De laatste dagen...

Vanaf Chom Bueng is het nog twee dagetappes en dan is het met het fietsen gedaan voor deze reis. Bij vertrek uit het hotel blijkt mijn (Bavo) achterband lek, en dat niet alleen, maar de buitenband is ook fors beschadigd. Waarschijnlijk toch teveel gravel en steenslagwegen te verduren gehad. Maar gelukkig hebben we ons goed voorbereid en heb ik een reserve achterband in mijn bagage, want die waren hier voor 28"s wielen niet te krijgen. Snel vervangen dus en verder maar.

Twee prachtige etappes met de eerste dag vanuit Kanchanaburi naar Samut Sakhon: veel cultuurlandschappen maar nu eens niet zoveel rijstvelden maar plantages in alle soorten en maten (zie vorige hoofdstuk). We zien onderweg veel borden naar drijvende markten (we bezoeken er geeneen) en fietsen langs grote en kleine waterwegen. De tweede dag fietsen we vanuit Samut Sakhon naar de riviermonding van de Tha Chin en van daaruit verder naar de eindbestemming op de fiets: Petchaburi. We doorkruisen mangrovebossen, duinlandschappen en op een gegeven moment ook uitgestrekte zoutwinningsvelden.
Petchaburi blijkt een toeristische stad met een aantal religieuze trekpleisters. Ten eerste de berg middenin de stad met daarop enkele tempels en een oud paleis. Bereikbaar met een kabelbaantje. Alhoewel het tegenover ons hotel ligt, zoeken we het niet op: we hebben eigenlijk wel genoeg tempels gezien. We fietsen nog wel naar een grottenstelsel ten zuiden van de stad waarin honderden Boeddhabeelden opgesteld staan. Op de parkeerplaats (waar we onze fietsen ook stallen) en op de wandelweg naar de grot, wemelt het van de makaken. Je wordt daar aangeraden ze niet te voeren en vooral op je tas te letten. Wat wij zien zijn vooral een flinke groep apen die lang uitgestrekt langs de weg liggen en hooguit interesse in elkaar hebben. Het was ook erg warm.
In de grot zelf is het prima uit te houden. Het is een stelsel van aan elkaar grenzende hallen waar inderdaad vele vooral vergulde Boeddha's opgesteld staan. Mooi en sfeervol, maar na een half uurtje hebben we het wel gezien en fietsen we terug.
's Middags proberen we alvast duidelijkheid te krijgen over de wijze waarop we naar Lat Krabang of Bangkok kunnen geraken. Dat is nog zo'n 150 kilometer terug naar het noord-oosten. Er blijkt geen directe busverbinding te zijn dus we onderhandelen zelf met de taxi/busorganisatie over de prijs, het vervoermiddel (een VIP-van) en waarheen. Met veel moeite kunnen we duidelijk maken waar we heen willen. Engels blijft moeilijk voor de meeste Thai. We besluiten ons bij het vliegveld van Lat Krabang af te laten zetten voor 2500 Baht (ongeveer €65), 2 personen en twee fietsen. We betalen 1000 Baht als aanbetaling en spreken af om 09:00 de volgende ochtend. Zo gezegd, zo gedaan: de volgende ochtend staat de chauffeur al klaar bij het busstation, we laden de fietsen achterin en vertrekken naar Lat Krabang. Het wordt een rit van zo'n 2 uur over drukke snelwegen en een paar keer onderbroken vanwege het afleveren van een pakketje, maar we worden netjes afgezet op het vliegveld. Tot onze grote schrik, maar ook wel een beetje hilariteit ligt het vliegveld omgeven door snelwegen waarop duidelijk aangegeven staat dat je er niet mag fietsen. In Nederland de normaalste zaak van de wereld, maar in zuidoost Azië kijken we nergens meer van op. De moeilijkheid wordt nu wel: hoe komen we dan bij het hotel in het stadje zelf? Verstand op nul en toch maar over de vluchtstrook en erop hopen dat we niet aangehouden worden. Het was lastiger dan verwacht: Het bleek één groot netwerk van snelwegen, afritten en fly-overs waarbij het erg onduidelijk was hoe we nou eigenlijk in het stadje konden komen. Op een gegeven moment toch maar bij een soort van pakketdienst aan de snelweg om advies gevraagd. Uiteindelijk toch met samengeknepen billen op de normale weg terecht gekomen en hebben we het hotel gevonden.
De laatste 4 dagen in Lat Krabang hebben we vooral op het heetst van de dag bij het zwembad doorgebracht. De temperatuur overdag was ruim boven de 40 graden. We zijn één dag en één avond in Bangkok zelf geweest. We zijn Chinatown doorkruist met al zijn nauwe steegjes en winkeltjes waar ze echt àlles verkopen, maar de stad was zó heet en zó druk dat we in de loop van de middag al besloten terug te gaan. De volgende dag zijn we 's avonds met de taxi naar de avondmarkt in Suan Luang (een andere voorstad van Bangkok) geweest. Een kaleidoscoop van kraampjes waar toch vooral heel erg veel van hetzelfde verkocht wordt: vooral alles geproduceerd in China of Thailand. Kwaliteit niet altijd klassen, vooral heel veel kleuren en geuren. Wat we daar wel voor het eerst in deze contreien zagen waren de vintagezaken die zich op een deel van het terrein bevonden: Veel kleding, accessoires, etc. die vooral aan de rock&roll deden denken.

We werden de laatste dagen nog wel door één probleem beziggehouden: de zoektocht naar dozen voor onze fiets! Ondanks de tips waar we eventueel fietsdozen zouden kunnen bemachtigen heeft de speurtocht langs fietsenwinkels ons niets opgeleverd. Inmiddels wel gezien dat er bij een winkelcentrum in de buurt een enorme container met karton staat en dus de plannen maar opgevat om zelf maar met tape en heel veel karton de fietsen in te gaan pakken. Ik stond op het punt om het karton maar te gaan verzamelen toen ik op de hoek van de straat waar ons hotel gevestigd was een soort van verzendbedrijf trof waar.... fietsen in dozen stonden opgesteld. De man sprak bovendien nog redelijk engels en al pratende werd duidelijk dat hij ons dozen kon leveren. Weliswaar voor fietsen met een 26" wielmaat, voor Sibylla's fiets dus (bijna) klaar voor verzenden, maar ook voor mijn fiets een prima uitgangspunt. Met wat extra karton en vooral heel erg veel tape hebben we de fietsen uiteindelijk ingepakt.