Sabaidee!

Laotianen zijn over het algemeen zeer bescheiden mensen. Het is geen erg nieuwsgierig volk, ze zullen uit zichzelf ook niet snel een 'kletspraatje' aanvangen. Maar toch, onderweg, worden we hartelijk gegroet: 'Sabaidee!'. Vooral de kinderen roepen het om het hardst zodra één van hen ons gespot heeft. En als er dan één geroepen heeft, komt het vervolgens uit meerdere huizen of tuinen in koor en lijkt het of je tussen een troep kwetterende mussen terecht gekomen bent. Maar het geldt ook voor de volwassenen : men kijkt zelf eerst de kat even uit de boom, maar als je zelf het initiatief neemt om te groeten, komt er een welgemeende groet terug vergezeld van een mooie glimlach.

Je spreekt het 'Sabaidee' een beetje leizig uit: 'saabaaidiee', of 'saabaaideee', dat maakt niet zoveel uit. Als er terug gegroet wordt is het vaak een korter 'baidiee!'

Het lijkt er niet op dat de Lao erg origineel zijn. Over het algemeen zijn er in alle dorpjes waar we doorheen komen wel verschillende kraampjes, maar ze verkopen dan vaak allemaal hetzelfde : watermeloenen, gebarbequede kippetjes (platgedrukt en vervolgens in een frame van bamboe gegrilt), etc. Alsof één dorpsbewoner een goed idee heeft gehad en vervolgens kopieert iedereen dat. Bij het binnenrijden van Savannaketh zagen we op die manier tientallen kraampjes met watermeloenen en iedereen zat een beetje lusteloos te wachten op kopers. En dan watermeloenen in zo'n hoeveelheid, dat je je erbij kunt voorstellen dat dit meteen ook de voorraad voor maanden is.