer naar huis vliegen en zo langzamerhand zijn we er ook wel weer aan toe. We hebben veel gezien en meegemaakt, maar we beginnen ook te merken dat we ons niet meer zo verwonderen over het leven hier. En we missen onze kinderen, familie en vrienden. Het idee dat we over een paar weken weer met ze aan tafel of in de kroeg zitten doet ons ook wel weer naar thuis verlangen.
Maar we fietsen nog even door en met name de etappe van Kabin Buri naar Prachin Buri is een hele mooie! We rijden de hele route door mooie wetlands afgewisseld met rijstvelden. We zien deze dag weer veel prachtige vogels en zowaar 2 slangen die de weg oversteken, een ruim anderhalf meter lange slanke donkere slang en een jonge brilpython van ongeveer een halve meter. Als klap op de vuurpijl steekt er nota bene 10 kilometer voor de eindbestemming een volwassen watervaraan de weg over. Een erg indrukwekkend beest, helaas geen foto, maar van kop tot staart ruim anderhalf tot twee meter! Krijgen we toch nog onze reptielen te zien.
De stadjes waar we overnachten hebben erg veel te lijden onder de grote verkeerswegen die erdoorheen gaan. Maar gelukkig zijn we na vier dagen in Ayutthaya, en dit is een stad met een roemrijke geschiedenis en met vele prachtige monumenten. Omdat Songkran (het waterfeest)

oftewel de viering van het Thaise nieuwjaar op 13 april valt, besluiten we een paar dagen in deze stad te blijven. Er is hier op de dagen rondom Songkran veel te beleven en de olifanten en het elkaar besproeien met water spelen daar een belangrijke rol in.
Ayutthaya is lange tijd de hoofdstad van een rijk met dezelfde naam geweest en later nog van Thailand. De olifanten zijn in deze stad altijd erg belangrijk geweest en zijn vooral bekend vanwege de doorslaggevende rol die ze hebben gehad in de oorlogen tegen Birma in de 16e t/m de 18e eeuw. De olifanten zijn hier dan ook altijd nog talrijk aanwezig als dier om een ritje op te maken, showdier, etc. Of dat voor de olifant zelf zo goed is, we weten het niet.

Indrukwekkend is het verschijnen van dit machtige dier wel.
Op de dag vóór Songkran lopen we een flink eind door de stad en we raken toevallig verzeild bij een aaneenschakeling van muziek- en dansoptredens waarbij een groot deel van het publiek in traditionele kleding loopt. Het heeft allemaal met het feest te maken maar exact snappen waar we naar kijken doen we het niet. Ook de olifanten zijn vrolijk versierd aanwezig en doen ook hun dansje en sproeien hier en daar al met water.
Ook bezoeken we een aantal monumentale ruïnes van tempels en paleizen. Indrukwekkend om te zien welke grandeur deze stad ooit bezeten moet hebben.
In een van de parken ontdekken we opnieuw de watervaraan. Eerst een volwassen exemplaar dat een eindje van ons vandaan zwemt, later ontdekken we nog een kleintje wat dichterbij. Nu hebben we ze gelukkig wel op de foto kunnen zetten.
De twee etappes die volgden zijn vooral lang en heet. Allebei iets meer dan 90 kilometer en overdag wordt het boven de 40 graden. Het blijkt een beetje teveel. We

besluiten dan ook om een dagje extra in Kanchanaburi te blijven. Hebben we mooi de tijd om de 'bridge over the river Kwai ' te bekijken en een beetje in de buurt rond te neuzen. Er wordt hier veel aandacht besteed aan het oorlogsverleden. Zo waren we in de mooi aangelegde Shinta-garden, een door een Japanse organisatie aangelegd herdenkingsmonument gewijd aan de afschuwelijke historie van de dwangarbeid rondom de Birma-spoorlijn. De eerder genoemde brug, bekend uit de ernaar vernoemde film, maakte daar deel van uit. Bijna 3000 Nederlanders zijn hier ook naast vele Amerikanen, Chinezen, Australiërs omgekomen.
Toen de tuinman/beheerder ons in het oog kreeg nam hij ons (als enige bezoekers) mee naar het kleine museum dat eraan verbonden is. Hij opende speciaal voor ons de deuren. We werden op zeer directieve wijze meegenomen langs de bijzonderheden en hij nam al snel ons fototoestel over om bij de mooiste museumstukken een foto van ons te maken! Geheel in onze stijl dus! (not). Zodra hij vond dat de belangrijkste kiekjes genomen

waren en we een aantekening in het bezoekersboek hadden geschreven, werd snel duidelijk dat het bezoek voorbij was. We kregen nog wel een fles ijskoud water en een opfrisdoekje mee (erg fijn) en hebben vervolgens nog even in de tuin rondgelopen.
Het Songkran feest gaat nog een paar dagen als een echt straatfeest door. In de steden Bang Len, Kanchanaburi en in Chom Bueng worden we geregeld met een lauwe douche of een veeg met een krijtachtig mengsel in het gezicht overvallen. Dat alles gepaard met keiharde muziek uit enorme geluidsinstallaties. Het idee daarbij lijkt: als de muziek niet vervormd wordt, staat ie niet hard genoeg. Het is vooral de jeugd die zich er volop aan overgeeft.
Dat elkaar met die krijtachtige substantie 'besmeuren'

is een gebruik dat oorspronkelijk bedoeld was om de kwade geesten van het lijf te houden. Nu vooral een uiting van een beetje plagen of flirten. De apen (makaken, en in zeer grote getalen) in Chom Bueng bekijken het allemaal vanaf een afstandje.
Op woensdag 18april lijkt het normale leven weer opgepakt te worden en is het ook ineens gedaan met de watergevechten. We fietsen die dag naar de streek die bekend staat om zijn drijvende markten en overnachten in Samut Songkhram. Onderweg komen we o. a. langs kokos- lychee, jackfruit- en bananenplantages en slingeren we door een erg gevarieerde waterrijke omgeving. Vlakbij het stadje waar we overnachten bezoeken we nog de markt die zich gedeeltelijk op een spoorweg afspeelt. Iedere keer als er een trein langskomt (8 keer per dag) moeten de kramen ingeklapt worden.
We zijn die dag direct na inchecken in ons hotel / resort (veel hotels verhuren hier huisjes in plaats van

kamers) getuige van een gevecht tussen twee enorme watervaranen dat zich voor ons raam afspeelt.