Aankomst en de eerste etappes

Op 1februari rond half 4 kwamen we aan op het vliegveld van Kunming. Alles verliep vlot, de bagage inclusief de fietsen goed aangekomen en de taxi stond al voor de deur.
Na ingechecked te zijn in het hotel zijn we even de directe omgeving gaan verkennen. Rileys pub (veel Belgische en internationale bieren!) en gegeten bij een Koreaans restaurant. Hilarische situatie daar: menukaart met 4 variaties op hetzelfde thema: noedelsoep... En ze spraken geen woord Engels, de menukaart onleesbaar, alleen ondefinieerbare illustraties. Op goed geluk dan maar. Gelukkig hielp de ober ons en pleurde alle ingrediënten voor ons in het hete water... Een prima soepie, maar wel met de vork gegeten.
We waren behoorlijk moe en zijn er na een korte verkenning van de directe omgeving van het hotel vroeg ingedoken. Om 20:00 erin en om 10:00 's ochtends wakker. Sibylla heeft tussentijds wel even wakker gelegen, Bavo aan één stuk door geslapen.
De eerste volledige dag hebben we Kunming te voet verkend en onze ogen uitgekeken op de vele kleine veelkleurige winkeltjes met schreeuwende etalages of schreeuwende verkoopsters, al dan niet versterkt door een megafoon. Zelfs dansende verkoopsterteams hebben we gezien. Wat veel indruk heeft gemaakt zijn de geuren in winkels en op voedselmarkten. Voor ons typisch Aziatische /Chinese geuren.
Het Green Lake Park was een belevenis op zich: een prachtig park met grote vijvers die vol staan met lotusbloemen, helaas nu nog even niet vanwege de kou. Wel veel volk, dat zich rond 15:00u verzamelde voor samen zingen en/of dansen.. Jong en oud door elkaar.
Uiteindelijk nog even langs een fietsenmaker voor een zadelklem en daarna terug naar het hotel.
De volgende dag zijn we voor het eerst op de fiets gestapt. Fietsen in China : Go wit the flow! Laat je niet van de wijs brengen, voorrang kent men niet, auto's gaan standaard voor, maar als je zelfverzekerd je pad kiest, krijg je vrije doorgang. Eigenlijk wel mooi geregeld, laat het over aan de chaos en mensen komen er wel samen uit. Hier en daar zie je wel een verkeersregelaar die met een lange banier het fietspad afsluit en weer vrijgeeft, maar meer regelen zit er niet echt bij. Met uitzondering van de verkeerslichten, die geven duidelijk aan wie er mag rijden, maar als je je daar niet aan houdt is er niemand die daar een probleem van maakt! Zeker de politie niet.
Over het verkeer gesproken :verbijsterend wat je hier door elkaar ziet rijden : de duurste auto's afgewisseld met handkarren, driewielervrachtscooters, oude dieselwagens die een kruising zijn tussen een op petroleum gestookte tractor en een primitieve vrachtwagen uit de begintijd van de Chinese revolutie. En daar fiets je dan tussendoor! Het went best wel snel... Als je daar dan ook de stoffige wegen bij optelt en de houtvuurtjes waar overal mensen omheen zitten, dan snap je de mondkapjes wel. Wij ademen op de ergste momenten door onze sjaals.
Die houtvuurtjes zijn dus niet voor niets:de meeste huizen hebben geen verwarming en wanneer het koud is, worden de mensen naar buiten gedreven en groeperen ze zich rondom kleine vuurtjes.

Inmiddels zijn we een paar dagen op weg, we hebben er Inmiddels 5 etappes opzitten (ca. 320km) en we blijven ons verwonderen over China. De afwisseling tussen primitieve landbouw, in onze ogen krottenwijken en hypermoderne bouwwerken is enorm. Dit geldt ook voor het volk: super rijk en dat ook duidelijk laten merken, en behoeftige ouderen die uit noodzaak nog langs de weg vuil verzamelen terwijl de rest het van zich afwerpt. Mogelijk in staatsdienst (de ouderen) maar daar zijn we

niet achter gekomen.
De fietstochten waren soms prachtig, maar altijd boeiend. China doet zich niet alleen voor als een lieflijk land, maar als een land waar hard gewerkt moet worden door een heel groot gedeelte van de bevolking. Ook zeker niet een schoon land, en dat uit zich bijvoorbeeld in vieze diesels en afval in de bermen.

Een hoofdstuk apart is het eten. De menukaart : niet te lezen, de ober of kok: niet te verstaan. In de grotere steden vind je af en toe nog wel iemand die een simpel woord Engels spreekt, maar meestal ook dat niet. Onze vertaal-app Google translate doet wonderen! En het eten wat je uiteindelijk voorgeschoteld krijgt toch niet altijd wat je verwachtte, maar meestal heet en

heerlijk.
De mensen zijn hier niet gewend aan westerlingen. We worden verbaasd aangestaard, er wordt om ons gegiecheld, etc. We zijn inmiddels regelmatig al dan niet samen met de vrager op de foto gezet. Mensen stoppen onderweg ook en spreken ons aan met uiteraard de vraag waar we vandaan komen en waar we heen gaan. Jongeren vinden het vooral leuk om een paar woorden Engels te spreken. Al is het maar 'Hallo, how are you'. Dat is voor de meesten al erg spannend.
Op het moment dat ik dit schrijf zitten we in het werkelijk prachtige guesthouse in Jianshui. En zowaar in het zonnetje! De eerste dag van een hele reeks verwachten we. Jianshui is een redelijke stad met rijke historie. Deze gaat terug tot de Mongoolse overheersing in onze vroege Middeleeuwen, maar het is ook een belangrijk bestuurscentrum geweest gedurende verschillende dynastieën. En daar is nog veel van te zien.

We hebben het geweldig naar ons zin, we lachen om alle onverwachte situaties. Het avontuur om 's ochtends niet te weten waar je 's avonds eet en slaapt spreekt ons aan. We zien hele mooie overblijfselen van een boeiende cultuur maar ook een land dat op het punt staat enorm te veranderen. In een gesprek met een Chinees /Australische lerares Engels die we in een van de hotels ontmoet hebben werd wel duidelijk dat de bevolking enorm onwetend wordt gehouden over de toestand in de wereld.
Wij zien een heel nieuw stuk van de wereld en beseffen ons dat we in een enorme luxe verkeren.