Siem Reap, Angkor Wat en verder...

Met de nachtbus van Phnom Penh naar Siem Reap. Wat moet je je daar nou bij voorstellen? Neem een normale toerbus, sloop daar de stoelen uit en plaats daarvoor stapelbedden (2hoog) met kunstlederen matrassen voor in de plaats. Tel daarbij op dat het hoofdeinde licht verhoogd is, je een dekentje en een flesje water krijgt en dat de bus een snelheidsbegrenzer heeft die op 60

km/uur is afgesteld en er werkelijk om de twee uur van chauffeur gewisseld wordt. Wat blijkt? Je reist redelijk comfortabel slapend in een uurtje of zes naar Siem Reap.
Daar om ca. half zeven aangekomen konden we gelukkig al direct in ons hotel terecht. Een leuk kleinschalig hotel met een zwembad, De perfecte uitvalsbasis voor de ontdekking van Angkor Wat en zijn omgeving. Angkor Wat is slechts één van de vele complexen van wat eens een stad met honderdduizenden inwoners was.
We hebben twee dagen uitgetrokken om de omgeving te verkennen. De eerste dag rijden we zelf op de fiets langs een aantal complexen waaronder de bekendste van allemaal, Angkor Wat, de tweede laten we ons rondrijden door een tuktuk. We maken vele foto's, maar vergapen ons ook aan de hordes selfiënde Chinezen. En we zien voor het eerst makaken (een apensoort) in het wild.
Siem Reap zelf is een stad die zich volledig aangepast heeft aan de hordes toeristen : veel hotels, waarvan

sommige echt 'mega', en een stadscentrum dat omgetoverd is tot een pub- en restaurantcentrum waar Londen of Dublin zich niet voor zou hoeven schamen. Leuk voor een avondje maar een beetje misplaatst komt het wel over.
Na twee en een halve dag was het weer tijd om op de fiets te stappen voor de etappe naar Anlong Veng, een stadje in Noord Cambodja dat bekend is vanwege zijn verleden als machtscentrum van de Rode Khmer en de stad waar Pol Pot tot aan zijn overlijden in redelijke vrijheid heeft kunnen leven. We merkten tijdens ons verblijf in dit stadje weinig van dit bedenkelijke verleden, behalve dat we op de dag van ons vertrek uit Cambodja langs de plek gefietst zijn waar Pol gecremeerd is. Een beetje stoffig bord herinnert de passant daar nog aan.
Wat wel indruk maakte is dat er in dit deel van het land ineens oppositiepartijen om aandacht vragen. Siem Reap en omstreken staat dan ook bekend om zijn opstandige karakter. Het is ook de streek waarvan het ministerie van buitenlandse zaken het advies geeft hier alleen te reizen als het noodzakelijk is. Nou, dat vonden wij.
Het was meteen ook de langste afstand die we tijdens onze reis op één dag gefietst hebben, bijna 130 kilometer terwijl het ook best warm was. We kwamen dan ook redelijk 'uitgeknepen ' in Anlong Veng aan. Het stadje lijkt zich aardig te ontwikkelen, naast zandwegen met typische plattelandwinkeltjes, is er ook een gedeelte waar zich moderne zaken nestelen. We hebben bij een moderne koffiebar 's middags een heerlijke icecoffee gedronken en op afspraak heeft de volgende ochtend de eigenaresse een heerlijk ontbijt voor ons samengesteld. Best bijzonder, vanwege de hygiënische omstandigheden kiezen we ervoor vegetarisch te eten en dan is het lang niet altijd eenvoudig een volwaardig en ook nog smakelijk ontbijt te vinden. En je moet er wel een flink stuk op fietsen natuurlijk.
De etappe naar Thailand was wel één van de mooiste tot nu toe. Het begon met een stevige klim van een paar kilometer met flinke stukken van meer dan 10%. Daarna waren we op de grens met Thailand en wat verrast ons? De thaise douanebeambten waren vriendelijk en servicegericht! Dat hebben we in dit deel van de wereld nog weinig meegemaakt.
De 75 kilometer die volgden waren prachtige stukken oerwoud afgewisseld met in onze ogen moderne landbouw. En wat vooral opvalt: geen overmaat aan afval in de bermen.
Wanneer we andere 'reizigers op de fiets ' tegenkomen is dat altijd even bijzonder. Nu waren het twee Thai en een Engelsman die onderweg waren van Uban naar Sisaket.

De Engelsman vertelde dat het fietsen en wielrennen hier in Thailand enorm in de lift zit. Na een korte uitwisseling van ervaringen en een fotomomentje, gingen we ieder weer ons eigen weg.
10 kilometer voordat we op bestemming (Khun Han) aankomen worden we overvallen door een enorme hoosbui. We raken tot op de laatste draad doornat, maar dat blijkt helemaal niet erg. We zijn wel onder de indruk van wat dit met een dorp doet: de straten veranderen in no time in snelstromende bergbeken. Na een half uurtje was het over en binnen no time brak de zon door. We bereikten onze bestemming met bijna droge kleren. Uitwassen hoefde die avond in ieder geval niet.
Plaats van bestemming was die avond Khun Han en wel het Rerawadi-resort. Grote naam voor een hotel met zwembad en een aantal over het terrein verspreide huisjes. Maar in handen van een thais -duits echtpaar dat ons hartelijk verwelkomde. We besloten al snel om hier twee nachten te blijven.
We hebben er inmiddels ongeveer 3200 kilometer op zitten

en we hebben besloten er een beetje meer vakantie van te maken. Minder gefocust op iedere dag fietsen en iets meer tijd nemen om vooral te genieten van de plaatsen waar we komen. Het einddoel wordt ook steeds minder een kleine week aan de kust. We kunnen ons nu niet voorstellen dat we na drie maanden fietsen ervan kunnen genieten om een week aan zee te gaan liggen.
In die zin hebben we dus Khun Han verkend. Één van de bijzonderheden daar is dus de 'bottle temple' (Wat Pa Maha Chedi Kaew) een tempel inclusief inmiddels 20 bijgebouwen die voor het grootste gedeelte uit flessen is opgebouwd. Zelfs in de vloer van de gebouwen is glas verwerkt. Een soort terrasso waarbij de steentjes vervangen zijn door glasscherven. Een bijzonder geheel.
We genieten tijdens het fietsen in Thailand enorm van de flora, fauna en de taferelen op straat. Met name de enorme hoeveelheid vogels zijn heel erg bijzonder, maar ook de flora is zeer gevarieerd. Je merkt ook aan alles dat de Thai veel aandacht besteden aan een mooie omgeving. Je ziet dat ondermeer aan het feit dat er veel aandacht besteed wordt aan tuinen en openbaar

groen. Een teken dat er hier meer ruimte is voor luxe?
De arbeidsproductiviteit lijkt in Thailand overigens een stuk hoger dan in de voorgaande landen. Je ziet hier weinig mensen in 'lege baantjes' (bijvoorbeeld de parkeerwacht met weinig toegevoegde waarde) langs de weg zitten. Een klus wordt geklaard door het aantal mensen dat ervoor nodig is zonder dat er een aantal omheen staan om te controleren, becommentariëren, etc.
Wat in Thailand wel opvalt is dat met de welvaart ook heel duidelijk het adipeuze gedeelte van de bevolking is toegenomen. In met name weer Laos en Cambodja zag je erg weinig dikke mensen. Hier ineens weer wel. Maar ook de fastfood restaurants zijn weer in alle steden aanwezig. Correlatie?